پالی از راه می‌رسد

نویسنده و کارگردان: جان هامبورگ، بازیگران: بن استیلر، جنیفر انیستون، فیلیپ سیمور هافمن، دبرامسینگ، هنک آزاربا، برایان براون، الک بالدوین. مدت ۹۰ دقیقه.
هر قدر روبن (استیلر) زیادتر با مردم سروکار پیدا می‌کند، انگار بیشتر مشاعرش را از دست می‌دهد. او دوست دارد همه چیز را روی لپ‌تاپ مرتب کند و کارش ارزیابی ریسک‌های محتمل در وضعیت‌های مختلف است. او آدمی وسواسی و دچار ناراحتی شدید روده است. پالی (انیستون) غذاهای تند و خوشگذرانی در کلوپ‌های موسیقی را دوست دارد. آدم‌هائی تا این اندازه ”ناجور“ هم کم پیدا می‌شوند و حالا از سر اتفاق و در شرایطی که روبن به تازگی نوعروس‌اش را درست در اولین روز ماه‌عسل از دست داده و ناامیدانه می‌خواهد خلاء وجود او را پر کند، پولی از راه می‌رسد.
بن استیلر بیشترین توانائی‌اش را در ایفای نقش مقابل غول‌های کمدی نشان داده (مری یه جوریه و ملاقات با والدین) ولی اینجا با جهشی بلند، باید بالاتر از دیگران قرار بگیرد. فیلم، به‌عنوان کمدی بزن‌بکوب قوی است و در صحنه‌های شوخی سطح پائین، قوی‌تر، گرچه بعضی از این شوخی‌ها عاریه‌ای هستند. به‌هر حال، این کاراکتر روبن افر است که فیلم را سرپا نگه‌می‌دارد. او صدای ملال‌آور و منطقی درون ماست. در هر صورت، اگر چه این فیلم می‌توانست بهتر از آنچه هست، باشد، ولی در شکل فعلی هم تا حدودی تبسم به لب‌ها می‌آورد، هر چند گاهی فیلم‌های دیگری چون چهار عروسی و یک عزا و یا احمق و احمق‌تر را به یاد می‌آورد.

منبع : نشریه دنیای تصویر