مشکلات داوری، عمیق و جدی است

اعتراض شدید علی دایی به نحوه قضاوت مسابقه تیمش با پگاه گیلان در لیگ برتر فوتبال ایران دو فایده عمده داشته است.
یکی از این فواید، فردی و مختص خود دایی بوده، زیرا با عمده شدن نقش داوری در مسابقه مذکور ضعف های فنی سایپا و به واقع اشتباهات دایی در هدایت این تیم که در تمام طول فصل استمرار داشته و سایپا را به رده شانزدهم جدول تنزل داده است لااقل برای چند روز از یادها رفته و کمتر کسی با این نکته کار دارد که آیا تمامی ۶ باخت قبلی تیم کرجی را نیز همین مساله ( ایرادات داوری) موجب شده است یا کمبودهای فنی. به هر حال این هم راهی برای نقش کشیدن دایی و مصون ماندن تا مسابقه بعد( جمعه با ابومسلم) بوده است! همین اشتباهات سبب شده بسیاری از تیم های حاضر در لیگ برتر متضرر شوند وامتیازات متعددی را از دست بدهند و دامنه و وسعت کار به لیگ دسته اول نیز کشیده شود و هفته ای را پشت سر نگذاریم که در آن صدای شاکی ها شنیده نشود و در بسیاری از موارد پس از مطالعه موضوع درمی یابید که معترضان، درست می گفته اند و واقعا ایرادی وجود داشته و حق شان تضییع شده است.
بدون تردید شاید جمله و گمانه زنی آخر شامل حال دایی و مسابقه تیم او با پگاه نیز بشود اما اگر هم نشود، در این بحث کلی تردیدی وجود ندارد که فوتبال ایران و لیگ آن به شکل محسوس و وسیعی از مشکلات و اشتباهات داوری رنج می برد و تمامی حرف ها و دفاعیات مسعود عنایت در مقام رییس کمیته داوران از عملکرد قاضیان شاغل در لیگ نیز مشکلی را حل نکرده است و نخواهد کرد، زیرا اولین اصل رفع مشکل که پذیرش وجود مشکلات است، در این میان رعایت نشده است و بنا و قصد و کوشش کمیته داوران و مسوولان آن بر انکار کل موضوع و یا بخش عمده ای از آن است و به این سبب همیشه ایراداتی بر جای می ماند که از این هفته به آن هفته و از این دیدار به آن دیدار کوچ و فضای مسابقات بعدی را ملتهب و پر از ایراد و اعتراض می کند.
بخشی از اظهارات عنایت در توصیف حاصل کار رحیم رحیمی مقدم طی بازی های سایپا - پگاه نشانگر مشکلاتی است که برشمردیم و تضادهای مورد اشاره را محسوس تر می کند. وی قضاوت این داور را نه بد و نه خوب توصیف کرده و از واژه ها و نگاهی از این دست برای تشریح مسایل داوری بازی سایپا - پگاه سود جسته است، اما همین تردیدها و حمایت های مشروط و سست و تا حدی نامطمئن خبر از شک های موجود در این زمینه و مسایل و کاستی های فعلی در کار داوری می دهد. طی سال های اخیر چه بسیار دفعات از زبان رضا غیاثی رییس سابق کمیته داوران و مسعود عنایت مسوول فعلی این نهاد شنیده ایم که موج جوان گرایی و رویکرد به جوانان در امر داوری و استفاده از قاضیان کم سن و سال ( در تضاد با گذشته) یک حسن بزرگ است و آینده این حرفه را تامین خواهد کرد و البته جز این هم نیست ولی این نمی تواند حلال مشکلات و توجیهی بر ضعف ها باشد تا در سایه آن بتوان دایما از ایرادات و اعتراض هایی که از سوی تیم ها و مربیان متضرر شکل می گیرد، جلوگیری و آنها را مهار کرد.
● اصل مشکل
تا به حال معترضان شدید به امر داوری بارها به کمیته انضباطی احضار شده و مورد بازخواست قرار گرفته و گاه مجازات و محروم نیز گشته اند، اما چون ایرادات در امر داوری پابرجا بوده، اصل مشکل به جای خود باقی مانده است. همیشه این احتمال وجود دارد که یک مربی همچون علی دایی بخواهد ضعف های کارش و اشتباهاتی را که خود مرتکب شده است، در سایه قصورهای داوران توجیه نماید ولی در قبال هر یک از این اتفاقات ده ها نمونه و مورد داریم که یک مربی فقط بر اثر لغزش ها در امر داوری امتیازاتی حساس را از دست داده و خودش و تیمش ناکام شده اند و این نمی توان فقط از زیاده خواهی مربیان برخیزد و یا ایرادی بی پایه و اساس و به کلی فاقد منطق باشد.
فوتبال ورزشی است که با کوچک ترین تصمیم صحیح یا اشتباه داوران سرنوشت آن به کلی عوض می شود و حتی اگر دایی بیهوده ماجرای قضاوت مسابقه اخیر تیمش با پگاه را عمده کرده و قصد توجیه شکست سایپا در برابر قعرنشین لیگ را داشته باشد، در این تردیدی نیست که معضلات داوری بیش از آن است که فقط از فرآیندی از این دست برخاسته و نشان گرفته باشد و عمیق تر و جدی تر از برخی تصورات می نماید.

وصال روحانی

منبع : روزنامه جوان