بچه ها به ایران خوش آمدید

سوال ابتدایی من این است؛ آمده بودیم ببریم یا ببازیم؟ ترجیح می دهم که شجاعانه باختن بهتر از با ترس بردن است. برگشت ما به سیستم ۲ - ۵ - ۳ نشانه ترس کادر فنی و مورد تایید مطبوعات و کارشناسان بود. این نشانه بزدلی فوتبال ما است. سیستمی که جلوی ازبکستان موفق بود چه ایرادی داشت؟ برای بردن جام درست است که باید محتاط بود، ولی بیشتر باید شجاع بود.
کره جنوبی با سیستم ۳ - ۳ - ۴ در ۳۵ دقیقه نخست به کنترل سیستم ۲-۵-۳ ما پرداخت. یعنی اینکه با قرار دادن دو بازیکن برابر مهدوی کیا و دو بازیکن مقابل معدنچی و تحت فشار قرار دادن کریمی بازی ساز تنها دو هافبک از پنج بازیکن در خط میانی برای ما باقی گذاشت. نکونام که وظیفه دفاعی داشت؛ می ماند آندرانیک تیموریان که به نظر من یک هافبک اژدری (همیشه با توپ به سمت هدف حرکت می کند) است.
به این شکل ما بازیکنان توپ نگهدارمان را در یک سوم میانی از دست دادیم. نتیجه این گونه کنترل ها از طرف حریف ولگردی نوک حمله ها خارج از محوطه جریمه خواهد بود. خطیبی و هاشمیان ول شدند. تیم جوان کره پس از سی و پنج دقیقه فکر کرد که بهتر است وظیفه محول شده را رها کرده و به دنبال پیروزی در این دیدار باشد که سرانجام آن رها شدن بازیکنان ایرانی از کمند برنامه حساب شده کره بود. این نکته را نباید فراموش کرد که تیم کره واقعاً ضعیف بود، اما با تاکتیک حساب شده کوشید این ضعف را پوشش دهد. به هر حال تیم های جوان بازیگوشی می کنند و شانس های ما هم به دلیل همین بازیگوشی ها به وجود آمد.
اگر بین دو نیمه در رختکن کره بودیم چه می دیدیم؟ مطمئن هستم که سرمربی کره به آنها گفته است پدر.... چرا ده دقیقه آخر آن کاری را که گفتم نکردید،؟ چرا این زمان ولنگاری کردید، ما تنها زمانی می توانیم ایران را شکست دهیم که منظم بازی کنیم. کره جوان از رختکن درآمد و سه نیمه باقی مانده را منظم بازی کرد، یعنی اینکه بازی را بست، چون می دانست که بازیکن های ایرانی دیگر گل کوچک بازی های قدیمی نیستند که بتوانند یک دفاع فشرده را با دریبلینگ با یک دو، با فریب، با شوت از راه دور، با فضاسازی و بالاخره با تمرکز و مصمم بودن یک مار کبری زهرشان را بریزند.
بازی مالزی این را به ما نشان داد. ما رفتیم که با کمک غیرخودی بازی را ببریم و بالاخره مساوی کردیم. برای بردن من بی صبرانه منتظر کاظمیان بودم، بی صبرانه منتظر این بودم که عنایتی در کنار هاشمیان بازی کند. تنها شجاعت مجموعه تیم پشت تیم تعویض رودباریان با طالب لو بود، در حالی که من این شجاعت را نداشتم.در مورد پنالتی ها، من پیشگو نیستم ولی بعد از اولین ضربه کره اعلام کردم که کره همه پنالتی ها را سمت راست خواهد زد، به احتمال زیاد این تصمیم از قبل گرفته شده بود و گفتم که می بازیم، چون نتایج جام حذفی گذشته نشان می دهد که ایرانی ها چقدر از پنالتی زدن می ترسند.
بالاخره آبرومندانه حذف شدیم، وقتی در یک تورنمنت بین المللی تیمی با ضربات پنالتی حذف شود شاید که به استقبالش نروند ولی گوجه فرنگی نیز به طرفش پرتاب نمی کنند. بچه ها به ایران خوش آمدید،

بهمن فروتن
منبع؛ ایسنا

منبع : روزنامه اعتماد