سامورائی برزخی

● کارگردان: یوجی یامادا. فیلم‌نامه: یوجی یامادا، یوشی تاکاآساما؛ براساس رمان شوهی فوجی ساوا. بازیگران: هیرویوکی سانادا، ری میازاوا، ننجی کوبایاشی، رن اوسوگی، میتسو روفوکی کوشی. مدت: ۱۲۹ دقیقه.
محبوبیت و رواج فیلم‌های سامورائی در هالیوود، از آخرین سامورائی تا بیل رو بکش، ساخت این فیلم عمیق ژاپنی را که حتی کمتر از همتاهای آمریکائی‌اش خونبار است، توجیه می‌کند. این فیلم که هتفاد و هفتمین فیلم یامادا و کاندیدای اسکار ۲۰۰۵ در بخش بهترین فیلم خارجی است، مثل فیلم‌های دیگر او، داستانی پیچیده دارد که در اواخر دورهٔ ادو، در اواسط قرن نوزدهم اتفاق می‌افتد. مرکز ثقل داستان، مرد بیوه‌ای به نام سی‌بی (سانادا) است، ملقب به سامورائی برزخی، لقبی که همکارانش به‌دلیل اینکه او دور از دیگران و خیلی تنها زندگی می‌کند، به او داده‌اند. بعد از اینکه تومو (میازاوا) دوست دوران کودکی، که او پنهانی دوست‌اش داشته، دوباره در زندگی‌اش ظاهر می‌شود، در مبارزه‌ای با شوهر سابق تومو، که الکلی است و به همین دلیل زنش او را ترک کرده، برنده می‌شود. او به یک‌باره از طرف همکارانش مورد تجلیل و ستایش قرار گرفته و مجبور به رویاروئی دیگری، این‌بار با یک جنگجوی دغل‌کار می‌شود؛ آن هم در حالی‌که بیشتر نگران این است که بعد از رد کردن پیشنهاد ازدواج با تومو، به‌دلیل فقر مالی، زن اکنون قصد زندگی با مرد دیگری را دارد.
همین‌طور که فیلم با قصهٔ عاشقانه‌ای نه چندان جدی پیش می‌رود، به نقطهٔ اوجی می‌رسد که ارزش انتظار کشیدن را دارد. با طرح مسائلی همچون نابودی ارزش‌های سامورائی و احمقانه بودن مبارزهٔ تن به تن، ممکن است فیلم خیلی آتشین و تند و تیز نباشد، ولی چه در نگرش و چه طراحی واجد اصالت آن دوران است. به‌عبارتی، این یک فیلم سامورائی است برای آنها که خونریزی را دوست ندارند.

منبع : مجله دنیای تصویر