کلام امام حسین (ع) در بیابـان به یک رهگذر

((هـذه كـتـب اهـل الكوفهٔ الی , ولا اراهم الا قاتلی , فاذا فعلوا ذلك , لم یدعوا للّه حرمهٔ الا انتهكوها فیسلط اللّه علیهم من یذلهم حتی یكونوا اذل من فرام الامهٔ )). شـخـصـی بـه نـام ((یـزید الرشك ))[۱] از كسی نقل می كند كه خیمه ای را در بیابان دیده , مـی گـویـد جلو خیمه آمدم وپرسیدم خیمه از آن كیست ؟
گفتند: از حسین بن علی (ع) است به جـلـو خـیـمه رسیدم ((فاذا شیخ یقرا القرآن , والدموع تسیل علی خدیه ولحیته , قلت له : بابی انت وامی یابن بنت رسول اللّه (ص ) ما انزلك هذه البلاد والفلاهٔ التی لیس بها احد))؟
((پیر مردی را دیدم كه مشغول خواندن قرآن است واشك برگونه ها ومحاسنش جاری است , عرض كـردم پدر ومادرم فدای شما ای پسر پیامبر(ص ) ! چه شده كه آواره بیابانها وسرزمینهایی شده ای كه احدی در آن زندگی نمی كند)). امام (ع) فرمود: ((اینها نامه های مردم كوفه است كه برای من فرستاده اند وكسی هم جز اینان قاتل مـن نـیـسـت , وهرگاه این عمل را انجام دادند وهیچ حریمی از حرمات الهی نماند مگر آنكه آن را شـكـسـتـنـد خـداونـد مـتـعال شخصی را بر آنان مسلط می كند كه از كهنه پاره كنیزان , خوارتر شوند))[۲] . در ایـن ملاقات , نكاتی قابل توجه است , از جمله نامه های مردم كوفه , قرآن خواندن امام حسین (ع) وهتك حرمات الهی وانتقام خداوند از مردم .
● اهتمام به قرآن
اولین توصیه رسول خدا(ص ) به قرآن كریم است كه قرآن را بخوانید وبه آن عمل كنید ودر حوادث وفـتـنـه هـا به قرآن پناه آورید, قرآن میزان است كه امور باید با آن سنجیده شود درجات بهشت به مقدار خواندن آیات قرآن كریم است كه خطاب آید:((اقر وارق )). امـام حـسـین (ع) می فرماید: ((كتاب خداوند بر چهار قسم است : عبادات ,اشارات , لطایف وحقایق عبارات , برای عوام , اشارات , برای خواص , لطایف , برای اولیا وحقایق , برای انبیااست ))[۳] . شـخـصـی از پیامبر(ص ) تقاضا كرد كه مقداری برایش قرآن بخواند, حضرت سوره زلزال را قرائت فرمود, وقتی به آیه : (فمن یعمل مثقال ذرهٔ خیرا یره ) رسید,گفت : ((یكفینی هذه وانصرف , فقال رسول اللّه (ص ) انصرف الرجل وهو فقیه )). ((همین آیه برای من كافی است واز همانجا برگشت , رسول خدا(ص )فرمود:در حالی برگشت كه در امر دین فقیه وبیناشد))[۴] .
((مـحدث نوری )) نقل می كند كه : ((ابو عبدالرحمن سلمی , سوره حمدرا به یكی از فرزندان امام حسین (ع) تعلیم كرد, حضرت دستور فرمود مقدارهزار اشرفی وهزار جامه به او بدهند ودهانش را پـر از مـروارید نمایند بعضی به این مقدار عطیه زیاد, اعتراض كردند, فرمود: عطای من در مقابل تعلیم قرآن اوكم است ))[۵] .
● احتجاج به قرآن در عاشورا
در عـصـر تـاسوعا وقتی كه امام (ع) حضرت عباس را فرستاد تا آن شب را هم مهلت بگیرد, حضرت چنین دلیل آورد: ((فهو یعلم انی كنت احب الصلاهٔ وتلاوهٔ كتابه )).
((خدای متعال می داند كه من نماز وتلاوت قرآن را دوست دارم ))[۶] . صبح عاشورا هم مواعظ خودرا با كلام الهی آغاز كرد: ((فاجمعوا امركم وشركاكم ثم لا یكن امركم علیكم غمهٔ ثم اقضوا الی ولا تنظرون ان ولیی اللّه الذی نزل الكتاب وهو یتولی الصالحین ))[۷] . ((در لـحظات آخر هم وقتی حضرت اصرار ولجاجت آن قوم را بركشتن خودملاحظه فرمود, قرآن را در مـقابل آنان باز كرد وروی سرقرار داد وبا صدای بلندفرمود: بین من وشما كتاب الهی وجدم پـیـامـبـر(ص ) حـاكم باشد ای مردم ! چرا خون مرامباح شمرده اید, مگر من پسر پیامبر(ص ) شما نیستم )). ((لـمـا رآهـم الـحسین (ع) مصرین علی قتله , اخذ المصحف ونشره وجعله علی راسه ونادی بینی وبینكم كتاب اللّه وجدی محمد(ص ) یا قوم بم تستحلون دمی الست ابن بنت نبیكم ))[۸] .
● حرمات الهی چه كسانی هستند؟
در روایـات اسـلامـی از حـضـرات ائمـه معصومین (ع) تعبیر به ((حرمات ))شده است , در ذیل آیه شریفه : ((ومن یعظم حرمات اللّه فهو خیر له عند ربه )) از((حرمات )) چند تفسیر شده است :
۱) حرمهٔ الاسلام .
۲) كتاب اللّه .
۳) بیته الذی جعل قبلهٔ للناس .
۴) حرمهٔ الرسول (ص ).
۵) حرمهٔ عترهٔ الرسول (ص ).
۶) حرمهٔ المؤمن[۹] .
حـفـظ حـرمت وحریم اشخاص برای همه لازم است وترك آن موجب آثاروضعی وتكلیفی می شود خـدای مـتعال برای خودش حریمی دارد,پیامبر(ص )وائمه (ع) هم برای خود حریمی دارند, علما ومراجع ووالدین واستاد,هریك در نوبه خود, حریمی دارند. در عصر رسول خدا(ص ) شخصی در ضمن سخنان خود چنین گفت : ((مـن اطـاع اللّه ورسوله فقد فاز ومن عصاهما فقد غوی , فقال (ص ): بئس الخطیب انت ؟
هلا قلت من عصی رسوله )). ((هـركـس طـاعت خدا وپیامبر(ص )را نماید, رستگار می شود وهركس آنان رامعصیت كند, همانا گـمـراه شـده اسـت پـیـامبر(ص ) فرمود: گوینده بدی هستی ؟
چرانگفتی هركس معصیت خدا ورسول را نماید گمراه می شود)). یـعـنی چرا نام خدای متعال وپیامبر(ص )را با ضمیر تثنیه ودر كنارهم ذكركردی , بلكه می بایست اینهارا جدا ـ جدا ذكر می كردی[۱۰] .

پی‌نوشتها:
۱) ((یـزیـد الـرشـك )) هـو یـزیـد بـن ابـی یزید الضبعی ابوالازهر البصری , ثقهٔ مات سنهٔ ۱۳۰ (تهذیب التهذیب , ۱۱/۳۲۳).
۲) سیر اعلام النبلا, ۳/۳۰۵ البدایهٔ والنهایهٔ , ۸/۱۶۹ حیاهٔ الحسین , ۳/۴۴.
۳) سفینه , ((قر)) بحار, ۹۲/۱۰۷.
۴) سفینه , ((قر)) بحار, ۹۲/۱۰۷.
۵) لؤلؤ ومرجان , ۴۴.
۶) ابصار العین , ۲۸ , ۱۰ , طبری , ۵/۴۲۴ كامل ابن اثیر, ۴/۵۷ ـ ۶۱.
۷) ابصار العین , ۲۸ , ۱۰ , طبری , ۵/۴۲۴ كامل ابن اثیر, ۴/۵۷ ـ ۶۱.
۸) سفینه , ((صحف )).
۹) بحار, ۲۴/۱۸۵ , احادیث ۱ , ۲ , ۴ و ۵.
۱۰) تفسیر نمونه , ۸/۲۰ مستدرك حاكم , ۱/۲۸۹.

منبع : بلاغ