دموکرات‌ها و باتلاق عراق

حزب دموكرات آمریكا از ابتدای اشغال عراق با تنگنای شدیدی مواجه شده است زیرا همواره شدیداً با جنگ مخالف بوده و در عین حال از گسترش دموكراسی و آزادی‌های مدنی حمایت كرده است. برقراری دموكراسی در عراق در راستای منافع كل جهان است اما آمریكا در این فرآیند دستان خود را به خون آلوده كرده است. بوش و متحدانش تا وقتی استقرار دموكراسی در عراق را به مصلحت خود نبینند، علاقه اندكی به آن نشان می‌دهند. حمایت نومحافظه‌كاران از دموكراسی منوط به این است كه آیا ارتقای آن درد جهت منافع اقتصادی واستراتژیك آمریكا قرار می‌گیرد یا خیر. برای كسی كه با سوابق سیاست‌های خارجی آمریكا آشنایی دارد، رجزخوانی‌های ساده انگارانه بوشدر مورد استقرار دموكراسی در خاورمیانه تهوع‌آور می‌نماید. اگر او در این ادعاهای خود جدی می‌بود، می‌بایست علیه رژیم‌هایی كه استقرار دموكراسی در آنها كار آسانی است، اقدامی انجام دهد، رژیم‌هایی كه تحت حاكمیت حاكمان دیكتاتور به لطف حمایت آمریكا به حیات خود ادامه می‌دهند. او می‌توانست با عربستان سعودی شروع كند. جنگ با عراق اشتباه بود نه از این نظر كه صدام مستبدی خون آشام بود بلكه به این دلیل كه ناقض نخستین اصل در روابط بین‌الملل یعنی احترام به حق حاكمیت دیگر كشورها بود. روابط بین‌المللی بدون احترام به حق حاكمیت دیگران تا سطح قانون جنگل نزول می‌كند. تنها استثنا زمانی پذیرفته شده است كه فعالیت یك رژیم مستقیماً امنیت كشوری دیگر را به خطر اندازد. از این رو ویتنام می‌تواند به كامبوج حمله و رژیم پل‌پت را سرنگون كند زیرا این رژیم دست به حملات نظامی علیه ویتنام زده بود. با وجودی كه همه دنیا از سرنگونی رژیمی سركش خرسند شدند، اما برخی كشورها از جمله سنگاپور هشدار دادند كه حاكمیت یك كشور توسط همسایه قدرتمندش زیر پا گذاشته شد.
پذیرش اصل مداخله برای دموكرات‌ها دشوار‌تر است تا برای محافظه كاران زیرا به‌طور تاریخی چپ دموكرات در غرب مدافع سرسخت‌تری برای دموكراسی وحقوق بشر بوده است و اعمال فشار برتحریم‌های تجاری و بایكوت ورزشی رژیم نژاد پرست آفریقای جنوبی مدت‌ها پیش از آن كه محافظه‌كاران لزوم آن را حس كنند، از حمایت دموكرات‌ها برخوردار بود. برخی از راستگرایان همچون مارگرت تاچرو نخست وزیر استرالیا از حمایت از مخالفت جامعه بین‌الملل با رژیم سفیدپوستان آفریقای جنوبی قاطعانه امتناع كردند.
به همین ترتیب، انقلاب در كشورهای اروپای شرقی بسیار الهام بخش و موفقیت‌آمیز بود زیرا آنها انقلاب‌هایی مردمی بودند. دولت‌هایی كه توسط نیروهای اشغالگر آمریكا یا ناتو روی كار آمده‌اند هیچگاه از این درجه مشروعیت و ثبات برخوردار نخواهند بود. بنابراین جای تأسف دارد كه مایكل كاستلو، مشاور اسبق رهبر حزب كارگر وكسی كه به جناح چپ تعلق دارد، از اشغال عراق حمایت كند و از معترضان با توسل به استدلال‌های تكراری در مورد وضعیت دموكراسی و حقوق بشر در سرتاسر دنیا انتقاد نماید. تأسف بارتر این كه این فرد از اشغالگری دولتی جنگ طلب حمایت می‌كند كه با زیر پا گذاشتن سازمان ملل، دموكراسی را بهانه‌ای برای سرپوش گذاشتن بر دروغ‌هایش قرار داد.
در حالی كه اشغال عراق برپایه دروغ و ریا انجام شد، حقیقت این است كه درحال حاضر خروج از این كشور شاید منجر به جنگ داخلی شود. به همین دلیل دموكرات‌ها در تنگنا قرارگرفته‌اند زیرا در عین این كه خواستار صلح و استقرار دولتی دموكراتیك در عراق هستند اما می‌دانند كه پیامد این خواست وضعیتی خواهد بود كه به ادعای نومحافظه‌كاران نتایج وخیمی برای دنیا خواهد داشت . تنها كسانی كه از تاریخ اطلاعی ندارند یا چشمان خود را برروی برتری‌طلبی آمریكا بسته‌اند اعتقاد دارند كه اهداف بین‌المللی این كشور در همه‌جای دنیا خیرخواهانه است. مادامی كه جنگ طلبان محافظه كار فقط زمانی مایل به ارتقای دموكراسی باشند كه در راستای منافع آمریكا قرار گیرد، به طرز وقیحانه‌ای در مقابل شكل‌گیری آن خواهند ایستاد. اگر مانعی سرراهشان ایجاد‌كند. نمونه‌ای بهتر از سرنگونی دولت آلنده در شیلی در سال ۱۹۷۳ توسط آمریكا نمی‌توان آورد، رویدادی كه حكومتی استبدادی برخوردار از حمایت آمریكا را روی كار آورد كه به شیلی برای ده‌ها سال لطمه زد. از این‌رو، استقلال عراق برای عراقی‌ها بسیار مطلوب است اما برای صلح، ثبات و استقلال آمریكا مطلوب نیست. دستان خون‌آلود آمریكا در عراق شدیداً به وجهه نو محافظه‌كاران لطمه وارد ساخته واین خبرخوبی برای دنیاست. حكومت‌های دیكتاتور با حمایت از ناراضیان داخلی و جنبش‌های دموكراسی خواه، یكی از ابزارهای اصلی قانونی آنان به شمار می‌رفته است.
منبع: FPIF

نویسنده:كلایو همیلتون

منبع : خبرگزاری فارس