قبول کردن آبخوری (دهنه) و اهمیت تعادل در سوارکاری

قراردادن اسب در میان اثرات یا رساندن اسب به حالتی که پذیرای اثرات سوارکار باشد همانند پختن یک کیک است. در واقع تمامی مواد تشکیل دهنده یک کیک لازم است تا آن کیک پف کرده و بالا آید و به اصطلاح عمل بیاید.
اصطلاح قبول کردن دهنه (Accepting the bit) بیشتر می تواند مصداق داشته باشد تا اصطلاحاتی که گاهی اوقات می شنویم مانند به دهنه یا On the bit.
در واقع با قبول کردن آبخوری، ما می خواهیم که اسب اثرات (پاها، نشست و دست ها) سوارکار را قبول کند. در این حالت اسب می بایست آرام، نرم و انعطاف پذیر، ملایم و زیرک، مطیع و همینطور مشتاق به سواری باشد.
برای اینکه یک اسب اثرات سوارکار را قبول کند می بایست مطمئن شویم که سوارکار اثراتی را به کار می برد که اسب می تواند آنها را بفهمد. لزوما" سوارکار باید دارای یک نشست قوی، مستقل و متعادل باشد تا بتواند مشوق و محرک اسب در جهت حرکت دادن قسمت خلفی و کمر گردد. دست های سوارکار می بایست نرم و مستقل از دیگر اجزای بدن و در عین حال ثابت باشد، به صورتی که اسب بتواند تماسی نرم و مطمئن با دست جلوهای سوارکار برقرار نماید.
یک اسب زمانی آبخوری را قبول می کند که:
▪ از لحاظ ذهنی و فیزیکی کاملا" آرامش داشته باشد
▪ توسط اثرات سوارکار به جلو حرکت کند
▪ مستقیم و در یک خط صاف یا به صورت منحنی روی یک دایره حرکت کند
▪ دارای آهنگ و ریتم حرکت و بنابراین تعادل باشد
▪ حالت طبیعی قوس پشت سر را بدون هیچ گونه مقاومتی در دهانش حفظ نماید.
در این حالت احساس آرامش را در چشمان اسب می توان دید و هیچ کدام از گوش ها به سمت عقب نخوابیده است مگر آنکه جایی در میان کار منتظر فرمان بعدی سوارکار باشد.
● اهمیت تعادل
اگر سوارکاری نتواند تعادل خود را حفظ نماید در واقع غیر ممکن خواهد بود که اسب را در تعادل نگه دارد و زمانی می توان به قدرت تشخیص و درک مفهوم تعادل دست پیدا کرد که مدت زمانی را زیر نظر یک استاد مناسب و قابل، مشغول تحصیل شد.
سواری کردن بدون رکاب می تواند فواید بسیاری را برای عمیق تر کردن نشست سوارکار، بهبودی و همچنین پیشرفت تعادل سوارکار داشته باشد. شایان ذکر است که در رسیدن به تعادل، نشست می بایست قوی و مستقل اما بدون فشار بیش از اندازه عمل نماید.
▪ کار روزانه اسب باید به سه بخش تقسیم گردد:
۱) ابتدا گرم کردن (Warm Up)،
۲) کار و در پایان سرد کردن (Cool down).
در گرم کردن اسب را به کار با قدم های بلندتر از معمول، یورتمه و حتی چهارنعل تشویق می نماییم.اسب باید همیشه به شکل صحیح هدایت شود (آرام، مستقیم و به جلو). در روی یک دایره به شعاع ۲۰ متر حرکت کنید، همینطور می توانید آن را به دو دایره چسبیده به هم شبیه به عدد هشت انگلیسی (Figure ۸) در اندازه های مختلف تبدیل کنید.
همچنین این تمرینات مقدماتی می تواند در حالت کار (Work) مورد استفاده قرار گیرد تا آنجا که بتوانیم اسب را تحت اثرات قرارداده و این حالت را حفظ نماییم.
در دایره ۲۰ متری می توان از حرکات انتقالی مانند قدم به یورتمه و انتقال دوباره به قدم و نیز کوتاه کردن و بلند و کشیده تر کردن گام استفاده نمود. این تمرینات می تواند در جهت بهبود تعادل و متوجه ساختن اسب به کار گرفته شود. افزایش و کاهش شعاع دایره توسط فشار ساق سوارکار باعث نرم شدن و افزایش انعطاف پذیری پهلوها یا دو سمت جانبی اسب خواهد شد.
همچنین سه تا پنج حرکت مارپیچ که با تغییر جهت حرکت اسب همراه خواهد بود کمک زیادی در برقراری تعادل بر روی هر دو دست یا هر دو سمت اسب به صورت مساوی خواهد داشت.
حالت کار باید به صورت فاصله دار از لحاظ زمانی و با دوره هایی از استراحت همراه باشد.
● مرحله خنک کردن
در این مرحله مجددا" اسب را تشویق می نماییم به کار در گام های کشیده اما همیشه به شکل خوب و صحیح (به جلو، مستقیم با آهنگ، آرام و در تعادل).
یکی از نکات مهمی که باید همیشه مورد توجه قراردهیم تطابق و سازگاری اسب و سوارکار است.
وقتی که یک اسب را انتخاب می کنیم باید فاکتور هایی از جمله اندازه مناسب، خلق و خوی، تجربه و کارآزمودگی و درجه آموزش را مورد توجه قراردهیم. به عنوان مثال برای یک سوارکار مبتدی بسیار دشوار است که بر روی اسبی با یورتمه پر تحرک و بلند بنشیند. همیشه اسبی را انتخاب نمایید که از لحاظ سطح کارآزمودگی با ترکیب بدنی و توانایی سوارکار مطابقت داشته باشد.
در مورد به دهنه کردن اسب یا قبول آبخوری از طرف اسب یا به فرمان کردن آن با قراردادن اسب تحت اثرات، بسیار نوشته و گفته شده است اما توجه هوشمندانه و به خاطر سپردن نکات فوق و رعایت آنها به سادگی، هم اسب و هم سوارکار در مسیر پیشرفت قرار خواهند گرفت.

نویسنده: Noreen Corlett
مترجم: شهرام امین زاده

منبع : پایگاه اطلاع رسانی تخصصی اسب و سوار کاری