میرزا محمد علی سروش اصفهانی

● تاریخ و محل تولد : ۱۲۲۸ ه.ق - اصفهان
● تاریخ و محل وفات : ۱۲۸۵ه.ق - تهران
● تخصص : شاعر
● آثار : مهم‌ترین آثار باقی مانده از این شاعر بزرگ عبارت است از: - دیوان اشعار( مشتمل بر قصاید، غزلیات، قطعات ، مسمطات) - مثنوی اردیبهشت نامه -مثنوی ساقی نامه -مثنوی الهی نامه - مثنوی روضه الانوار - کتاب شمس المناقب
● زندگی نامه : میرزا محمد علی متخلص به سروش شاعر معروف عصر ناصرالدین شاه قاجار در سال ۱۲۲۸ ه.ق در سده اصفهان بدنیا آمد. وی تحصیلات خود را در اصفهان سپری نمود و به سبب طبع سرشار و استعداد ادبی مورد توجه حاجی سید محمد باقر رشتی عالم معروف اصفهان قرار گرفت و از طرف او به شعر و شاعری تشویق شد. وی در جوانی سرودن شعر را آغاز کرد و در اوایل منشی تخلص می کرد; میرزامحمد علی پس از سیر و سیاحت در شهرهای مختلف ایران که چند سال بطور انجامیدنهایتا به تبریز که مقر ولیعهد قاجار ناصر الدین میرزا بود راه یافت و مورد اکرام و انعام ولیعهد قرار گرفت و ملقب به شمس الشعراء گردید. اقامت سروش در تبریز چهارده سال به طول انجامید و پس از فوت محمد شاه درسال ۱۲۶۴ ه.ق به همراه ناصر الدین شاه به تهران آمد و تا زمان مرگ در دربار شاه بود. وی در سال ۱۲۸۵ه.ق در تهران درگذشت. سروش در پیروی از سبک خراسانی استعداد خاصی داشت و طبع خود را درسرودن انواع قالبهای شعری اعم از قصیده، غزل و مثنوی آزمود و اشعاری بدیع خلق کرد.وی به فرخی ، ناصر خسرو، منوچهری و امیر معزی عشق می ورزید و به سبک این‌شعرای بزرگ شعر می سرود. سروش همچنین اشعاری در مناقب حضرت علی (ع) و سایرائمه شیعه سرود که از لحاظ سبک و سیاق درخور توجه است. میرزا محمد علی سروش در شعر و ادبیات عرب نیز تسلط و تبحر داشته است و در هنگام ترجمه کتاب (الف لیله و لیله، (هزار و یکشب) ، اشعار عربی این کتاب بزرگ را به‌فارسی بلیغ و شیوا ترجمه و به نظم درآورده‌است. *

منبع : سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی