دوشنبه, ۱۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 6 May, 2024
مجله ویستا

غلامحسین‌ ابراهیمی‌ دینایی‌


غلامحسین‌ ابراهیمی‌ دینایی‌
استاد دكترغلامحسین‌ ابراهیمی‌ دینانی‌، یكی‌ از برجسته‌ترین‌ دانش‌ آموختگان‌ دو نظام‌ آموزشی‌ یعنی‌ حوزه‌ و دانشگاه‌ است‌. او كه‌ متولد ۱۳۱۳ در دینان‌، از نواحی‌ اصفهان‌ است‌، پس‌ از تحصیلات‌ آموزشگاهی‌ شیفته‌ی‌ نظام‌ طلبگی‌ می‌شود و در مدرسه‌ی‌ نیماورد اصفهان‌ مقدمات‌ علمی‌ و ادبی‌ را می‌آموزد. سپس‌ به‌ حوزه‌ی‌ علمیه‌ی‌ قم‌ می‌پیوندد و در مكتب‌ امام‌ خمینی‌ و سید محمد داماد - اعلی‌ اللّ&#۰۳۹;ه‌ مقامهما - فقه‌ و اصول‌ می‌آموزد.
بزرگ‌ترین‌ استادان‌ او در زمینه‌ی‌ معقول‌ شادروان‌ علامه‌ی‌ طباطبایی‌ و شادروان‌ آیت‌ اللّ&#۰۳۹;ه‌ سید ابوالحسن‌ رفیعی‌ قزوینی‌ بوده‌اند. پس‌ از تحصیلات‌ حوزوی‌ به‌ نظام‌ جدید آموزش‌ دانشگاهی‌ روی‌ می‌آورد و در ۱۳۴۵ از دوره‌ی‌ لیسانس‌ دانشكده‌ی‌ الهیات‌ و در ۱۳۵۲ از دوره‌ی‌ دكترای‌ فلسفه‌ی‌ دانشگاه‌ فارغ‌ التحصیل‌ می‌شود. حدود سالهای‌ ۱۳۵۲ تا ۱۳۶۲ در دانشگاه‌ مشهد به‌ تدریس‌ می‌پردازد و از ۱۳۶۲ تاكنون‌ استاد فلسفه‌ در گروه‌ فلسفه‌ی‌ دانشكده‌ ادبیات‌ دانشگاه‌ تهران‌ است‌.
استاد دینانی‌ نسبتاً كم‌نویس‌ و گزیده‌نویس‌ است‌. نخستین‌ و یكی‌ از مفیدترین‌ آثار او قواعد كلی‌ در فلسفه‌ی‌ اسلامی‌ (سه‌ جلد، انجمن‌ حكمت‌ و فلسفه‌، پژوهشگاه‌ علوم‌ انسانی‌ و مطالعات‌ فرهنگی‌) است‌. دیگر آثار عبارتند از:
وجود روابط‌ و مستقل‌ در فلسفه‌ی‌ اسلامی‌ (شركت‌ انتشار)، شعاع‌ اندیشه‌ و شهود در فلسفه‌ سهرودی‌ (حكمت‌)، معاد از دیدگاه‌ آقا علی‌مدرس‌ زنوزی‌ (حكمت‌)، مقدمه‌ای‌ بر شرح‌ فصوص‌ جندی‌ تصحیح‌ استاد جلال‌الدین‌ آشتیانی‌، منطق‌ و معرفت‌ از نظر غزالی‌ (امیركبیر) و رساله‌ی‌ مفردی‌ درباره‌ زندگی‌ و اندیشه‌ الوالحسن‌
عامری‌. همچنین‌ از استاد دینایی‌ ۲۰-۳۰ مقاله‌ و مصاحبه‌ در مجلاتی‌ نظیر: نشر دانش‌، كیهان‌ فرهنگی‌، كیهان‌ اندیشه‌، معرفت‌ و فرهنگ‌ به‌ طبع‌ رسیده‌ است‌. دیگر از كوششهای‌ علمی‌ ایشان‌، همكاری‌ و مشاوره‌ با مركز دایرهٔ‌المعارف‌ بزرگ‌ اسلامی‌ است‌.
منبع : کانون پژوهشگران فلسفه و حکمت