برای «شنبه» و بعد از آن!‌

کمتر از ۴۸ ساعت دیگر، نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آشکار شده و دست‌اندرکاران امور سیاسی بایستی از فاز رقابت به فاز انجام تکالیف روزمره خود نقل مکان کنند.
نتیجه هم هر چه که باشد نه دنیا به آخر می‌رسد و نه اگر بهشت یا جهنمی در کشور وجود داشته باشد با نتیجه این انتخابات، بهشت بلافاصله جای خود را به جهنم نخواهد داد و جهنم به بهشت تبدیل نخواهد شد. پس بهتر است از هم اکنون خود را برای روزهای بعد از شنبه آماده کنیم و به انتظار چهار سالی بنشینیم که بسیار زودتر از تصور بعضی »سـیاستمداران تشنه قدرت یا شیفته خدمت« سپری خواهد شد. اما سپری کردن موفق روز شنبه و روزهای بعد از آن، جز با نگاهی هوشمندانه و غیرمتعصبانه به حوادث گذشته به ویژه اتفاقاتی که در هفته‌های اخیر به وقوع پیوسته، امکان‌پذیر نیست.
در دوره تبلیغات انتخاباتی، نامزدهای انتخابات و حـامـیـان آنـهـا از بی‌نظیرترین روش‌ها برای جلب توجه مردم استفاده کردند. اینکه بعضی روش‌ها -از جمله اتهام‌افکنی‌های بی‌سابقه- مشروع و اخلاقی هست یا نه، موضوعی است که بایستی در روزهای آینده به آن پرداخت، اما همین روش‌ها می‌تواند برای آینده، درس ا~موز باشد. در این مدت اتهام‌افکنی‌ها بالاترین سطوح سیاسی کشور را دربرگرفت. رئیس‌مجلس خبرگان که اعضای نهاد ناظر بر عالی‌ترین مقام کشور، او را به ریاست خود برگزیده‌اند یکی از کسانی بود که مورد اتهام واقع شد. رئیس بازرسی دفتر رهبری نیز از این اتهام‌افکنی ها یا افشاگری‌ها مصون نماند. اما بلندگوهایی که قبلاحتی انتقاد از یک روحانی نه چندان انقلابی را برنمی‌تافتند امروز سکوت پیشه ساخته‌اند و از »به خطر افتادن نظام« سخن نمی‌گویند. البته حق با آنهاست. کشور و نظام ایران مستحکم‌تر از آن است که با انتقاد‌ - ولو ناحق - علیه یک یا چند مقام به خطر بیفتد. امنیت ملی کشور نیز مبتنی بر قواعد و پایه‌هایی است که حتی دروغ پراکنی علیه بعضی عناصر موثر نظام، آن را متزلزل نخواهد کرد. اما روزهای آینده نشان خواهد داد که آیا بعضی افراد به استحکام نظام و کشور اعتقاد عمیق دارند یا حرکات تبلیغی آنها در روزهای اخیر، با پایان انتخابات خاتمه خواهد یافت و باز هم به روزهایی برخواهند گشت که در آن، انتقاد از بعضی مسئولان - ولو دقیق و صحیح - فریاد آنها را به آسمان می برد که »اسلام و نظام به خطر افتاد!‌«
‌ ‌در همین روزها ،‌هر چهار کاندیدا تلاش کردند خود را دارای سعه صدر و صاحب تحمل در برابر انتقادات وحملات رقبا نشان دهند. از روز شنبه مشخص خواهد شد که »تحمل نمایی« و »لبخندها« تنها به دلیل وجود دوربین ۷۰ میلیونی در بـرابـر آنها بوده است یا تحمل وصبوری،به آموخته‌ای غیرقابل خدشه برای آنها تبدیل شده است؟ ما نشانه‌هایی در دست داریم که ثابت می‌کند با پایان انتخابات، تحمل نمایی‌ها نیز تمام خواهد شــد. اخــطــاری کــه ســه روز قـبـل بـه بـهانهیکی از سرمقالات به آفتاب یزد داده شد یکی از دلایل ما برای این اظهارنظر ناخوشایند است. اما امیدواریم اینگونه نباشد!
‌ ‌روزهای آینده نشان خواهد داد برخی نهادهای نظارتی، حفظ حیثیت خود را واجب می‌دانند و به انجام وظایف قانونی برای رسیدگی به تخلفات آشکار در تبلیغات انتخاباتی خواهند پرداخت یا از کنار اقدامات جانبدارانه تعدادی از رسانه‌های عمومی، عبور خواهند کرد؟ در روزهای اخیر، تعدادی از سازمان‌های نظارتی با هشدارهایی مبهم، بر رسیدگی به اینگونه تخلفات تاکید کردند. از روز شنبه آینده، عملکرد نهادها ی نظارتیزیر ذره‌بین مردم هوشمند ایران قرار خواهد داشت تا مشخص شود که این هشدارها تنها برای خالی نبودن عریضه مطرح شده یا آنکه حفظ اعتماد عمومی بر»جلب محبت دوستان هم جناح« ترجیح داده خواهد شد! آیا باز هم کسانی پیدا خواهند شد که به دوستان خود توصیه کنند »حفظ وحدت جناحی از آشکار ساختن تخلفات و کوتاهی های فرصت سوز، مهم تر است«؟
اما نکته مهم تر که با سرنوشت چهار سال آیـنـده کـشـور، ارتـبـاط کـامل دارد تعامل کاندیدای منتخب با اقشار گوناگون جامعه است. از هم اکنون می توان پیش بینی کرد که خوش اقبال ترین کاندیدا، چیزی بیش از ۱۷ تا ۲۰ میلیون رای نخواهد داشت. به عبارت دیگر حداقل ۲۷ تا ۳۰ میلیون ایرانی نسبت به سوابق و برنامه های »رئیس جمهور منتخب« قانع نخواهند شد. ‌‌
ضـمن آنکه احتمالاً اگر تنوع بیشتری در کاندیداها وجود داشت تعداد آرای اختصاص یافته به هر یک از کاندیداها که به معنای درصد پذیرش برنامه های آنها در جامعه است کاهش می یافت.
پس هر کس که رئیس جمهور می شود اگر به امنیت ملی و پیشرفت کشور می اندیشد به جای »رجزخوانی« برای رقیب یا رقبا، بایستی به فکر راه‌هایی باشد که ریشه نارضایتی، ناامیدی یا عدم اقناع میلیون ها مخالف خویش را شناسایی و آنها را به جمع همراهان خویش برای پیشرفت کشور اضافه کند. این کار بایستی از نخستین لحظه پس از اعلام نتایج انتخابات انجام شود تا مردم مطمئن شوند منتخب ۲۲ خرداد، بیش از آنکه به ساختمان سفید ریاست جمهوری بیندیشد در فکر کسب رضایت ملت ایران به ویژه اکثریتی است که او یا برنامه‌های او را دارای کفایت کافی برای انجام وظایف ریاست جمهوری نمی‌دانسته اند. ‌‌
تا روز شنبه زمان زیادی باقی نمانده است همانطور که تا نخستین شنبه بعد از یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری (‌سال ۹۲) زمانی طولانی در پیش نیست. پس ای کاش مخـاطبان بخش های مختلف این سرمقاله به گونه ای رفتار کنند که در شنبه سال ۹۲، بسیار سربلندتر از شنبه ۲۲ خرداد ۸۸ باشند!‌‌

منبع : روزنامه آفتاب یزد