روزی به بلندای تاریخ

چه سری دارد عاشورا که هر چه زمان پیش می رود، عظمت و شکوهش افزون می شود؟ چه رازی است در نام حسین (ع) که هر چه کتاب تاریخ قطور تر می گردد، آوازه اش در جهان پرطنین تر می شود؟ در پس این قرون طولانی که از یوم العظیم عاشورا می گذرد، حوادث و وقایع زیادی در پهنه گیتی رخ داده که یک چندی در اذهان و افواه جلوه داشته اند اما اندک زمانی بعد در گرد و غبار تاریخ به بوته نسیان و فراموشی سپرده شده اند. اما کاروان ۱۴۰۰ ساله حسین(ع) و عاشورا و کربلا هر چه در دل زمان پیش می رود، جلوه بیشتری می یابد و بر همراهان این کاروان افزوده می شود.
به راستی رمز و راز این پایایی و مانایی چیست؟
پاسخ به این سؤال را شاید بتوان در پیام نهفته در این کلام یافت که: کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا.
همه روز ها عاشورا و همه زمین ها کربلاست!
عاشورا یعنی تمام تاریخ، کربلا یعنی صحنه ای که تاریخ بر او گذشته و تاریخ، عرصه نبرد بی پایان دو جبهه حق و باطل است.
هر صفحه از تاریخ را که ورق بزنیم، محال است گوشه ای از این نبرد را در آن مشاهده نکنیم. چه تاریخ شاهان و سلاطین، چه تاریخ عوام و توده ها. اصلاً رویارویی حزب الله و حزب شیطان تقدیر تاریخ انسان ها. و عاشورا نماد این تاریخ طولانی و پرفراز و نشیب است.
عاشورا یعنی تمام حق در برابر تمام باطل. هر آنچه فطرت انسانی خوب می شمارد در یک جبهه است: جبهه حسین(ع) و هر آنچه عقل و دل بشر بدی و شرارت می داند در جبهه مقابل: جبهه یزید.
شمار لشگر حسین (ع) اندک است: ۷۲ تن. اما مجموع خصائل بشری در این جبهه کم شمار جمع است: ایمان، راستی، ایثار، جوانمردی، توکل، صبر، وفا، شجاعت، توبه و...
این لشگر کوچک، لشگر الگوهاست: ابوالفضل العباس، زینب ، علی اکبر، قاسم، حبیب بن مظاهر، حر ریاحی، علی اصغر. برای همه، از زن و مرد، پیر و جوان و نوجوان و حتی شیرخواره الگو هست و نیز برای آنها که به ندای فطرت از جبهه باطل به سوی جبهه حق بازمی گردند.
و لشگر یزید، نماد همه رذایل و تمام صفاتی است که فطرت بشر آن را مذموم می شمارد: عهدشکنی، بی وفایی، دروغ، ناجوانمردی، ترس، طمع، خباثت، بی رحمی و...
راز مانایی نام و آوازه حسین (ع) و عاشورا همین است. هر کس در هر زمان و مکانی اگر بخواهد عصاره تاریخ بشریت و جنگ دیرپای حق و باطل را تمام عیار به تماشا بنشیند، باید به یوم الواقعه عاشورا رجوع کند و آنچه میان دو جبهه حسین(ع) و یزید گذشت را با دقت ببیند و بخواند.
عاشورا، تاریخی است که به اسطوره تبدیل شده است. اسطوره پایداری حق در برابر باطل. اسطوره ای که تا به ابد در ذهن و روح حق طلبان جهان جاودانه است.
این هزاران بیرق سیاهی که هر ساله در محرم و عاشورا برافراشته می شود و این میلیون ها دستی که بالا می رود و به نشانه بیعت با حسین(ع) بر سینه های عاشق فرود می آید؛ یک جلوه از روح مانای عاشوراست. تاریخ باید بسیار پیش تر رود تا جلوه های دیگر نمایان شود.

منبع : روزنامه ایران