شب شوک برانگیز K-۱ در لاس‌وگاس

لاس‌وگاس ۱۱ آگوست ۲۰۰۷، دوگ وینی با ساک‌های خود به هتل و سالن بلاژیو آمد، در حالی‌که او را نمی‌شناخت. در جمعی که افرادی چون ستاره K-۱ ری سیفو و مبارز محبوب مسابقات جایزه بزرگ جهانی، الکساندر پیچکونوف در آن حضور داشتند، او جائی برای خودنمائی نداشت. او برای مبارزه جایگزینی مسابقات در نظر گرفته شده بود، یک مبارز خارج از برنامه که در زمانی‌ که هنوز سالن نیمه‌ پر بود و مدت‌ها بعد از آن ورود مبارزان اصلی اعلام شد، برگزار شد. اما وقتی به پایان مسابقات رسیدیم، وینی با عنوان قهرمان مسابقات و در حالی‌که سهمیه مسابقات حذفی فینال K-۱WGP که ماه بعد در سئول برگزار می‌شود را کسب کرده بود، در مرکز صحنه ایستاده بود، این دستاورد بزرگی برای دوگ وینی بود.
● دوگ کیست؟
وینی ۳۲ ساله در اوکلند متولد شد. او در سال ۲۰۰۱ در حالی‌که در تنها پنج مبارزه آماتور انجام داده بود، اولین مبارزه حرفه‌ای خود را برگزار کرد. در المپیک آتن سال ۲۰۰۴، وینی در بوکس فوق سنگین نماینده نیوزلند بود، پنج هفته پیش او با ری سیفو که از نوجوانی او را می‌شناخت شروع به تمرین کرد. سیفو پس از پیروزی وینی گفت: ”او خیلی بر روی اصول پایه کار می‌کرد. امشت دوگ ثابت کرد که می‌تواند این کار را انجام دهد و این تازه شروع کار است.“
مسیر پیروزی وینی برای با ناک‌اوت کردن مبارز آمریکائی، محمودفازی به علت آسیب‌دیدگی‌اش در راند دوم، آغاز شد.
وینی گفت: ”انتظار داشتم که فقط یک مبارزه داشته باشم و پیروزی در آن مبارزه خیلی خوب بود. اما حوادثی که بعد از آن اتفاق افتاد واقعاً حیرت‌آور بود.
در اولین مسابقات، حریف تمرینی وینی، مبارز کاراته‌کا، الکساندر پیچکونوف از روسیه به مصاف تسویوشی ناکاساکو از ژاپن رفت.
پیچکونوف به خوبی فاصله را در کنترل گرفت و با لگدهای کوتاه رو به جلو و متوسط و هم‌چنین مشت‌های مستقیم چپ خود کار کرد. در راند دوم ناکاساکو به زدن ضربات مشت پرداخت اما پیچکونوف در ضد حملات بهتر بود و یک لگد رو به جلوی خود را به‌صورت مبارز ژاپنی فرود آورد و سپس با یک هوک چپ او را ناک‌دان کرد. در اغلب زمان راند سوم دو مبارز رو در روی هم کار کردند. پیچکونوف در کل بهتر از ناکاساکو نشان داد و با رأی داوران به نیمه‌نهائی راه یافت.
در مبارزه دوم، قهرمان سابق بوکس انگلیسی وزن ارتش آمریکا، ریک چیک، ”وحشی“ به مصاف ایمانی لی، ملقب به ”کامیون“ که او هم سابقاً یک بوکسور سنگین وزن بود، رفت. مبارزی که با ۱۴۸ کیلو وزن، غول‌پیکرترین مبارز حاضر در مسابقات محسوب می‌شد.
راند اول این مبارزه بسیار خوب بود، هر دو مبارز با لگدهای کوتاه و مشت‌های خود کار می‌کردند. چیک حملات و ضربات ترکیبی برتری داشت. اما لی در کمال تعجب با توجه به هیکل بزرگش بسیار تکنیکی و سریع نشان داد. در راند دوم چیک به رقص پا و دور زدن از حریف پرداخت و یک ضربه زانو زد. لی یکی دو هوک چپ زد تا فاصله را کم کند. یک مشت چرخشی از پشت چیک به لب لی فرود آمد. چیک هم‌چنین یک ضربه مستقیم چپ هم زد. اما لی پرطاقت خودش را جمع و جور کرد و به زدن لگدهای کوتاه پرداخت. در راند سوم لی سریع نشان داد و با مشت‌های خود حریف را به دام انداخت. در اواسط کار، پس از آن‌که یک مشت راست به میان تنه لی برخورد کرد او از درد خم شد و بی‌‌حرکت در مرکز رینگ ایستاد. چیک یک ضربه زانو زد که به هدف نخورد و پس از آن داور جلو آمد و چیک را پیروز میدان اعلام کرد. لی اعتراض کرد، اما چیک پیروز شده بود و به نیمه‌نهائی رفت.
در سومین مبارزه یک چهارم نهائی در مبارز موی‌تای‌کار به مصاف هم رفتند. پاتریک برسی آمریکائی، مبارزه تازه‌نفسی که به سختی در آمستردام با ارنستو هوست افسانه‌ای تمرین کرده بود و ریکارد نورداستراند از سوئد.
کوچک‌ترین مبارز مسابقات، نورداستراند با ۹۰ کیلو وزن، با انگیزه فراوانی به این میدان آمده بود. یک لگد بلند چپ‌ بری رد همان اوایل کار، مبارز سوئدی را به روی تشک انداخت. بعضی‌ها عقیده داشتند که این یک لغزش بود، اما داور شمارش را انجام داد، پس از آن نورداستراند چندین لگد کوتاه زد و پای چپ‌ بری را حسابی مجروح ساخت. اما قدرت برتر مبارز آمریکائی و لگدهای کوتاه او عرصه را به نورداستراند تنگ کردند. ”بری“ تکنیک، تمرکز، دفاع و تعادل فوق‌العاده‌ای از خود نشان داد و چندین بار از ضربات زانوی نورداستراند طفره رفت. در راند دوم بری با یک لگد کوتاه نورداستراند را به زمین زد و به پیروزی رسید.
در آخرین مبارزه یک چهارم نهائی، شاهد به میدان رفتن دو مبارز موی‌تای‌کار دیگر بودیم. زابیت صمدوف بلاروسی که با ۲۳ سال سن جوان‌ترین مبارز مسابقات بود و اش‌چالاربراون‌تون از ایالات متحده.
مبارزه سریعی بود و صمدوف مبارز تهاجمی‌تر و مطمئن‌تر نشان داده و عملکرد خوبی ارائه نمود. براون‌تون هم فرصت‌هائی داشت ام بی‌تجربگی در رقابتی در این سطح نقص بزرگی محسوب می‌شود. در راند اول صورت براون‌تون خونی شد و او پس از دریافت بارانی از ضربات مشت به بدن به زمین افتاد. مبارز آمریکائی شجاعانه به زنگ شروع راند دوم پاسخ مثبت داد و پس از این‌که همراهانش بریدگی صورت او را بررسی کردند وارد رینگ شد. صمدوف حریف را به دام انداخت و با یک لگد پاشنه از پشت به میان تنه براون‌تون را به زمین انداخت. یک نمایش عالی از مبارز بلاروسی و صعود به نیمه‌نهائی.
وینی وقتی وارد مسابقات شد که ریک‌چیک به علت آسیب‌دیدگی پایش که در مبارزه با لی ایجاد شده بود نتوانست به کار ادامه دهد. طبق مسابقات K-۱، وینی به مسابقات وارد شد تا رو در روی الکساندر پیچکونوف قرار گیرد.
وینی گفت: ”من فقط ۱۰ دقیقه فرصت داشتم تا خودم را آماده کنم. چون الکساندر با من هم تمرینی بود، دوست نداشتم با او مبارزه کنم. مغزم فقط ۵۰ درصد کار می‌کرد.“
اما کسب افتخار چیزی است که هر مبارز ذخیره‌ای آرزویش را دارد. به این ترتیب وینی پای به رینگ گذاشت. وینی در ابتدا محتاط بود اما زود حملاتش را شروع کرد و به زدن لگدهای کوتاه و بلند پرداخت. پیچکونوف هم ضد حملات بر قدرتی نشان داد. تا اواخر راند بینی پیچکونوف خونی شده بود، در حالی‌که هنوز یک ضربه تأثیرگذار نزده بود.
در راند دوم سرعت کار کم شد. در اواسط راند دو تبادل ضربات مشت صورت گرفت و در این میان وینی بهتر نشان داد. پیچکونوف یک ضربه زانو خوب زد اما وینی با تحرک خود را از خطر دور نگاه داشت و حملات حریف را سد کرد و مکرراً با مشت‌های مستقیم و لگدهای کوتاه خود جلو رفت. وینی با رأی داوران پیروز اعلام شد و به فینال راه پیدا کرد.
دومین مبارزه نیمه‌نهائی، نمایشی رویاروئی قدرت در برابر قدرت بود. جائی‌که پاترک‌بری و به مصاف زابیت صمدوف رفت. مبارزه شروع سریعی داشت و مبارزان به هم نزدیک شدند و به زدن ضربات مشت پرداختند. صمدوف یک مشت مستقیم محکم زد. سپس بری یک لگد بلند زد که صمدوف به سبک ری‌سیفو به آن پاسخ داد و شروع به کرکری خواندن کرد. در راند دوم هر دو مبارز فرصت‌هائی داشتند. بری با لگدهای کوتاهش کار کرد و یک اورهند راست خوب هم زد. صمدوف کار پا و حرکات خوبی داشت و با مشت‌های روبه بدن خود کار می‌کرد و یک آپرکات هم زد. در راند سوم شاهد بودیم که بری با اطمینان، لگدهای بلند صمدوف را بلوک کرد یا از آنها طفره رفت و در مقابل با لگدهای کوتاه پاسخ داد و مورد تشویق تماشاگران قرار گرفت. در پایان صمدوف پیروز اعلام شد و راهی فینال گردید. تصمیمی که تماشاگران از آن راضی نبودند. و از فینال وینی، مبارزه ذخیره، را داشتیم که در برابر جوان‌ترین مبارز مسابقات، صمدوف قرار گرفت. وینی با حملات مشت خود خوب نشان داد، در حالی‌که صمدوف خیلی مطمئن و خلاق نشان می‌داد. وینی دو لگد کوتاه محکم و سپس یک هوک راست که برخورد نسبی با هدف داشت زد. صمدوف یک لگد بلند زد که بلوک شد. وینی تمرکز و زمان‌سنجی خوبی داشت و یک مشت مستقیم راست خود را به هدف نشاند. در راند دوم صمدوف یک لگد بلند را بلوک کرد و با یک لگد کوتاه محکم و یک هوک راست پاسخ داد. در اواخر راند هم صمدوف یک لگد کوتاه محکم زد.
اما صمدوف که آنفولانزا هم گرفته بود، به نظر می‌رسید خسته شده باشد. در راند سوم وینی به زدن ضربات مشت پرداخت و صمدوف هم یک هوک چپ خوب زد. وینی ضد حملات خوبی داشت و یک مشت مستقیم راست زد و خیلی راحت حریف را از حرکت باز ایستاداند. مبارزه نزدیکی بود. صمدوف بعداً گفت که او مطمئن بوده که پیروز می‌شود و جمعیت هم دوست داشت یک راند دیگر هم برگزار شود. اما داوران اختلاف کار را کافی دیدند و با رأی خود وینی را پیروز اعلام کردند.
پس از آن وینی گفت: ”مبارزه در این سطح و با این مبارزان، یک رویاست. اکنون احساس می‌کنم که اگر درست به تمریناتم ادامه دهم و تمرکز کافی داشته باشم، می‌توانم به عناوین جهانی دست پیدا کنم.
● در سوپر فایت‌ها چه گذشت ...
ری‌سیفو ”پاشکری“ از نیوزلند، سال گذشته لاس وگاس را خانه خودش کرده بود. در این شب این بوکسور ۳۶ ساله حکم میزبان را برای جورجن برگی سوئیسی داشت، برگی یک مبارز کاراته‌کار با ۲۰۳ سانتی‌متر قد بود که سال گذشته در آمستردام مقام قهرمانی K-۱GP اروپا را به‌دست آورد.
راند اول بسیار احتیاط‌آمیز بود و دو مبارز به محک یکدیگر پرداختند. سیفو با لگدهای کوتاه و برگی با مشت‌های خود برگی یک لگد بلند محکم هم زد که سیفو دفاع کرد. سیفو مکرراً با ضربات یک ـ دو و ضربات چپ خود نزدیک می‌شد و دنبال فرصتی برای زدن هوک یا آپرکات می‌گشت. اما با طفره رفتن‌های برگی عاجز مانده بود. سیفو راند دوم را با دو ضربه ترکیبی مشت و یک لگد بلند آغاز کرد و یک لگد چرخشی از پشت هم زد که برخورد نسبی با هدف داشت. با این حال برگی قادر بود که فاصله را در کنترل داشته باشد و به جز یک‌سری ضربات راست رو به بدن، سایر تلاش‌های سیفو بی‌تأثیر ماندند. در راند سوم برگی یک لگد بلند راست به چانه سیفو زد و سپس از فاصله نزدیک یک ضربه زانو زد. در اواخر مبارزه بارانی از ضربات مشت سیفو باز هم کافی نبودند تا عقب‌ماندگی او را جبران نمایند و برگی با رأی داوران به پیروزی رسید.
برگی گفت: ”نمی‌خواهم توجیه کنم و بهانه بیاورم. اما دوست داشتم که او می‌ایستاد و مبارزه می‌کرد. او دائماً فرار می‌کرد و شبیه یک دونده دوی صد متر مبارزه کرد!“
در سوپر فایت بعدی، کیک بوکسور آلمانی، استفان لکو که ضربه مشت مستقیم ناک‌اوت کننده او در برابر پیتر آرتز در سال ۲۰۰۱ در بلاژیو در صدر اخبار ورزشی قرار گرفته بود، به مصاف مبارز قدرتمند آمریکائی، مایتی‌مو که از هوک‌های مهیبی برخوردار است رفت.
لکو با یک لگد چرخشی از عقب کار را شروع کرد و بیشتر زمان راند اول را به زدن لگدهای کوتاه پرداخت. مو با ضربات چپ خود کار می‌کرد و تلاش داشت جلو بیاید و سرانجام در اواخر راند یک هوک راست زد که به هدف نخورد. اما در ادامه یک ضربه چپ زد که برخورد نسبی داشت. در راند دوم لکو مجدداً یک لگد چرخشی از عقب زد و پس از آن به زدن لگدهای کوتاه پرداخت. لکو که گارد بلندی داشت، هدف خوبی برای ضربات مشت مو نبود و هر وقت مو تلاش می‌کرد نزدیک خود، او را با لگدهای کوتاه مواجه می‌ساخت. در این میان مو هم چند لگد کوتاه زد اما لکو با یک لگد چرخشی از عقب و چند مشت مستقیم خوب بهتر نشان داد. مو مکرراً با ضربات چپ جلو می‌آمد، اما قدرت بالقوه او هرگز نشان داده نشد و داوران با رأی خود لکو را پیروز میدان اعلام کردند.

منبع : مجله‌رزم‌آور