آرایش معنوی و دنیوی در گذر تاریخ

مردم طی قرن‌ها، حداکثر کوشش خود را برای زیبا شدن به‌ ‌کار برده‌اند و دلیل اینکه لوازم آرایش، تاریخی بسیار کهن دارد همین است.‌‌با نگاهی به تاریخ لوازم آرایش، خواهید دید که انسان امروز تا چه‌ ‌حد به مردمی که ۰۰۰.۱۰ سال قبل از میلاد میزیسته‌اند شبیه است.‌‌ ‌
به احتمال زیاد شما تصاویری از مصریان باستان دیده‌اید و متوجه چهره‌های آرایش شده آنها شده‌اید. زیبایی و خوشبویی برای مصریان همواره از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده است.‌‌‌اهالی مصر بسیار مبتکر بودند و موفق به انجام‌ ‌اختراعاتی شدند که حتی با استانداردهای امروز هم ابتکاری و خلاقانه است. لوازم‌‌ ‌آرایش یکی از این اختراعات است.‌‌‌
آنها استعداد فراوانی در عمل آوردن فرمول‌های‌ ‌طبیعی برای حل مشکلات پوستی داشتند.‌ ‌آنها در قرن‌های ۱۵ تا‌‌۱۰‌‌ ‌ ‌قبل از میلاد، محصولاتی برای رفع ترک‌های پوست ناشی از کشیدگی، چروک پوست، جای‌ ‌زخم و ریزش مو داشته اند. بعضی دیگر از لوازم آرایشی مورد استفاده در مصر باستان،‌‌‌ ‌لوازم آرایش چشم، کرم صورت، روغن بدن و طیف وسیعی از انواع عطریات بوده است.‌‌ ‌
‌از‌ ‌آنجایی که در آن دوران، زیبایی بسیار مورد تاکید بود، زنان مصرمجبور بودند روشی‌ ‌برای رسیدن به این مقصود پیدا کنند. یکی از موادی که از آن استفاده می‌کردند مسدمت‌ (mesdemet) ‌نام داشت. این ماده از کانی‌های مس و سرب ساخته می‌شد که هرچند برای اینکه‌ ‌مدام روی پوست باشد چندان سالم به نظر نمی‌رسد اما در آن زمان بسیار طرفدار داشت.‌‌ ‌
آنها از اکسیدهای رنگین مس، به خصوص رنگ سبز آن، برای رنگ‌آمیزی زیر چشم و از‌ ‌کانی‌های تیره سرب مانند خاکستری تیره و سیاه،برای پلک بالا و مژه‌ها استفاده‌‌ ‌می کردند و بنا بر اعتقاداتشان، رنگهای تیره نه تنها به زیبایی کمک می‌کرد بلکه چشم‌ ‌زخم یا شوری چشم دیگران را هم برطرف می‌کرد.‌ ‌آنها از سرمه هم به فراوانی استفاده‌ ‌می کردند و آنرا با استفاده از بادام سوخته، اکسید مس، یکی دو کانی رنگین مس، سرب،‌ ‌خاکستر و گل اخرا تهیه می‌کردند. این پودر تیره رنگ را با کمک قلم باریکی به دور چشم‌‌ ‌می کشیدند. سپس برای تکمیل این آرایش، مقداری گل سرخرنگ را به پلک‌ها و لب‌های خود‌ ‌می مالیدند. آنها ناخن‌ها را هم فراموش نمی‌کردند و از حنا برای رنگ آمیزی آنها‌ ‌استفاده می‌کردند.‌ ‌
در مصر باستان، تمام مردم روزانه حمام می‌گرفتند. اگر از مردم عادی بودند‌‌ ‌از آب رودخانه و اگر از بزرگان بودند از حوض یا تشتی مخصوص استفاده می‌کردند. آنها‌‌ ‌در حمام از موادی مانند روغن گیاهی یا حیوانی که با پودر آهک و عطر مخلوط شده بود،‌ ‌استفاده می‌کردند که بی‌شباهت به صابون نبوده است.به علاوه با توجه به هوای گرم مصر،‌ ‌با استفاده از روغن‌های عطر‌آگین پوست خود را نرم و تازه نگه می‌داشتند‌‌.‌
با گذشت‌ ‌زمان، با پیش آمدهایی چون جنگ‌ها، مهاجرت‌ها و درنهایت ترکیب فرهنگ‌ها، ارزش و معنای‌ ‌آرایش نیز تغییر کرد. هنگامی که فرهنگ یونانیان به مصر وارد شد، با وجود‌‌ ‌اینکه اهمیت زیبایی شناسانه آرایش باقی ماند، اما از رابطه آن با روحانیت و عوالم‌ ‌معنوی کاسته شد. در واقع یونانیان از لوازم آرایشی مصریان، برای زیباتر کردن خود‌‌ ‌برای یکدیگر و نه برای خدایان، سود جستند.‌‌ ‌
سپس رومیان وارد صحنه شدند و با نوع‌ ‌زندگی هرزه و عیاشی‌های معروف خود، باز هم از ارزش معنوی آرایش و محصولات آرایشی‌ ‌کاستند و از آنها برای منظورهایی بسیار دنیوی استفاده نمودند. رومیان برای تولید‌‌ ‌لوازم آرایشی از روش‌هایی نه چندان تمیز استفاده می‌کردند و برای مثال، ناخن‌های خود‌ ‌را با ترکیبی از چربی و خون گوسفند رنگ آمیزی می‌کردند.‌‌ ‌
با گذشت‌ ‌زمان، انواع مختلفی از لوازم آرایش مد روز شده و بعد انواع دیگری جایگزین نوع قبل‌ ‌شدند و درواقع، استفاده از لوازم آرایشی، پایه‌های مد را بنا نهاد و امروزه با‌ ‌فهرست پایان ناپذیر محصولات زیبایی و آرایشی، مد به صنعتی چند میلیارد دلاری مبدل‌‌ ‌شده است و این صنعتی است که حتی در دوران رکود هم، مشکل چندانی پیدا نکرده است.‌

منبع : روزنامه اطلاعات