آیت الله العظمی بروجردی

آیت الله العظمی حاج آقا حسین طباطبایی بروجردی ( ۱۳۸۰ –۱۲۹۲ ه‍..ق.) از علمای مشهور و مراجع شیعه در قرن ۱۴ در یكی از خانواده ‎‎های اصیل شیعه در شهر بروجرد متولد شد. پدرش حاج سید علی از علمای بروجرد بوده ‎‎اند. ازهفت سالگی به مكتب فرستاده شد و قرائت قرآن وادبیات و منطق را به سرعت فرا گرفت، سپس در سن ۱۷ سالگی به سال ۱۳۱۰ ه‍..ق. به اصفهان عزیمت كرد و از محضر میرزا ابوالمعالی كلباسی و سید محمد باقر درچه‎ای و میرزا محمد تقی مدرس و در فن علوم عقلی از محضر آخوند ملا محمد كاشانی و جهانگیرخان قشقایی استفاده كرد. همزمان با تحصیل در اصفهان به تدریس فقه و اصول پرداخت. حدود سال ۱۳۲۰ ه‍..ق. به نجف اشرف رهسپار شد و در درس استادانی همچون آخوند ملا محمد كاظم خراسانی و شیخ الشریعه اصفهانی و سید محمد كاظم یزدی حضور یافت. در اواخر سال ۱۳۲۸ بنا به اصرار پدر به دیار خود رفت و در آن جا با تشكیل كلاس‎های درس و جمع ‎آوری طلاب ، سنگ بنای حوزه ‎ای نامدار در بروجرد را گذارد. در سال ۱۳۶۴ ه‍..ق. بر اثر كسالت برای معالجه به بیمارستان فیروزآبادی تهران منتقل گشت و پس از بهبود بر اثر اصرار فراوان علما و بزرگان حوزه علمیه قم، برای اقامت در این شهر و سرپرستی حوزه علمیهٔ قم به این دیار رهسپار گردید و در آنجا بعنوان مرجع تقلید شیعیان جهان مورد پذیرش قرار گرفت (۲۴ شوال ۱۳۶۴ ق) و منشا خدمات زیادی شد...

منبع : سایت بروجرد