بررسی تاثیر یک برنامه ی تمرینی منتخب دویدن درآب کمعمق باشدت ۷۰ درصد بیشینه برتوان هوازی وترکیب بدنی دختران ۱۵-۱۷ ساله ی دبیرستانی

تمرینات هوازی درآب که به اشکال مختلف دویدن ،پریدن وراه رفتن قابل اجراست،نتایج منحصر له فردی به دنبال دارد. تمرینات دویدن درآب ،به سه صورت دویدن درآب کم عمق،دویدن در آب عمیق بدون وسیله ی شناوری ودویدن درآب عمیق به کمک وسایل مخصوص شناورسازی اجرا می شود.دراین تحقیق،۲۲ دختر غیر ورزیده ی دبیرستانی با میانگین سنی ۸۲/۰? ۴۲/۱۵ ، دردو گروه تجربی وشاهد ،پیش آزمون وپس آزمون ارزیابی توان هوازی ،ترکیب بدنی ،وزن ودو۵۴۰ متر راانجام دادند.گروه تجربی با قرار گرفتن در آبی به عمق ۷۰ درصد ارتفاع قد،برنامه ی تمرینی خود را با تکار سه روز درهفته آغاز کرده وبه مدت ۱۸ هفته ادامه دادند. زمان دویدن درآب از۲۰ دقیقه شروع شده وبه ترتیب هر جلسه یک دقیقه به آن اضافه شده به وری که درروز آخر،مدت زمان تمرین به ۳۷ دقیقه رسیده است
.میانگین درجه ی حرارت آب درطی جلسات تمرین نسبتاًثابت وبرابر۲? ۲۷ درجه ی سانتی گراد بوده است.نتایج به دست آمده عبارتند از:افزایش معنی دار۷/۴ درصدی مطلق ،کاهش معنی دار۷/۱ درصدی وزن بدن،کاهش معنی دار ۵/۶ درصدی چربی بدن وکاهش معنی دار ۸/۱۲ درصدی رکورد دو۵۴۰ متر. درمجموع ،با توجه به نتایج تحقیقات انجام شده ،هدف از انجام تمرینات هوازی درآب،نوع تمرینات را مشخص می سازد:اگر هدف از انجام تمرینات ،حفظ آمادگی قلبی –عروقی ورزشکاران آسیب دیده وگروه های خاص می باشد،بهتر است که تمرینات درقسمت عمیق استخر،به کمک وسیله ی شناور سازی یا بدون آن انجام شود .اگرهدف از انجام تمرینات،افزایش افراد می باشد،بهتر است که تمرینات ،در قسمت کم عمق استخر وباحفظ الگوی دویدن در خشکی انجام گیرد.

نویسنده : دکتر ناصر بهپور ـ دکتر بهمن تاروردیزاده ـ فاطمه ی نیکرام

منبع : نشریه الکترونیکی حرکت