فردریک بایر ؛ جنگجوی صلح دوست

فردریک بایر(۲۱آوریل۱۸۷۳-۲۲ ژانویه ۱۹۲۲)؛ معلم، نویسنده و سیاستمداری صلح طلب دانمارکی که بهمراه آرنولدسون در سال ۱۹۰۸ جایزۀ صلح نوبل را به خود اختصاص داد.
بایر، کشیش زاده ای بود که در وستر اگد دانمارک بدنیا آمد،تحصیلات ابتدایی خود را در آکادمی سورو از قدیمی ترین مدارس دانمارک آغاز کرد و شش سال بعد وارد مدرسۀ نظامی شد.
در سال ۱۸۶۵با درجۀ ستوانی به ارتش پیوست و در جنگ برعلیه پروس و اتریش شرکت کرد،و با شایستگی هایی که از خود نشان داد ، به درجۀ ستوان یک ارتقاء یافت.با این حال وی بعد از پایان جنگ از منصب نظامی خود استعفا داده و به کوپنهاگ رفت.
وی در اتوبیوگرافی خود، دلیل استعفای اش از ارتش اینگونه شرح می دهد که وی به جنبه های فلسفی زندگی علاقۀ بیشتری داشته و تمایلی به جنگیدن نداشت.
در کوپنهاگ، بایر به آموختن زبانهای نروژی،فرانسوی و سوئدی پرداخت و پس از آنکه بر هرسه زبان تسلط کامل یافت به تدریس و ترجمه مشغول شد.
در سال ۱۸۷۲ وارد عرصه سیاست شد، و به عضویت مجلس نمایندگان دانمارک درامد و کرسی خود را به مدت ۲۳سال در پارلمان حفظ کرد.او فردی لیبرال بود ،اما به دلیل نفرتی که از وابستگی به حزبها داشت ،بعنوان سیاستمداری مستقل به فعالیتهای خود ادامه داد .
وی به دلیل فعالیتهایی که در زمینۀ صلح بین المللی،پیشنهاد بی طرفی دانمارک،اتحاد کشورهای اسکاندیناوی و حقوق زنان و اموزش و پرورش، داشت،محبوبیت و شهرت فراوانی کسب کرد.
در زمینه آموزش، بایر گرچه به زبانشناسی بویژه شیوۀ نگارش و آوا شناسی علاقۀ فراوانی داشت، اما به سازماندهی مدارس همت گماشت و به عضویت انجمن تعلیم و تربیت درآمده و نقش مهمی در برگزاری اولین کنفرانس کشورهای اسکاندیناوی در رابطه با مسائل آموزشی و تربیتی در گوتنبرگ که در سال ۱۸۷۰برگزار شد،ایفا کرد.
بایر یکی از سخنگویان پیشگام در نهضت زنان بود و انجمن حقوق زنان دانمارک را در سال ۱۸۷۱دایر کرده و از تصویب قوانین تساوی زن و مرد علی الخصوص در موارد اقتصادی ،در پارلمان دانمارک حمایت کرد.
او تحت تاثیر تلاشها و فعالیتهای فردریک پسی فعال صلح فرانسوی و برندۀ جایزۀ صلح نوبل در سال ۱۹۰۱ و همچنین سازمان دائمی صلح بین الملل قرار گرفته و از آنجا که مهارت بسیاری در زبانهای مختلف کسب کرده بود،پیشنهاد داد تا در زمینۀ گستردن ادبیات صلح با این سازمان همکاری کند.
او یکی از راههای دست یابی به صلح را در بیطرفی دانست و اولین انجمن صلح دانمارک را در سال ۱۸۸۲ با عنوان انجمن" ترویج بی طرفی دانمارک" ،بنیان نهاد که تا سال ۱۸۹۲ریاست آن را بعهده داشت.بعدها این انجمن با عنوان انجمن صلح دانمارک نامگذاری شد که امروزه با عنوان" مجمع اجتماعی اقوام وصلح دانمارک" شناخته می شود.
بایر با استناد به خطری که کشورهای اروپای شمالی را در صورت وقوع جنگ بین کشورهای اروپایی، به دلیل اهمیت استراتژیک مرزهای آبی کشورهای همجوار،تهدید می کرد، پیشنهاد بیطرفی کشورهای اسکاندیناوی را داد. این پیشنهاد باعث به رسمیت شناخته شدن سوئیس و بلژیک شد.
بین سالهای ۱۸۸۳و۱۸۸۹طرح وی بطور کلی از سوی بسیاری از سازمانهای بین المللی مورد قبول واقع گشت.اما بعدها بایر به این نتیجه رسید که دانمارک باید بی طرفی را در سیاستهای خود لحاظ کند، تا بتواند بدون تکیه بر سایر کشورها، مستقلاً بی طرفی خود را تضمین کند.
بایر خیلی زود به چهره ای برجسته در گسترش جنبش صلح بین المللی تبدیل شد و در کنفر انس صلح کشورهای اروپایی که در سال ۱۸۸۴ در برن برگزار شد ،شرکت کرد.
در سال ۱۸۸۵ طرح خود را در اولین نشست صلح کشورهای اسکاندیناوی مطرح کرده و در سال ۱۸۸۹در اولین کنگرۀ سالانۀ صلح جهانی در پاریس شرکت جسته و از آن پس تا سال ۱۹۱۴به نمایندگی از انجمن صلح دانمارک در نشستهای سالانۀ این کنگره حاضر شد.و همچنین در سال ۱۸۸۹در اولین نشست اتحادیۀ درون پارلمانی در پاریس حضور بهم رسانید.
در دومین کنگرۀ سالانۀ صلح که در لندن در سال ۱۸۹۰ برگزار شد، وی با در خواست تاسیس دفتر دائمی برای این کنگره ، پیشنهاد داد تا مقر آن در برن باشد که بتواند مرکز جنبشهای صلح و تبادل اطلاعات صلح طلبانه باشد.این طرح در سال ۱۸۹۱ در نشست سالانۀ کنگره در رم به تصویب رسید و بایر بعنوان اولین رئیس هیت مدیرۀ آن انتخاب شد.بایر در همان سال اتحادیه درون پارلمانی را تاسیس کرد، و به مدت ۲۵ سال سمت دبیری آن را بعهده گرفت و توانست اتحادیۀ درون پارلمانی کشورهای اسکاندیناوی را در سال ۱۹۰۸تاسیس کند.
در سال ۱۹۰۸ به دلیل تلاشهای بی وقفه اش در زمینۀ گسترش صلح و اتحاد کشورها و اقوام اروپایی ، جایزۀ صلح نوبل به وی اهدا شد .
بایر به دلیل ضعف جسمانی که داشت در سال ۱۹۰۷ از سمت خود در هیئت مدیرۀ دفتر صلح استعفا داده و ریاست افتخاری آن را بعهده گرفت و همچنین از سال ۱۹۱۶ از سمتهای مختلف خود در اتحادیۀ درون پارلمانی کناره گیری کرد.
در سالهای پایانی عمر خود تلاش می کرد، تا از وقایعی که در دنیا اتفاق می افتاد مطلع شود و در هنگام جنگ جهانی اول بر آرمانهای خود دررابطه با برقراری صلح ثابت قدم ماند.
فردریک بایر سرانجام در سال ۱۹۲۲در سن ۸۵ سالگی در کوپنهاگ درگذشت.

الهام رفیع زاده

منبع : انتخاب