هیچ‌کس به اندازه ما دلش به حال ما نمی‌سوزد

هی به ما گفته‌اند جهان سومی هستید و آنقدر توی گوشمان خوانده‌اند که باورمان شده و هر جا چیزی لنگ می‌زند ما هم همین جمله را تکرار می‌کنیم.
غافل از اینکه حتی اگر در فناوری و شهر‌سازی‌ و بهداشت عمومی جهان سومی که نه، دومی هم باشیم، در خیلی چیزها از این جهان اولی‌ها جلوتریم.
نمونه‌اش هم خوردنی‌ها و نوشیدنی‌هایی است که دور و برمان با قیمت مناسب پیدا می‌شود و ما انگار که یادمان رفته باشد حتی نمی‌بینم‌شان. غافل از اینکه اگر در کشور ما خربزه آب است، جاهای دیگر که آب هم آب نیست و نمی‌شود بی‌محابا خوردش.
وقتی مجبور نیستیم همان سیب‌های تره‌بار را دانه‌ای بخریم و یک پاکت می‌دهند دستمان تا کیلو کیلو، سیب و گلابی و هلو جدا کنیم، نمی‌توانیم بفهمیم که هر دانه میوه‌ای که توی یخچالمان کپک می‌زند، چقدر ارزشمند است‌؛ مواد غذایی که خراب می‌شوند و دور می‌ریزیمشان، تنها برای اینکه آنقدر ساندویچ کالباس و پیتزا خورده‌ایم که دیگر جایی برای میوه و سبزی و خدایی نکرده شیر تازه باقی نمانده است. سبزی‌هایی که کیلو کیلو می‌خریم و آنقدر تنوع و فراوانی دارد که تنها زحمت ما انتخاب نوع آن است.
اما می‌دانید فرق اساسی کجاست؟
فرق از آنجایی شروع می‌شود که آدم‌های آن ور آب، یاد گرفته‌اند برای سلامت‌شان ارزش قائل باشند.
اینکه منتظر نمی‌مانند جراحی قلب کنند و بعد شیوه زندگی‌شان را تغییر دهند.
اینکه می‌دانند هیچ کس به اندازه خودشان نمی‌تواند به سلامتی‌شان کمک کند.
اگر سیب را دانه‌ای ‌می‌خرند، حواسشان هست که چقدر ویتامین دارد و چقدر از ویتامین‌های مورد نیاز روزانه‌شان را تامین می‌کند.
اگر سبزی می‌خرند، همان برگ‌های اسفناج پرپر شده در بسته‌های کوچک را چطور استفاده کنند که مواد مغذی‌اش هدر نرود.
اما ما در فراوانی میوه‌ها و سبزی‌ها اگر کسی در مورد مواد مغذی مورد نیاز روزانه‌مان صحبت کند، توی دلمان می‌گوییم عجب دل خوشی دارد که هر روز «به خانه برمی‌گردیم» نگاه می‌کند! سبزی‌ها را خرد می‌کنیم، سرخ می‌کنیم و می‌گذاریم تا خورشتمان جا بیفتد، میوه‌ها را مربا می‌کنیم با خروار خروار شکر و انبار می‌کنیم.
دلمان هم خوش است که همه چیز در حد وفور در اطرافمان است و تنها کافی است که دستمان را دراز کنیم!
یادمان نمی‌ماند، کسی که اسفناج، کاهو و حتی هویج را در بسته‌های کوچک گران می‌خرد، بیشتر از ما سلامت است چراکه یاد گرفته سبزی را به قطعات بزرگ بِبُرد، زیاد حرارت ندهد و میوه‌ها را باارزش بداند.
یادمان نمی‌ماند تا وقتی می‌توانیم آبگوشت با سبزی خوردن و دوغ تازه بخوریم، سراغ پیتزا و همبرگر و سیب زمینی سرخ کرده نرویم. حالا نه هر روز که هفته‌ای یکبارش هم سال‌هاست در بعضی از خانه‌ها منسوخ شده و اینگونه است که در کشوری که میوه و سبزی ارزان است، سلامتی هم ارزان می‌شود.
تعجب نکنید! مثل هر سال، روز جهانی غذاست. امسال هم ما دوباره یادتان می‌آوریم که به جای کره مربا، پنیر و گردو، به جای سوسیس و کالباس، مرغ و ماهی حتی سویا و قارچ، به جای سیب زمینی سرخ کرده، کاهو، زیتون، هویج و اسفناج بخورید.
خدا کند یادتان نرود؛ حیف است در کشوری زندگی کنید که خربزه آب است و باز هم سوء تغذیه داشته باشید!

صدف کوهکن

منبع : همشهری آنلاین