فرهنگ نماز در سیره امام رضا(ع)

نماز حقیقی دست آوردهای ارزشمندی برای نمازگزار راستین به همراه دارد. نوشته‏ای را كه در پیش رو دارید، می‏كوشد بازتاب زیبای این ارمغان ملكوتی را در سیره و سخن امام رضا (ع) به نظاره بنشیند و با كلمات و رهنمودهای آن رهبر الهی جلوه‏های زیبای نماز را درهم آمیزد.
نماز زیباترین حالتی است كه یك انسان مسلمان در مقابل پروردگار خود دارد. او در آن لحظه ارتباط عارفانه و صمیمانه‏ای را با آفریدگار خویش برقرار ساخته و وجود خسته از مشكلات دنیوی و روان مضطرب خود را با راز و نیازهای عاشقانه‏اش به آرامش و اطمینان تبدیل می‏سازد. اگر این عبادت انسان ساز و آرام بخش مخلصانه و به دور از ریا انجام پذیرد، هرگونه زشتی و پلیدی را از فرد دور كرده و خصلت‏های پسندیده و نیكوئی را در وجود او ایجاد خواهد نمود نماز اگر با شرایطش اقامه شود فرد نمازگزار بعد از انجام نماز به سوی كمالات قدم برداشته و از اعمال زشت و ننگین متنفر خواهد بود.
یك شخص مسلمان با اقامه نماز، فطرت پاك خود را بازیافته و به صفای باطن خواهد رسید و در این حالت باورهای راستین او تقویت شده و روحیه نظم و انضباط در زندگی‏اش را مستحكم‏تر خواهد ساخت. نماز پیمودن راه عشق، شكو فائی اندیشه‏های ناب و حدیث پاكان و آهنگ رستگاری در زندگی است. شخص مسلمان در اوقات نماز از تمام تعلقات و وابستگی‏های غیر الهی دست شسته و به سوی قبله عشق و كعبه آمال رو كرده و با آفریدگار هستی هم سخن می‏شود. و اگر چنین نباشد پس این نماز با شرایطش انجام نشده است.
آری:
مرا غرض ز نماز آن بود كه یك ساعت‏
حدیث درد فراق تو با تو بگزارم‏
وگرنه این چه نمازی بود كه من بی تو
نشسته روی به محراب و دل به بازارم‏
بنابراین نماز حقیقی دست آوردهای ارزشمندی برای نمازگزار راستین به همراه دارد. نوشته‏ای را كه در پیش رو دارید، می‏كوشد بازتاب زیبای این ارمغان ملكوتی را در سیره و سخن امام رضا(ع) به نظاره بنشیند و با كلمات و رهنمودهای آن رهبر الهی جلوه‏های زیبای نماز را درهم آمیزد.
این سخن را نیز ناگفته نگذاریم كه بر هر مسلمان وظیفه‏شناس و عاشق الهی شایسته است كه این گفتار نبوی(ص) را نصب العین خود قرار دهد كه: آن حضرت حضور قلب در نماز و احساس لذت از آنرا اینگونه توصیف كرده است: «یا اباذر! جعل اللّه جلّ ثناؤه قرّهٔ عینی فی الصّلاهٔ و حبّب الیّ الصلاهٔ كما حبّب الی الجائع الطّعام و الی الظمآن الماء و انّ الجائع اذا اكل شبع و انّ الظمآن اذا شرب روی و انا لااشبع من الصّلاهٔ؛(۱) ای اباذر! خداوند - جل ثناؤه - نور دیده مرا در نماز قرار داد و نماز را محبوب من گردانید، همچنان كه غذا را محبوب گرسنه و آب را محبوب انسان تشنه قرار داده است (امّا با این تفاوت) كه گرسنه هرگاه غذا بخورد سیر می‏شود و تشنه هرگاه آب بنوشد سیراب می‏شود امّا من از نماز سیر نمی‏شوم.»
●برترین عمل‏
از منظر امام رضا(ع) هیچ عملی برتر و ارزشمندتر از نماز نیست، چرا كه بهترین و میانبرترین راه برای رسیدن به قرب الهی است. امام رضا(ع) همواره می‏فرمود: «الصّلاهٔ قربان كل تقیٍّ؛(۲) نماز هر انسان پارسائی را به خداوند نزدیك می‏كند.» به همین جهت آن حضرت ب ه ابراهیم بن موسی فرمود: «لاتؤخرنّ الصّلوهٔ عن اوّل وقتها الی آخر وقتها من غیر علّهٍٔ علیك، ابدأ باوّل الوقت؛(۳) انجام نماز را بدون علت از اول وقت آن تأخیر نینداز، همیشه در اول وقت آن شروع كن!»
امام هشتم(ع) خود نیز چنین بود و به هیچ قیمتی فضیلت نماز اول وقت را از دست نمی‏داد حتی در مهمترین جلسات سیاسی و علمی امام به نماز اول وقت اهمیت می‏داد. روایت زیر نشانگر این واقعیت است:
به دستور مأمون، علمای برجسته از فرقه‏های گوناگون در مجالس مناظره حاضر می‏شدند و امام رضا(ع) با آن‏ها مناظره و بحث می‏كرد. در یكی از مجالس «عمران صابی» كه از دانشمندان بزرگ بود، در مجلس حاضر شد و درباره توحید با امام رضا(ع) وارد گفتگو گردید در آن جلسه ام ام سؤالهای او را با حوصله، متانت، استدلالهای قطعی و روشن پاسخ داده و او را به سوی توحید متمایل كرده بود هنگامی كه بحث و مناظره به اوج خود رسید و چیزی به تحول درونی آن دانشمند زبردست صابئین(۴) نمانده بود حضرت رضا(ع) احساس كرد وقت اذان ظهر و هنگام نماز است . امام(ع) به مأمون فرمود: «الصّلاهٔ قد حضرت؛ وقت نماز فرا رسید.»
عمران صابی كه به حقایقی دست یافته و از دریای دانش سرشار امام هشتم(ع) بهره‏هائی برده بود با التماس گفت: «یا سیّدی! لاتقطع علیّ مسألتی فقد رقّ قلبی؛ آقای من! گفتگو و پاسخهای خویش را قطع نكن دل من آماده پذیرش سخنان شما است. امّا حضرت رضا(ع) تحت تأثیر سخنان عاطفی و احساس برانگیز او قرار نگرفت و فرمود: عیبی ندارد نماز را می‏خوانیم و دوباره به گفتگو ادامه خواهیم داد.
در این حال امام و همراهان به اقامه نماز مشغول شدند حضرت بعد از اقامه نماز دوباره به گفتگو ادامه داده و پاسخ‏های روشنگرانه خویش را ارائه نمود.(۵)
با توجه به این روایت كه در كتابهای معتبر روائی و تاریخی آمده است برای اقامه نماز در اول وقت هیچگونه عذری را برای افراد عادی و مسئولین حكومت اسلامی باقی نمی‏گذارد و پیروان آن حضرت نباید از این حقیقت چشم پوشی كرده و به بهانه‏های مختلف آنرا سهل بشمارند.
●رهرو راستین امام هشتم(ع)
حضرت امام خمینی(ره) در این زمینه گوی سبقت را از تمام پیروان و شیعیان حضرت رضا(ع) ربوده بود. داستان زیر شاهد خمینی می‏گوید: روزی كه شاه فرار كرد ما در پاریس در نوفل لوشاتو بودیم، پلیس فرانسه خیابان اصلی نوفل لوشاتو را بست، تمام خبرنگاران كشورهای مخت لف آنجا بودند.این حقیقت راستین است. آقا سید احمد خبرنگاران خارجی از آفریقا، آسیا، اروپا و آمریكا و شاید ۱۵۰ دوربین فقط صحبت امام را مستقیم پخش می‏كردند.
برای اینكه خبر بزرگترین حادثه سال را مخابره می‏كنند، شاه رفته بود و می‏خواستند ببینند كه امام چه تصمیمی دارد، امام بر روی صندلی ایستاده و در كنار خیابان، تمام دوربین‏ها بر روی امام متمركز شده بود. امام چند دقیقه صحبت كردند و سخنان خودشان را گفتند. من در كنار امام ایستاده بودم. یك مرتبه برگشتند و گفتند: احمد! ظهر شده؟ گفتم بله، الآن ظهر است. بی‏درنگ امام گفتند: و السلام علیكم و رحمهٔ اللّه و بركاته. شما ببینید در چه لحظه‏ای امام صحبتهایشان را رها كردند. برای اینكه نمازشان را اول وقت بخوانند، یعنی جائی‏كه تلویزیونهای سراسری كه هر كدام میلونها بیننده داردc.n.n بود، b.b.c بود، تمام تلویزیونها چه در آمریكا و چه در اروپا بودند. خبرگزاریها همه بودند.اسوشیتیدپرس، یونایتد پرس، رویتر و تمام خبرنگاران روزنامه‏ها، مجلات، رادیو، تلویزیون، در چنین موقعیت حساسی، امام حرفشان را قطع كردند و رفتند سراغ نماز.(۶) ●ماجرای نماز عید
از مهمترین حوادث سیره امام رضا(ع) حركت آن حضرت به مصلای نماز عید می‏باشد كه آن بزرگوار اهمیت نماز و تأثیر آن در جامعه و آثار پربار نمازهای دسته جمعی و قدرت تحول آفرینی آنرا به مسلمانان و زمامداران ثابت نمود. ماجرا از این قرار بود كه روز عیدی مأمون از امام (ع) تقاضا كرد كه نماز عید را با مردم بخواند، تا برای مردم اطمینان بیشتری در امر ولایتعهدی پیدا شود. امام پیغام داد كه: «قرار ما بر این بوده كه در هیچ كار رسمی دخالت نكنم. بنابراین مرا از اقامه نماز عید معذوربدار! مأمون اصرار كرد كه: مصلحت در این است كه شما این نماز با اهمیت را اقامه كنید تا هم موضع ولایتعهدی تثبیت شود و هم فضل و عظمت شما آشكارتر گردد، امّا امام نپذیرفت. مأمون كه دست بردار نبود پیك‏ها و پیغام‏های متعددی برای متقاعد كردن امام برای حضرتش فرستاد، هنگامی كه امام رضا(ع) پافشاری خلیفه را احساس كرد به او فرمود: اگر قرار است كه من حتماً به نماز بروم من این فریضه الهی را طبق سیره پیامبر و روش امیرمؤمنان علی(ع) اقامه خواهم كرد!
مأمون گفت: هر طور كه دوست داری آن طور عمل كن اختیار با شماست!
آنگاه دستور داد: سرداران و تمام مردم صبح روز عید در مقابل منزل مسكونی حضرت رضا(ع) اجتماع نمایند. با انتشار این خبر مردم مرو مشتاقانه برای شركت در مراسم و بهره‏گیری از وجود حضرت رضا(ع) خود را آماده كردند. هنگامی كه خورشید طلوع نمود حضرت غسل كرد و عمامه س فیدی را كه از پنبه تهیه شده بود بر سر مبارك گذاشت و یك سر آن را روی سینه و سر دیگر را میان دو شانه انداخت. و مقداری هم بوی خوش بكار برد. دامن را به كمر زد و به همه پیروان و دوستدارانش دستور داد چنان كنند. آن گاه عصای پیكان داری به دست گرفت و از منزل بیرو ن آمد. آن حضرت در حالی كه پابرهنه بود و پیراهن و سایر لباسهایش را به كمر زده بود، به همراه غلامان و یاران نزدیكش - كه آنان نیز چنین كرده بودند - به همین شكل از منزل به سوی مصلا حركت كردند. موقع خروج از منزل، امام رضا(ع) سربه سوی آسمان بلند كرد و چهار تكب یر گرفت، این تكبیرها آن چنان با صلابت و روحانیت خاصی ادا می‏شد كه گویی آسمان و در و دیوار با نوای امام(ع) هم نواهستند. سرداران، نظامیان و سایر مردم كه با آمادگی و آراستگی تمام در بیرون منزل صف كشیده بودند، هنگامی كه امام رضا(ع) و یارانش را به آن صورت مشا هده كردند به پیروی از امام رضا(ع) و هماهنگ با او فریاد تكبیر سردادند.
شهر مرو یكپارچه فریاد تكبیر سرداد و به دنبال آن از گریه و ناله هزاران زن و مرد مشتاق اهل بیت(ع) به لرزه درآمد. سرداران نظامی هنگامی كه حضرت را با آن حال دیدند از مركب‏های خود پیاده شدند و كفش‏هایشان را درآورده و كنار گذاشتند و به دنبال امام ناله زنان و تكبیر گویان به راه افتادند. حضرت رضا(ع) پیاده راه می‏پیمود و هر ده قدم یك بار ایستاده و با نوای ملكوتی‏اش تكبیر می‏گفت.
یاسر خادم می‏گوید: در این حال ما خیال می‏كردیم كه آسمان و زمین و كوه با او هم‏آوا گشته است، شهر مرو یكصدا گریه و شیون بود، هیجان احساسات و شور و نوا همه جا را فرا گرفته و شكوه ایمان و تكبیر و نماز در پایتخت كشور اسلامی طنین انداز شده بود جلوه‏های مادّی و ظاهری از ذهن‏ها و خاطره‏ها فراموش شده و آحاد جمعیت به آفریدگار هستی و پیروی از حجت الهی می‏اندیشیدند و در صفهای به هم پیوسته به دنبال امام رضا(ع) به سوی مصلا می‏شتافتند.
هنگامی كه این خبر به مأمون رسید، فضل بن سهل به مأمون گفت: اگر لحظاتی دیگر وضع همین طور ادامه یابد همه مردم مفتون و شیفته او خواهند شد و ممكن است با یك اشاره طومار حكومت را در هم بپیچند، مأمون احساس خطر كرده و از امام رضا(ع) عاجزانه درخواست نمود كه از می انه راه به منزل برگردد و امام نیز كفشهای خود را طلبیده و به منزل برگشت و فرمود: من كه گفتم مرا از این كار معذور بدارید.(۷) بلی نماز شكوهمند اولیاء الهی آن چنان قدرتی دارد كه می‏تواند كاخهای ستم را به لرزه در آورده و بنیان طاغوتیان را از ریشه قطع كند و نم از عید حضرت(ع) اینگونه بود.●اقامه نماز باران‏
در ایامی كه امام رضا(ع) در خراسان به سر می‏برد مدتی قحط سالی شده و باران نیامد و خشك سالی پدیدار گشت. عده‏ای از منافقان و حاشیه‏نشینان مجلس مأمون از این حادثه سوء استفاده كرده و شایع نمودند كه چونكه مأمون علی بن موسی(ع) را ولیعهد خود گردانیده است و این امر را خداوند دوست ندارد به همین جهت باران قطع شده و بركات الهی نازل نمی‏شود.
مأمون در روز جمعه‏ای از امام تقاضا كرد كه برای نزول باران و رحمت الهی دعا كند امّا امام رضا(ع) فرمود: روز دوشنبه برای اقامه نماز استسقاء بیرون خواهم آمد زیرا جدم رسول اللّه(ص) را به همراه امیرمؤمنان علی(ع) در عالم رؤیا زیارت كردم و پیامبر به من فرمود: پسرم! تا روز دوشنبه صبركن و سپس در آن روز به صحرا برو و از درگاه خداوند متعال طلب باران نما! خداوند باران رحمت خود را می‏فرستد و مردم به عظمت و عزت تو در پیشگاه خداوند پی می‏برند و به بزرگی مقامت واقف می‏گردند.
روز دوشنبه فرا رسید مردم از خانه‏ها بیرون آمدند، امام رضا(ع) به صحرا رفت و مردم نیز گرد آمدند و چشم به حركات و سكنات آن حضرت دوختند امام دو ركعت نماز استسقاء را اقامه كرده و آنگاه بالای منبر رفت و در خطبه بعد از حمد و ثنای الهی فرمود: الهم یا رب انت عظّ مت حقّنا اهل البیت فتوسلوا بنا كما امرت و اهلوا فضلك و رحمتك و توقعوا احسانك و نعمتك فاسقهم سقیاً نافعاً عاما غیر رایث و لاضائر ولیكن ابتداء مطرهم بعد انصرافهم من مشهد هم هذا الی منازلهم و مقارهم؛ خدایا! ای پروردگار من! تو حق ما اهل بیت را بزرگ شمرده‏ای این مردم به ما متوسل شده‏اند همچنان كه خودت فرموده‏ای و به فضل و رحمت تو امیدوارند و چشم انتظار احسان و لطف تواند اینها را از باران سودمند و فراوان و بی‏ضرر و زیان خود سیراب گردان و این باران را پس از بازگشت آنان به خانه‏هایشان نازل فرما!
یكی از حاضرین در آن اجتماع می‏گوید: به خدا سوگند همان لحظه حركت ابرها در هوا شروع شد و رعد و برق پدید آمد، مردم به جنب و جوش افتادند كه تا باران نیامده به خانه‏های خود برگردند.
حضرت علی بن موسی الرضا(ع) به آنان فرمود: آرام باشید! این ابر برای این منطقه نخواهد بارید برای فلان ناحیه می‏رود، آن ابر رفت و ابر دیگری به همراه رعد و برق آمد، مردم دوباره خواستند حركت كنند، امام فرمود: این ابر نیز به فلان قسمت خواهد رفت، در حدود ده ابر به همین ترتیب آمد و از فضای منطقه عبور كرد و هر بار امام (ع) فرمود: این ابر برای شما نیست. یازدهمین ابر از راه رسید. امام رضا(ع) فرمود: این ابر را خداوند متعال برای شما فرستاده است، در برابر فضل و كرم خداوند، شكر كرده و به سوی منازل خویش بازگردید تا شما به خانه نرسیده‏اید باران نخواهد بارید. آنگاه امام رضا(ع) از فراز منبر پائین آمده و مردم نیز به خانه هایشان رفتند، در همین هنگام بود كه باران شدیدی نازل شده و تمام حوض‏ها، گودالها و نهرها را پر كرد و مردم با خوشحالی تمام می‏گفتند: كرامتها و الطاف الهی بر فرزند رسول گرامی اسلام(ص) مبارك باد.
بعد از نزول باران و سیراب شدن زمین از بركات الهی و خوشحالی مردم، حضرت رضا(ع) به میان جمعیت آمده و آنان را موعظه كرده و به شكرگزاری از نعمتهای الهی به درگاه پروردگار منان دعوت نمود.(۸)
اینجاست كه از ته دل و عمق جان خطاب به اهل بیت (ع) عرضه می‏داریم: ارادهٔ الرّب فی مقادیر اموره تهبط الیكم و تصدر من بیوتكم؛(۹) اراده و مشیت پروردگار عالم در تدبیر امور جهان به سوی شما می‏آید و از خانه‏های شما به دیگر جاها می‏رسد.
● فوائد و بركات نماز
نماز فوائد بسیاری به همراه دارد از جمله: روح انضباط را در انسان تقویت می‏كند زیرا باید در اوقات معینی انجام پذیرد و تأخیر و تقدیم آن موجب بطلان نماز می‏گردد. همچنین آداب و احكام دیگر باید با نظم و ترتیب رعایت شود و اگر با بی‏نظمی و ناهماهنگی صورت گ یرد در حقیقت نماز خلل و اشكال به وجود می‏آید؟ این چنین است كه انسان نمازگزار باید با عادت به نظم و انضباط در نماز آنرا در سایر مراحل زندگی نیز به مرحله عمل درآورد. در زمینه اسرار و ره‏آوردهای بی‏شمار نماز حضرت علی بن موسی الرضا(ع) سخن جامعی فرموده است كه به بخشهائی از آن اشاره می‏كنیم: آن حضرت در پاسخ نامه‏ای كه از فلسفه و علل تشریع نماز پرسیده بود چنین فرمود: علت تشریع نماز این است كه بنده به ربوبیت پروردگار توجه و اقرار داشته باشد و مبارزه با شرك و بت پرستی و قیام در پیشگاه پروردگار، در نهایت خضوع و ت واضع و اعتراف به گناهان و تقاضای بخشش از معاصی گذشته و نهادن پیشانی بر زمین همه روزه انجام پذیرد. و نیز هدف این است كه انسان همواره هشیار و متذكر گردد، گرد غبار فراموشكاری بر دل او ننشیند، مست و مغرور نشود، خاشع و خاضع باشد طالب و علاقه‏مند افزونی در موا هب دین و دنیا گردد. همین توجه او به خداوند متعال و قیام در برابر او، انسان را از معاصی باز می‏دارد و از انواع فساد جلوگیری می‏كند.
امام رضا(ع) در مورد سایر دست آوردهای نماز فرمود: نماز و مداومت یاد خدا در شب و روز سبب می‏شود كه انسان مولا، و مدبّر و خالق خود را فراموش نكند و روح سركش و طغیانگری در برابر خدا بر او غالب نیاید.(۱۰)
●نماز نوجوانان‏
حسن بن قارن می‏گوید: از امام رضا(ع) در مورد شخصی پرسیدند كه پسر نوجوانش را به انجام نماز وادار می‏كند و این فرزند گاهی نماز را ترك می‏كند. امام فرمود: این پسر چند سال دارد؟ گفتند: آقا، ۸ ساله است. حضرت رضا(ع) با تعجب فرمود: سبحان اللّه! ۸ ساله است و نمازش را ترك می‏كند؟! گفته شد! بچه است گاهی خسته و ناراحت می‏شود. امام فرمود: هر طوری كه راحت است نمازش را بخواند.(۱۱)
● پیراهن متبرك‏
از منظر حضرت رضا(ع) نه تنها نماز و نمازگزاران ارزشمند هستند بلكه لباسهائی هم كه با آن نماز خوانده می‏شود امتیاز ویژه‏ای دارد. اسماعیل بن علی برادر دعبل خزاعی می‏گوید: آن حضرت به برادر دعبل پیراهنی را هدیه داده و فرمود: دعبل! این پیراهن را قدر بدان و خوب محافظت كن! كه من در آن هزار شب و هر شبی هزار ركعت نماز خوانده‏ام و در آن هزار ختم قرآن به جای آورده‏ام. احتفظ بهذا القمیص فقد صلیت فیه الف لیلهٔ كل لیلهٔ الف ركعهٔ و ختمت فیه القرآن الف ختمهٔ.(۱۲) ●فلسفه نماز جماعت‏
امام رضا(ع) در مورد علل نماز جماعت فرمود: خداوند متعال نماز جماعت را قرار داده است كه شعائر اسلامی و معارف الهی همانند اخلاص، توحید، ارزشهای اسلامی، عبادت و نیایش برای خدا آشكار و ظاهر و مشهور شود زیرا در اظهار این اعمال و علنی بودن آن حجت خداوند بر مردم شرق و غرب عالم تمام می‏شود.
همچنین مسلمانان دوچهره و منافق و كسانی كه نماز را سبك می‏شمارند مشخص شوند و وادار به انجام دستورات الهی باشند. همچنین گواهی افراد نسبت به عدالت و صلاح همدیگر جائز باشد. افزون بر این نماز جماعت نیكوكاری و ترویج فضیلت‏ها را به همراه دارد و خیلی‏ها را از گناه و فساد باز می‏دارد.(۱۳)
● آداب نماز
امام رضا(ع) در مورد آداب نماز فرمود: اگر برای نماز ایستادی تلاش كن با حالت كسالت و خواب آلودگی و سستی و تنبلی نباشد. بلكه با آرامش و وقار نماز را بجای آور و بر تو باد كه در نماز خاشع و خاضع باشی و برای خدا تواضع كنی و خشوع و خوف را برخود هموار سازی در آن حال كه بین بیم و امید ایستاده‏ای و پیوسته با طمأنینه و نگران باشی. همانند بنده گریخته و گنهكار كه در محضر مولایش ایستاده و در پیشگاه خدای عالمیان بایست. پاهای خود را كنار هم بگذار و قامتت را راست نگهدار و به راست و چپ توجه نكن! و چنان باش كه گوئی خدا را می‏بینی، كه اگر تو او را نمی‏بینی او تو را می‏بیند.(۱۴)
● خاطره‏ای از شیخ رجبعلی خیاط
این مقال را با نقل خاطره‏ای پندآموز از مرحوم شیخ رجبعلی خیاط در مورد اهمیت نماز به پایان می‏بریم: آقای سید قاسم شجاعی از مبلغین توانا و موفق مجالس مذهبی در خاطرات خود آوده است:
من از نوجوانی به سخنرانی و روضه خوانی در محافل دینی و مذهبی اشتغال داشتم و لحن و سخن گرم من موجب شده بود كه به مجالس زیادی دعوت شوم. از جمله روزهای هفتم ماه به منزل جناب مرحوم آقاشیخ رجبعلی خیاط نرسیده به بازارچه، بعد از كوچه سیاهها می‏رفتم. از پله‏ها ب الا می‏رفتیم و در منزل ایشان برای خانم‏ها روضه می‏خواندیم. اتاق جناب شیخ هم طبقه پائین آن قرار داشت. روزی بعد از اتمام منبر به طبقه پائین آمدم و برای اولین بار با جناب شیخ برخورد كردم، كلاههائی دستش بود و گویا عازم بازار بود، سلام كردم، یك نگاه به صورت م ن كرد و فرمود: پسر پیغمبر و نوكر امام حسین(ع) نمازش تا الآن نمی‏ماند!!
(در آن هنگام من سیزده ساله بودم) گفتم: چشم، در حالتی كه دوساعت به غروب مانده بود و آن روز مهمان بودم و تا آن ساعت نمازم را نخوانده بودم. امّا آن مرد الهی به محض اینكه به صورتم نگاه كرد این حالت را در من دیده و گوشزد فرمود.(۱۵) و این یادآور سخن امام صادق (ع) است كه فرمود: فضل الوقت الاوّل علی الآخر كفضل الآخرهٔ علی الدّنیا؛(۱۶) برتری نماز اول وقت بر آخر وقت، همانند برتری آخرت بر دنیاست.

نویسنده:عبدالكریم پاك‏نیا
پی‏نوشت‏ها: - ۱. مكارم الاخلاق، ص ۴۶۱.
۲. من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۲۱۰.
۳. بحارالانوار، ج ۴۹، ص ۴۹.
۴. صابئین گروهی هستند كه خود را پیرو حضرت یحیی می‏دانند و به دو دسته موحد و مشرك تقسیم شده‏اند گروهی از آنان ستاره پرست هستند. مركز آنان قبلا شهر حرّان عراق بود ولی امروزه در اهواز و بعضی مناطق دیگر به سر می‏برند. آنها طبق باورهای خود در كنار نهرهای بزر گ زندگی می‏كنند.
۵. توحید صدوق، ص ۴۳۴؛ حیاهٔ الامام رضا(ع)، ج ۱، ص‏۱۱۰.
۶. نماز خوبان، ص ۵۶، روزنامه كیهان، شماره ۳۶۵۹.
۷. ارشاد مفید، ج ۲، ص ۲۶۴ و اصول كافی، مولد ابی الحسن الرضا(ع)، حدیث ۷.
۸. عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۲، ص ۱۶۵.
۹. الكافی، ج ۴، ص ۵۷۷.
۱۰. تفسیر نمونه، ج ۱۶، ص ۲۹۴.
۱۱. وسائل الشیعه، ج ۴، ص ۲۰.
۱۲. بحارالانوار، ج ۷۹، ص ۳۰۹.
۱۳. وسائل الشیعه (۲۰ جلدی)، ج ۵، ص ۳۷۲.
۱۴. فقه الرضا(ع)، ص ۱۰۱.
۱۵. كیمیای محبت، ص ۲۲۵.
۱۶. ثواب الاعمال، ص ۳۶.
منبع:ماهنامه پاسدار اسلام ، شماره ۲۸۶

منبع : خبرگزاری فارس