بدهکارانی که طلبکار شدند!‌‌

توهین یک سایت اینترنتی به سیدحسن خمینی، بازتاب‌های فراوانی داشت. این سایت در ۲ سال گذشته مقالات و تحلیل هایی ارائه می‌داد که کمتر کسی در نزدیکی آن به دولت تردید می‌کرد، تا جائی که حتی مدیر مسئول کیهان، در یک یادداشت خود آن را <یک سایت وابسته – و یا نزدیک – به دولت نهم> دانست که <از آغاز راه‌اندازی تاکنون به حمایت از دولت و دفاع از مواضع و عملکرد آن مشغول بوده و هست.> ‌اما همین روزنامه، یک روز بعد اظهارات مدیر مسئول سایت مورد نظر را انعکاس داد که مدعی بود از منتقدان جدی دولت احمدی نژاد است. البته اگر اصولگرایان مایل باشند می‌توان نمونه هایی از مقالا ت مندرج در این سایت را ارائه کرد تا مشخص شود گردانندگان سایت، منتقد دولت بوده‌اند یا حامی‌ ‌و حتی شیفته دولت نهم؟!
اما مجموعه حوادثی که بعد از اقدام آن سایت بـه وقـوع پیـوسـت این گمانه را تقویت کرد که مقاله توهین آمیز و حواشی آن، اگر یک سناریوی از پیش طراحی شده نباشد، پس از بازتاب‌های آنبه سناریویی برای تحت الشعاع قرار دادن برخوردهای بی سابقه با اصلاح طلبان و رد صلاحیت گسترده آنان تبدیل شده است، چراکه فرصت باقیمانده تا آغاز رسمی تبلیغات انتخاباتی آنقدر کوتاه است که حتی سرگرمی‌ چندروزه مردم به موضوعی دیگر، می‌تواند برخی فشارها بر حامیان رد صلاحیت‌ها را کاهش دهد. اما برخلا ف پیش بینی برخی افراد و رسانه ها، موضوع اهانت به سیدحسن خمینی، موجب گستردگی طرح اعتراضات به رد صلاحیت‌ها و برخی حواشی دیگر انتخابات شد. زیرا این موضوع با فوت تأثرانگیز مرحوم آیت الله توسلی پیوند خورد و در تمام محافل و مراسمی که برای بزرگداشت آن مرحوم برگزار گردید، دغدغه‌های انتخاباتی سید حسن خمینی نیز مطرح شد. در نتیجه، عده‌ای تلا ش کردند نحوه برخورد با موضوع را تغییر دهند و سوال کنند که <چرا آیت الله توسلی، به خاطر اهانت‌های فراوان سال‌های گذشته به اسلا م و امام، سکته نکرده است؟> آنها مانند گذشته، فرض را بر کثرت اهانت به مقدسات در زمان اصلا ح طلبان گذاشتند و این سوال را مطرح نمودند که <چرا اصلاح طلبان – که اکنون در برابر اهانت به نوه امامبرآشفته شده‌اند– در برابر اهانت به خدا، پیامبر و امام سکوت می‌کردند؟>‌‌
کسانی که مدعی هزاران اهانت به مقدسات در زمان اصلاح طلبان هستند، آنقدر در ارائه مدرک تهیدست هستند که ناچارند به یک سوژه تکراری و سوخته شده یعنی سخنی منتسب به اکبر گنجی در خصوص <به موزه سپرده شدن مبانی رهبر فقید انقلاب> اشاره کنند. همچنین بدون آنکه مشخص شود کدام یک از اصلاح طلبان معترض امروز، نعوذ بالله مرتکب اهانت به خدا و پیامبر اسلا م شده‌اند، عده‌ای از اصولگرایان فریاد برآورده‌اند که چرا آن روز در برابر اهانت‌ها سکوت کردید؟ آنها همچنین به این سوال پاسخ نمی‌دهند که <به فرض صحت ادعای اهانت به مقدسات، قوه قضائیه که هیچ گاه تحت تسلط اصلاح طلبان نبوده است، با هتاکان چه برخوردی کرده است؟> مثلا ً چند حکم اعدام برای کسانی که به ذات اقدس الهی، قرآن مجید، پیامبر (ص) و ائمه معصومین علیهم السلا م اهـانـت کـرده‌انـد صـادر شـده و یــا حتــی چند نفر به خاطر اهانت‌های مورد ادعا، محاکمه شده‌اند؟ مدعیان اصولگرایی، همچنین نمی‌گویند که در انتقاد از کـوتاهی قوه قضائیه و عدم برخورد با هتاکان به مقدسات، اصولگرایان چند سخنرانی انجام داده‌اند و روزنامه‌های آنها چند مقاله نوشته‌اند؟ آیا اهانت به مقدسات دینی و کوتاهی قوه قضائیه در برخورد با هتاکان – به فرض صحت ادعای اصولگرایان – اهمیتی کمتر از عدم صدور <حکم مـطلـوب بعضی از اصولگرایان> برای سید حسین موسویان داشته است؟ اصولگرایان منصف می‌دانند کــــه جــــرم اثـبات شـده موسـویـان، عدم هماهنگی او با برخی مقامات فعلی و اتهام اثبات نشده او جاسوسی است! اما حتی به فرض اثبات اتهام دوم، ‌ ‌پلیدی جرم او به هیچ وجه با اهانت به مقدسات دینی و اصرار بر این اهانت‌ها قابل مقایسه نیست. اصولگرایانی که اکنون قوه قضائیه را به خاطر کوتاهی در مجازات <متهـم بـه جـاسـوسی هسته‌ای> مورد حمله قـــرار مـــی‌دهـنـــد یـــک نـمــونــه ارائــه کـنـنــد کـه به خاطر کوتاهی آن قوه در مجازات هتاکان به مقدسات، سخنرانی کرده باشند یا مقاله‌ای نوشته باشند. آیا اهانت به مقدسات دینی به‌اندازه رسم کاریکاتور در مورد یک روحانی مورد علا قه اصولگرایان اهمیت نداشت که به خاطر آن، چند روز تهران و قم را به صحنه تظاهرات و اعتراض تبدیل کرده بودند؟ کسانی که مدعی هستند اصلاح طلبان در برابر اهانت به مقدسات – که لابد یکی از آنها، همین کاریکاتور بوده است – سکوت مـی‌کـردنـد، خـوب اسـت گـزارشـی از مقالات و سخنرانی‌های خود به خاطر اهـانـت بـه پیـامبـر اکـرم (ص) در آزمـون فرهنگیان– در زمان استقرار دولت و مجلس اصولگرا – ارائه نمایند. کسانی که به خاطر سخن منتسب به یک روزنامه نگار بریده از <اصلا ح طلبان واقعی> در مورد به موزه سپرده شـدن مبـانـی امام، اصلا ح طلبان را مورد حمله قرار می‌دهند، آیا می‌توانند نمونه‌ای از ابراز مخالفت خود با سخن یکی از اصولگرایان مشهور ا رائه دهند که اخیراً گفته است: <اگر بگوئیم برخی سخنـان امام تا زمان حضرت مهدی (عج) است، آن وقت دیگر حکومت معنا پیدا نـمــی‌کـنـد.>
راستـی بـرای نمـونـه‌هـای فـوق، چـه نامی‌‌ می‌توان انتخاب کرد؟ آیا نمی‌توان برخی مدعیان را، بدهکارانی نامید که احساس طلبکاری دارند؟

منبع : روزنامه آفتاب یزد