بررسی همه گیر شناسی خودکشی از طریق پزشکی قانونی در استان کرمان

● هدف:
بررسی همه گیر شناسی خودکشی می توند زمینه را برای اقدامات موثر پیشگیرانه فراهم آورد. این پژوهش در این راستا و با هدف بررسی همه گیر شناسی خودکشی در استان کرمان اجرا شده است.
● روش:
در این پژوهش مقطعی که طی یک سال شمسی در استان کرمان انجام گرفت با مراجعه به پزشکی قانونی به کمک روش سرشماری و یا به کارگیری پرسشنامه، تمامی موارد بررسی و در شهر کرمان با بستگان آنها مصاحبه انجام شد.
● یافته ها:
۶۳ مورد خودکشی در یک سال در استان کرمان (۲ نفر در شهرستان کرمان) ثبت گردید. میزان بروز خودکشی در یکسال در استان ۳.۱ درصد هزار نفر و در شهرستان های استان از صفر رفسنجان و شهر بابک، تا ۷.۳ درصد هزار نفر در شهرستان زرند بود. نسبت مرد به زن ۲.۲۶ برابر بود.با در نظر گرفتن توزیع سنی جمعین استان، خودکشی در گروه نوجوان و جوان شایعتر از افراد مسن تر بود (P<۰.۰۵). خودکشی در فصول گرم سال بیشتر رخ داده بود و شایعترین روش خودکشی استفاده از سموم و پس از آن حلق آویز کردن بود. در این پژوهش، بستگان فرد درگذشته تنها در ۳۲ درصد موارد بیماری روانی را علت خودکشی می دانستند و فقط ۴ درصد افراد سابقه مراجعه به روانپزشک داشتند. به نظر می رسد در استان کرمان الگوی زمینه ای با میزان متوسط و پایین وجود دارد که اخیرا با یک اپیدمی در شهر کرمان و جنوب استان روبرو هستیم. در این مقاله الگویی برای توجیه تفاوت های منطقه ای، بروز خودکشی، پیشنهادهایی برای کاهش میزان روبرو آن و ادامه پژوهش های بعدی ارایه شده است.

محمدتقی یاسمی
عبدالرضا صباحی
سیدمجتبی میرهاشمی
شراره سیفی
پری نوش آذرکیوان
محمدحسین طاهری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی