تاریخچه پیدایش لوازم آرایش

● مصر باستان و محصولات کامل آرایشی
به احتمال زیاد شما تصویرهایی از مصریان باستان دیده اید و متوجه چهره های آرایش شده آن ها شده اید. آن ها بسیار جذاب به نظر میرسند و قصد آن ها از این آرایش هم همین بوده است. زیبایی و خوشبویی برای مصریان همواره از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده است.
مصریان به عوالم روحانی بسیار معتقد بودند و ظاهر اشخاص را به طور مستقیم متناسب با درجه معنوی گرایی او می دانستند. به همین دلیل آن ها همواره به دنبال روش هایی بودند که در حد قابل قبولی زیبا شوند. اهالی مصر بسیار مبتکر بودند و موفق به انجام اختراعاتی شدند که حتی با استانداردهای امروز هم ابتکاری و خلاقانه است. لوازم آرایش یکی از این اختراعات است.
آن ها استعداد فراوانی در عمل آوردن فرمول های طبیعی برای حل مشکلات پوستی داشتند.
شاید باور نکنید که آن ها در قرنهای ۱۵ تا ۱۰ قبل از میلاد، محصولاتی برای رفع ترک های پوست ناشی از کشیدگی، چروک پوست، جای زخم و ریزش مو داشته اند! بعضی دیگر از لوازم آرایشی مورد استفاده در مصر باستان، لوازم آرایش چشم، کرم صورت، روغن بدن و طیف وسیعی از انواع عطریات بوده است.
● لوازم آرایشی در گذر زمان
در گذشته بسیار دور، لوازم آرایش برای تشدید زیبایی های زنان به کار می رفت اما مردان نیز به طرق مختلف از این لوازم استفاده می کردند. در مصر باستان، تمام مردم روزانه حمام می گرفتند. اگر از مردم عادی بودند از آب رودخانه و اگر از بزرگان بودند از حوض یا تشتی مخصوص استفاده می کردند. آن ها در حمام از موادی مانند روغن گیاهی یا حیوانی که با پودر آهک و عطر مخلوط شده بود استفاده می کردند که بی شباهت به صابون نبوده است. به علاوه با توجه به هوای گرم مصر، با استفاده از روغن های عطر آگین پوست خود را نرم و تازه نگه می داشتند.
با گذشت زمان، با پیش آمدهایی چون جنگ ها، مهاجرت ها و درنهایت ترکیب فرهنگ ها، ارزش و معنای آرایش نیز تغییر کرد. هنگامی که فرهنگ یونانیان آزاداندیش به مصر وارد شد، با وجود اینکه اهمیت زیبایی شناسانه آرایش باقی ماند، اما از رابطه آن با روحانیت و عوالم معنوی کاسته شد. در واقع یونانیان از لوازم آرایشی مصریان، برای زیباتر کردن خود برای یکدیگر و نه برای خدایان، سود جستند.
سپس رومیان وارد صحنه شدند و با نوع زندگی هرزه و عیاشی های معروف خود، باز هم از ارزش معنوی آرایش و محصولات آرایشی کاستند و از آن ها برای منظورهایی بسیار دنیوی استفاده نمودند. رومیان برای تولید لوازم آرایشی از روش هایی نه چندان تمیز استفاده می کردند و برای مثال، ناخنهای خود را با ترکیبی از چربی و خون گوسفند رنگ آمیزی می کردند.
● چهره سپید، مورد پسند در قرون متمادی
در طی قرنهای متمادی، چهره رنگ پریده یا سپید، چهره مطلوب به شمار می رفت زیرا مشخص کننده جایگاه اجتماعی فرد بود. در آن زمان می گفتند که طبقه کارگر که در فضای باز به کار مشغولند پوستی آفتاب سوخته و زمخت دارند و این افراد نباید با طبقات بالای اجتماع که پوستی سفید و پاکیزه دارند، معاشر باشند و درنتیجه، برای رسیدن به چنین ظاهری، زنان و مردان از پودری استفاده می کردند که ترکیبی شامل اکسید سرب و چند ماده شمیایی دیگر بود.
متاسفانه بهای این زیبایی بسایر گزاف بود و به مسمومیت از سرب منجر میشد. به همین دلیل کوشش برای یک ماده جایگزین آغاز شد و بالاخره پودری که از اکسید روی تهیه میشد، مورد استفاده قرار گرفت که هنوز هم از آن استفاده میشود.
جالب است بدانید که با رونق گرفتن صنعت سینما و هالیوودی شدن آن، پوست برنزه، جایگزین پوست سفید شد و به جای پودرهای روشن کننده، انواع محصولاتی که به پوست ته مایه برنزه می داد وارد بازار شدند.
● محصولات آرایشی برای جوان به نظر رسیدن
حدود سالهای ۱۹۰۰، در دوران سلطنت ادوارد هفتم در انگلستان، بانوان میان سال و سالخورده مهمانی های بسیاری ترتیب می دادند و به عنوان میزبان، باید به بهترین شکل ممکن یا درواقع تا حد ممکن جوان در مجلس ظاهر میشدند. این زنان اجتماعی به هر وسیله ای که علایم گذر زمان را از چهره شان محو میکرد نیاز داشتند. از آنجایی که این افراد غذای چندان سالمی نمیخوردند، فعالیت و ورزش نمیکردند و نسبت به زنان دوره های قبل در معرض آلودگی بیشتر هوا قرار داشتند، تنها راه ممکن برای حفظ جوانیشان، استفاده از لوازم آرایش و به خصوص کرم های صورت و محصولات ضد چروک بود.
راه دیگر، رفتن به سالن های زیبایی بود که مشهورترین آن ها خانه سیکلاکس (House of Cyclax) در لندن بود. از آنجایی که مشتریان این سالن میل نداشتند دیده شوند، از درب پشتی و با توری بر روی صورت وارد سالن می شدند و از همانجا بیرون می رفتند.
بانو هنینگ (Henning)، صاحب این سالن، محتاطانه لوازمی چون کرم و روژ لب را به مشتریان خود می فروخت. یکی از محصولات او، کاغذهای پودرآلود رنگین بود که به صورت کتابچه هایی در اندازه کوچک تولید می شد. این برگه ها برای رفع برق افتادگی صورت استفاده میشد و در مواقع مقتضی بر روی بینی و گونه ها مالیده میشد تا با مات کردن پوست، برق نامطلوب آنرا بگیرد. این کتابچه ها همچنان مورد استفاده قرار میگیرند و کمپانی آون (Avon) هنوز هم آنرا تولید می کند. علاوه بر این، زنان در این دوره از ذغال نوک چوب کبریت به جای ریمل و از عصاره گلبرگ های رنگین به جای روژ لب استفاده می کرده اند.
در همین زمان هلنا روبنشتاین (Helena Rubenstein) که صاحب سالن زیبایی دیگری بود، کرم ضد آفتاب را تولید کرد و بعدها با افزودن اقلام دیگر، به یک کمپانی معروف تولید لوازم آرایش مبدل شد. اوج گیری صنعت لوازم آرایشی در قرن ۲۰ با رونق گرفتن سالن های زیبایی در ابتدای قرن بیستم، صنعت تولید لوازم آرایشی به وجود آمد و هرگز افول نکرد. با گشایش یک سالن زیبایی به نام سلفریجز به نام در سال ۱۹۰۹، لوازم آرایش دیگر به طور مخفی فروخته نمی شدند، بلکه به بازار آزاد آمدند و زنان با اعتماد به نفس بسیار زیاد، به خریدن آنها می پرداختند.
با گذشت زمان، انواع مختلفی از لوازم آرایش مد روز شده و بعد انواع دیگری جایگزین نوع قبل شدند و درواقع، استفاده از لوازم آرایشی، پایه های مد را بنا نهاد و امروزه با فهرست پایان ناپذیر محصولات زیبایی و آرایشی، مد به صنعتی چند بیلیون دلاری مبدل شده است و این صنعتی است که حتا در دوران رکود هم، مشکل چندانی پیدا نکرده است و همواره مشتریان دایمی خود، خانمهای زیبا و آقایان زیبا پسند، را حفظ کرده است.

منبع: مجله اینترنتی فریا
سعید محمدپور

منبع : رنگین کمان