ملا طغرا طغرای مشهدی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... )س یازدهم قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر و نویسنده
وی از شاعران و نویسندگان پرکار و خوش‌فکر عهد صفویه است که از ایران به هندوستان مهاجرت کرد و چندی ملازم شاه جهان (۱۰۳۷ - ۱۳۶۹ ق) بود. در نثرنویسی دستی توانا داشت و شیوه‌ای خاص ابداع کرد که مورد پسند فارسی‌زبانان هندوستان قرار گرفت و رسایل منثور او مدت‌ها جزء کتاب‌های درسی دبستانی آن سامان بود. ایراد عمدۀ وارد بر وی این است که بدون دلیل به هجو شاعران خوش‌نام زمان خود زبان گشوده. طغرا با شاهزاده محمد مراد در ۱۰۵۷ ق در معرکۀ بلخ و تسخیر آن همراه بود و بعد به کشمیر رفت و در آنجا ساکن شد. وی آخر عمر در کشمیر عزلت گزید تا درگذشت و در مزارالشعراء در جوار کلیم به‌خاک سپرده شد. از آثار وی: "دیوان" شعر ، قریب ده هزار بیت؛ منشآت شامل: "فردوسیه"؛ "تاج‌المدایح"؛ "الهامیه"؛ "مرآهٔ‌الفتوح"؛ تجلیات"؛ "کنزالمعانی"؛ "مرتفعات"؛ "مجمع‌الغرایب"؛ "معیارالادراک"؛ "چشمۀ فیض"؛ "وجدیه"؛ "پری‌خانه"؛ "کلمهٔ‌الحق" ، که اغلب آن‌ها چاپ شده است.

منبع : مطالب ارسالی