نظر مدیران زن شهر شیراز درباره توانمندی مدیریتی زنان

اندیشمندان هنگام توجه به توانمندی های مدیریتی زنان در بیرون از منزل، ‌از یک سو، به ورود طیف گسترده ای از زنان در نیروی کار و از سوی دیگر به تبعیض علیه زنان در اشغال پست های مدیریتی و موقعیت های قدرتمند سازمانی اشاره می نمایند. اگر چه اشتغال زنان در سازمان های کار بیرون از منزل را می توان به عنوان مدرک وقوع تغییر در نظر گرفت، ولی ایجاد فرصت هایی که آنها بتوانند قابلیت های مدیریتی خود را به نمایش بگذارند از اهمیت ویژه ای برخوردار است و این امر نیازمند شناسایی و ارزیابی توانمندی های مدیریتی زنان است. در این پژوهش توانمندی مدیریتی زنان با روش کمی و کیفی در میان ۱۷۲ نفر از زنان آموزش و پرورش، دانشگاه شیراز و علوم پزشکی شیراز که مشاغل مدیریتی را تجربه نموده اند، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. در روش کمی از شاخص های برقراری ارتباط اجتماعی، اعتماد به نفس و خلاقیت استفاده شده است. در روش کیفی تفسیر زنان مورد مطالعه از ویژگی های مدیران زن توانمند، راه های رسیدن به این ویژگی های مدیریتی، ملاک های ارزیابی مدیر توانمند و شیوه های مساله یابی و حل مساله مورد توجه قرار گرفته است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که اگر چه زنان مورد مطالعه از توانمندی مدیریتی نسبتا بالایی (با توجه به ارزیابی خود ایشان) برخوردارند ولی بستر سازمانی و اجتماعی مناسب جهت توانمندسازی زنان به اندازه کافی وجود نداشته و دگرگونی و تحول در ساختار مدیریتی سازمان ها به نفع زنان به کندی انجام می شود.

حبیب احمدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی