ایل دیوو/ملکوتی، معرکه Il Divo

▪ نویسنده و کارگردان: پائولو سورنتینو.
▪ موسیقی: تهو تیردو.
▪ مدیر فیلمبرداری: لوکا بیگاتزی.
▪ تدوین: کریستینا تراواگلیولی.
▪ طراح صحنه: لینو فیورتو.
▪ بازیگران: تونی سرویلو[جولیو آندرئوتی]، آنا بونایوتو[لیویا دانسه]، پیرا دگلی اسپوستی[بانو انیا]، پائولو گرازیوسی[آلدو مورو] جولیو بوزه تی[یوجینو اسکالفاری]، فلاویو بوچی[فرانکو اوانجلیستی]، کارلو بوچیروسو[پائولو چیرینو پومیچینو]، جیورجیو کولانجلی[سالو لیما]، البرتو کراچو[دون ماریو]، لورنزو جیویلی[مینو پیکورللی]، جیانفلیچه ایمپتاراتو[وینچنزو اسکوتی]، ماسیمو پ.پ.لیزیو[ویتوریو سبارادلا] و فانی آرادن[همسر سفیر فرانسه].
▪ ١١٠ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٨ ایتالیا، فرانسه.
▪ نام دیگر: Il Divo: La straordinaria vita di Giulio Andreotti.
▪ برنده جایزه داوران و نامزد نخل طلای جشنواره کن، نامزد ٥ جایزه از مراسم فیلم اروپایی.
▪ ژانر: زندگی نامه، درام، تاریخ.
جولیو آندرئوتی سیاستمدار ایتالیایی که از سال ١٩٤٧ بارها به وزارت و سه بار به نخست وزیری برگزیده شده، در آخرین دوره اقتدار خویش به داشتن رابطه با مافیا و دست داشتن در قتل منتقدان خود متهم می شود...
● چرا باید دید؟
جولیو آندرئوتی متولد ١٩١٩ رم، سیاستمدار ایتالیایی-از حزب دموکرات مسیحی- و سلطان بی تاج و تخت صحنه سیاست ایتالیای قرن بیستم که چندین بار به وزارت انتخاب شده، شخصیت محوری فیلم است. مردی که حضوری سرنوشت ساز در عرصه سیاست ایتالیای پس از جنگ داشته و در سال ١٩٩١ از سوی رئیس جمهور فرانچسکو کاسیگا سناتور مادام العمر اعلان شد.
آندرئوتی یکی از کسانی است که سهمی عمده در جنگ سرد و نبرد ایدئولوژیک دو اردوگاه کمونیسم و سرمایه داری داشته(تشکیل سازمانی مخفی به نام گلادیو)، اما فیلم چندان به این مورد نپرداخته و فقط به سال های پایانی عمر وی و ارتباط وی با مافیا اشاره دارد که سبب دوری وی از صحنه سیاست برای همیشه شد.
فیلم بر اساس اسناد و روایت های مختلف ساخته شده و شخصیتی چند وجهی از آندرئوتی ترسیم می کند. مردی که بالای سرش در اتاق خواب تصویر بزرگ کارل مارکس را نصب کرده، به خدا و مسیح اعتقاد دارد و مرتباً برای اعتراف نزد کشیش آشنایش می رود. ولی از حس طنز سیاهی هم برخوردار است که انتقاد از خودش را بی رحمانه تر از هرکسی انجام می دهد. همچون القابی که به او داده اند و خودش برخی را می پسندد. مردی که به ادعای رقبایش نیز باید اصول سیاست و خویشتن داری را باید از وی آموخت.
بدیهی است پرداختن به زندگی چنین سیاستمدار برجسته ای که می تواند نوه راستین ماکیاولی باشد، کار ساده ای نیست. در پشت سکان هدایت چنین سفینه ای که خرج کمی نیز در بر نداشته(برای سینمای ایتالیا نزدیک به ٦ میلیون دلار آب خورده و یک محصول حیثیتی به شمار می رود) پائولو سورنتینو ٣٨ ساله ناپلی قرار دارد که با ساختن فیلم های کوتاه آغاز کرده و شهرتش را مدیون L&#۰۳۹; Uomo in più و پیامدهای عشق(در همین وبلاگ معرفی شده) است. او فقط با شش فیلم توانسته خود را یکی از بزرگ ترین نمایندگان سینمای ایتالیا معرفی کند. Il Divo را می شود نقطه اوج نحوه روایت پر نیش و نوش سورنتینو دانست که هنرپیشه محبوبش در نقش اصلی فیلم توانسته به رغم پرداخت برشتی برخی صحنه ها بدرخشد.
اگر تا امروز فیلم های زندگی نامه ای مربوط به سیاستمدران را فاقد جذابیت می دانستید، این یکی می تواند نظر شما تغییری اساسی ببخشد. چون دارای قابلیت های بسیار برای ایجاد جذابیت است. بازی های فوق العاده و حاشیه صوتی قابل توجهی دارد. البته تم عذاب وجدان نزد آندرئوتی جایگاهی برجسته در روایت فیلم دارد و نوشته های به جا مانده از آلدو موروی فقید نقشی اساسی در شناخت شخصیت او ایفا می کند. بسیار مشتاقم نظر خود آندرئوتی ٨٩ ساله را در باره این فیلم بدانم!

امیر عزتی

منبع : موج نو