فتح اورست؛ با پاهای آهنین و اراده فولادین

قله (اورست) با ۸۸۵۰ متر ارتفاع بلندترین نقطه روی زمین است. این قله در سال ۱۸۵۲ به عنوان بلندترین قله روی كره زمین كشف شد. ابتدا قله(XV) نام گرفت اما در سال ۱۸۶۵ برای تمجید از یك جغرافیدان انگلیسی به نام (سر جورج اورست) كه تلاش زیادی را برای اندازه‌گیری دقیق ارتفاع این قله انجام داد، (اورست) نام گرفت. البته در (تبت) این قله را با نام (چومولونگما) كه (مادر زمین) معنی می‌دهد، می‌شناسند و در نپال هم آن را (ساگارماتا) می‌نامند كه به معنای (پادشاه آسمان) است.انسان‌های زیادی پس از كشف این قله تلاش كردند تا به خاطر این غول عظیم و به هر نحو ممكن با دستیابی به ركوردهای متفاوت، شهرت جهانی برای خود كسب كنند.
● تراژدی‌های اورست
در سال ۱۹۵۳ كوهنوردان (نیوزلندی)، (ادموند هیلاری) و (تنزینگ نورگای) به عنوان اولین كوهنوردان موفق شدند این قله را فتح كنند و نام خود را در كتاب ركوردهای (گینس) به ثبت برسانند. اما در این بین بودند، افرادی كه دارای مشخصه‌های بارزی بودند و توانستند، این قله را فتح كنند.
(تام وایتكر) آمریكایی هم به عنوان اولین فرد (یك‌پا) در سال ۱۹۹۸ موفق شد بر روی این قله عظیم بایستد. (اریك وایهن مایر) آمریكایی هم به عنوان اولین فرد فاتح (نابینای) این قله محسوب می‌شود، كه این موفقیت را در سال ۲۰۰۱ كسب كرد. (یون كوتابای) هم به عنوان اولین زن در ۱۶ می۱۹۷۵ این موفقیت را كسب كرد.
اسكی‌باز (اسلوانیایی)، (داف‌كار نیكار) هم در سال ۲۰۰۰ پس از صعود با چوب اسكی از این قله مدت ۵ ساعت پایین آمد و شهرتی جهانی برای خود كسب كرد. (رانگ هولد مسنر) و <پیترهابرلر> هم به عنوان اولین افرادی بودند كه در سال ۱۹۷۵ بدون استفاده از ماسك اكسیژن این قله را فتح كردند.
(تاكایا آرایاما) ژاپنی هفتاد ساله هم به عنوان (پیرترین) فاتح این قله محسوب می‌شود. همچنین (ایمپادورجی) هم موفق شد در ۲۱ می۲۰۰۴ ركورد سرعت صعود را در آخرین ایستگاه با زمان ۸ ساعت و ۱۰ دقیقه برای خود ثبت كند...
● ۳۰۰ صعود به اورست
از زمان اولین صعود به این قله در سال ۱۹۵۳ تاكنون تقریبا ۳۰۰ نفر موفق شده اند این قله را فتح كنند، اما متاسفانه در این بین، تاكنون ۱۵۰ نفر جان خود را از دست داده‌اند. از جمله یك كوهنورد آمریكایی جوان با نام (اسكوت فیشر) كه در سال ۱۹۹۶ به وسیله این غول عظیم از پا درآمد. قربانی دیگر، یك كوهنورد آلمانی به نام (توماس وبر) است كه متاسفانه چندی پیش در سال ۲۰۰۶ جان خود را در راه صعود از دست داد. آنهایی كه به اورست صعود كردند، می‌گویند زمانی كه از سطح زمین به قله نگاه می‌كنی، گویا اورست با تو صحبت می‌كند و می‌گوید: بیا بالا مرا فتح كن... این مسئله باعث می‌شود كه انسان‌های عاشق كوهنوردی، یا اورست را شكار كنند و یا شكار اورست شوند. در شكار ركوردها، چندی پیش یكی دیگر از ركوردهای <اورست> به وسیله یك انسان با اراده و نیرومند ثبت شد كه قصه آن، قصه یك اراده فولادین است.
● اولین فاتح بدون پای اورست
این مرد بااراده و نیرومند (مارك اینگلایس) نام دارد كه اهل (نیوزلند) و ۴۷ ساله است. این كوهنورد مصمم توانست تقریبا در مدت ۶ هفته ارتفاع ۸۸۵۰ متری را طی كرده و به قله برسد. (مارك) در سال ۱۹۸۲ به هنگام صعود به بلندترین قله (نیوزلند) به نام (كك) در یك گودال یخی سقوط كرد و مدت دو هفته در آنجا زندانی شد. پس از این مدت گروه امداد او را پیدا كردند اما او در این حادثه ساق‌ پاهایش دچار یخ‌زدگی سختی شده و پزشكان تشخیص دادند كه هر دو پایش باید از زانو قطع شود. این حادثه ابتدا تاثیر بدی روی او گذاشت اما از آنجایی كه او به رشته كوهنوردی علاقه زیادی داشت پس از گذراندن دوره درمان، پرامید و با اعتماد به نفس كامل تصمیم گرفت كار خود را ادامه دهد. امروز پس از گذشت ۲۴ سال با كمك دو پای مصنوعی و یك اراده آهنین توانست به بزرگ‌ترین آرزوی زندگی‌اش یعنی فتح قله اورست دست پیدا كند و با غرور بر فراز آن بایستد.
مردم نیوزلند برای تمجید و بزرگداشت این كار بزرگ جشن‌هایی را به پا كردند. مارك پس از این پیروزی در حالی كه بدنش به شدت ضعیف و نحیف شده بود به بیمارستان منتقل شد. چندین قسمت بدن او دچار یخ‌زدگی سختی شده و زخم‌های عمیق پیدا كرده بود و فشارها و سختی‌های مسیر سبب شده بود ۱۵ كیلوگرم كاهش وزن پیدا كند. انگشتان دستان او و سر زانوهایش به وضعیت بدی دچار كبودی و یخ‌زدگی شده‌اند تا جایی كه پزشكان بر این عقیده بودند كه وی باید سریعا مورد عمل جراحی قرار بگیرد و به احتمال زیاد ۵ انگشت دست او به همراه قسمت دیگری از پایش باید قطع شود اما با وجود شنیدن این خبر و دردها و جراحت‌های زیادی كه به مارك وارد شده بود، او از شادی در پوست خود نمی‌گنجید.
او توانسته بود به بزرگ‌ترین رویای زندگی‌اش جامه عمل بپوشاند و دیگر هیچ چیز برای او مهم نبود. او در پاسخ به سوال خبرنگاران اشترن كه روی قله اورست چه احساسی داشتید در حالی كه از شادی چشمانش برق می‌زد و صورتش برافروخته شده بود، گفت: من بعضی وقت‌ها چشمانم را می‌بندم و دوباره خود را روی قله می‌بینم.
ساعت ۷ صبح بود و خورشید تازه از پشت كوه بیرون آمده بود و با زیبایی خاصی به بام دنیا، اورست می‌درخشید. من با غرور روی آن ایستاده بودم و لذت می‌بردم، اما در عین حال در برابر عظمت و بزرگی این كوه احساس كوچكی و ناچیزی می‌كردم. من آن لحظه به پایین قله نگاه كردم و به این فكر می‌كردم كه با وجود دردها و زخم‌های زیادی كه داشتم چگونه خود را به پایین قله برسانم. اما سرانجام پس از ده روز توانستم از قله به پایین برسم. من با كسب این موفقیت به رضایت قلبی خوبی دست پیدا كرده‌ام و به همه معلولان دنیا ثابت كردم كه نقص‌عضو مانعی برای رسیدن به موفقیت‌های بزرگ نیست و آنها شایستگی هر كاری را دارند.
وی در ادامه می‌گوید: من در حالی توانستم به این موفقیت دست پیدا كنم كه متاسفانه همین امسال ۱۴ نفر از كوهنوردان سالم و بدون نقص‌عضو جان خود را در راه صعود به اورست از دست دادند. او با امیدواری و اعتماد به نفس كامل می‌گوید: من بدون پا توانستم چنین كار بزرگی انجام دهم، پس، از دست دادن چند انگشت برای من مشكل بزرگی نیست و من حتی با یك انگشت اشاره‌ام هم می‌توانم به كار خود ادامه دهم.
شاید اگر این واقعه برای هر كس دیگری اتفاق می‌افتاد او را از زندگی ناامید می‌كرد، اما او همان طور كه ۲۴ سال پیش با وجود آن تصادف وحشتناك و از دست دادن هر دو پایش احساس بدبختی و ناامیدی نكرد، حالا هم چنین احساسی را ندارد و هنوز هم مصمم است تا به موفقیت‌های دیگری دست یابد. البته صعود به قله اورست تنها موفقیت او نبود، او پیش از این هم بین مردم سرزمینش، نیوزلند محبوب و مشهور بود. او در سال ۲۰۰۲ موفق به فتح بلندترین قله نیوزلند (كك) به ارتفاع ۳۷۵۴ متر شد و دو سال بعد در سال ۲۰۰۴ موفق شد به قله (چواویو) كه در مرز بین نپال و تبت با ارتفاع ۸۲۰۱ متر واقع است، صعود كند. از دیگر افتخارات وی باید به مدال نقره مسابقات دوچرخه‌سواری بازی‌های پارا المپیك سیدنی اشاره داشت. او با فتح اورست با پاهای آهنین نشان داد كه از اراده‌ای فولادین برخوردار است.

منبع : خانواده سبز