مداخله انگلستان و آمریکابرای براندازی نهضت ملی ایران

با اشغال ایران در جنگ جهانی دوم از سوی متفقین در شهریور ۱۳۲۰، مبارزه برای بیرون راندن اشغال گران آغاز شد وپس از یک دهه مبارزه سرسختانه، نهضت ملی ایران در واپسین روزهای اسفند ۱۳۲۹ به پیروزی رسید. هر چند این نهضت همه عوامل پیروزی نهایی و رسیدن به هدف‌های خود در زمینه برگزاری انتخابات آزاد و اجرای قانون ملی کردن صنعت نفت را در اختیار داشت ولی ملت ایران گرفتار توطئه‌های انگلستان برای ناکام ساختن این نهضت بزرگ مردمی گردید. انگلیسی‌ها توانستند با جاسازی عوامل نفوذی خود در پُست‌های کلیدی و مداخله غیر آشکار در امور داخلی ایران، اتحاد ملت ایران را از هم گسیخته و زمینه فروپاشی این نهضت را فراهم آورند. آنچه دراین میان دارای اهمیت است شناخت مکانیزم مداخله بیگانگان در امور داخلی کشورماست که به مراتب از اشغال¬گری یا کودتای نظامی خطرناک‌تر می‌باشد. این مکانیزم در این مقاله مورد بررسی تاریخی ومستند قرار گرفته و نشان داده شده است برخلاف روایت مشهور، در مرداد ماه سال ۱۳۳۲ هیچ یک از واحدهای نظامی ارتش دست به حرکت نظامی یا کودتا علیه دولت رسمی کشور نزدند. زیر پاگذاردن اصل تفکیک قوا، به سستی کشیدن مجلس شورای ملی و انحلال آن، وارد کردن مصنوعی حزب توده به صحنه سیاسی کشور، برقرار کردن سانسور کامل اطلاعاتی، به بن‌بست کشیدن اقتصاد کشور و گسترش فقر عمومی پدیده‌های خطرناکی بوده‌اند که دریک برنامه‌ریزی دقیق در خلال دوسال و چند ماه پیروزی و ناکامی این نهضت از سوی انگلستان در کشورما به مورد اجرا گذارده شده‌اند. سیاست‌های بیگانه در پرتو این مداخله‌ها و توطئه‌های ویران‌گر توانسته‌اند نفت ملی شده ایران را باردیگر به کنترل خویش درآورده و ملت ایران را از آزادی و دموکراسی محروم نمایند

منبع : فصلنامه سیاست