چهارشنبه, ۲۶ دی, ۱۴۰۳ / 15 January, 2025
مجله ویستا
نقش پدر درزندگی
قطعاً از دست دادن پدر برای بچه آن هم به طور ارادی و نه از طریق مرگ یك فاجعه محسوب می شود. فرزندان مادران مطلقه نسبت به فرزندان مادران بیوه از هر لحاظ از موقعیت كمتری برخوردارند. پیش بینی می شود كه در اواخر دهه ،۱۹۹۰ تولدهای پس از طلاق كه به عنوان بی سرپرستی شناخته شده افزایش یابد. این تولدها ۳۲ درصد از همه تولدها را در سال ۱۹۹۵ شامل می شود و تا سال ۲۰۰۰ ممكن است ۴۰ درصد از كل زاد وولدها از این طریق صورت گیرد. مردان به طور طبیعی با واژه پدربودن مانوس و آشنا هستند وقتی از نظر فرهنگی، نظم خانواده به هم می ریزد، مردها ممكن است از نظر غریزه جنسی هم به راه های نامشروع كشیده شوند و مردان به وظیفه پدری شان بی اعتنا می شوند و تعهد وفاداریشان نسبت به اعضای خانواده كم می شود برای درك این مطلب مسئولین دولتی قانونی را تصویب كردند كه رابطه پدر و فرزند را نزدیك تر و محكم تر می كند. تجربیات اواخر قرن بیستم نشان می دهد كه در آمریكا به خاطر سرپیچی از این تعهدات چه نتایج اسفباری رخ داده است. در پس بسیاری از مشكلات نگران كننده نبود، بی پدری یكی از بزرگ ترین فشارهایی است كه جامعه آمریكا دچار آن است. در اواسط دهه ،۱۹۵۰ فقط ۲۷ درصد از دختران ۱۸ ساله روابط نامشروع داشتند. در سال ،۱۹۸۸ ۵۶ درصد از دختران كه شامل یك دهم از ۱۵ ساله ها می شوند، مرتكب چنین اعمالی می شدند. یتیمی در به وجود آمدن چنین فاجعه ای عامل مؤثرتری به شمار می رود.خودكشی در دوران نوجوانی تقریباً سه برابر شده است و استعمال الكل و مواد مخدر در میان نوجوانان تا حد زیاد شیوع پیدا كرده است. سطح یادگیری بچه ها در مدارس بین سال های ۱۹۶۰ تا ،۱۹۹۰ ۷۵ درصد كاهش پیدا كرده است. عدم حضور پدران یكی از مهم ترین دلایل این مشكلات به حساب می آید. عده كمی از مردم در اهمیت اساسی مادران دچار تردید می شوند اما نقش پدران چیست؟ بیشتر از آن چیزی كه تصور می شود، پدران در واقع نقش دومین سرپرست را در خانواده دارند. تربیت و رشد فرزند، كاری سخت نگران كننده و طاقت فرساست. والدین می توانند در این زمینه همدیگر را حمایت كنند. آنها می توانند نقص ها و كمبودهای دیگری را جبران كرده و بر نقاط قوت همدیگر بیفزایید.
پدران همچنین مجموعه ای از خصوصیات واحدی را به ارمغان می آورند كه با بعضی از آنها آشنا هستید. از جمله این كه همه پدران می توانند الگو و حامی بچه ها باشند. پسران نوجوان كه پدر ندارند، به راحتی دچار نارضایتی و اضطراب می شده اند. دختران، نسبت به پسران با مشكل نبود پدر راحت تر كنار می آیند. اما آن ها، باید از پدران خود مسایلی را بیاموزند، مسایلی را كه از مادرانشان نخواهند آموخت.آنها باید چگونگی برخورد با مردان را یاد بگیرند. آنها از پدرانشان نحوه اعتماد كردن به جنس مخالف، صحبت كردن و دریافت برخی تفاوت ها را می آموزند. یاد می گیرند كه قدر و منزلت زندگی شان را از جنس مذكری كه مهم ترین نقش را در زندگی شان دارند بفهمند. مهم تر از همه این است كه از طریق دوست داشتن و دوست داشته شدن توسط پدر، در می یابند كه سزاوار دوست داشتن هستند.یكی از نقش های مهم پدر در توجه به سرگرمی و تفریح بچه هاست. پدران، از ابتدای تولد فرزندانشان تا بلوغ آنها بیشتر به بازی آنان توجه دارند تا مراقبت و سرپرستی.
بازی كردن پدر با بچه ها هم برای آنان خوشحال كننده است و هم مهیج. برای بچه های بزرگ تر، بازی های دسته جمعی بهتر است. مادران بیشتر با بچه ها هم سطوح می شوند و با آنان بازی می كنند. آنان تمایل دارند كه به بچه های خود اجازه بازی مستقیم ر ا بدهند. بچه ها در دوران كودكی ترجیح می دهند كه با پدرانشان بازی كنند. طی تحقیق كه بر كودكان ۵/۲ ساله انجام شد بیشتر از دو سوم آن ها بازی كردن با پدرانشان را ترجیح می دادند.
روشی كه پدرها برای بازی كردن با بچه هایشان انتخاب می كنند، بر همه چیز از شكل گیری احساسات تا اندیشه و موفقیت های تحصیلی اثر می گذارد به خصوص در تشویق حس خود كنترلی نقش به سزایی دارد. طبق نظریه یك متخصص، بچه هایی كه پدرانشان با خشونت رفتار می كنند، خیلی دیر یاد می گیرند كه كتك كاری و سایر اشكال تنبیه های بدنی، رفتاری نادرست و مخالف با انسانیت است آنها می آموزند كه چه موقع بر خشم خود فائق آیند.در بازی و سایر حیطه ها، پدران تمایل دارند كه روی حس رقابت به مبارزه طلبیدن، ابتكار و به جان خریدن خطر تأكید كنند. مادران به عنوان پرستاران تأكید بر امنیت احساسی و سلامت تشخیص دارند. در پارك پدران اغلب سعی می كنند بچه ها را بالاتر از حد معمول تاب دهند در صورتی كه مادران محتاط هستند و نگران وقوع یك حادثه.ما همچنین می دانیم كه رابطه پدران با فرزندان، ارتباط نزدیكی با مهارت های پیشرفته یكی از نقش های مهم پدر در توجه به سرگرمی و تفریح بچه هاست. پدران از ابتدای تولد فرزندانشان تا بلوغ آنها بیشتر به بازی آنان توجه دارند تا مراقبت و سرپرستی. بازی كردن پدر یا بچه ها هم برای آنان خوشحال كننده است وهم مهیج.بچه ها در دوران كودكی ترجیح می دهند كه با پدرانشان بازی كنند طی تحقیقی كه بر كودكان ۵/۲ ساله انجام شد بیشتر از دو سوم آنها بازی كردن با پدرانشان را ترجیح می دهند.مطالعات متعددی حاكی از این مطلب است كه حضور پدر یكی از عوامل مؤثر مهارت دختران در ریاضیات است. همچنین تحقیقات جدید نشان داده است كه در كنار سختگیری پدرانه مدت زمانی كه پدران صرف خواندن با فرزندانشان می كنند، باعث افزایش قدرت كلامی دخترانشان می شود. در مورد پسرها هم نتایج به طور یكسانی چشمگیر بود. مطالعات یك ارتباط قوی بین پدران و توانایی های ریاضیاتی فرزندانشان را آشكار می كند سایر تحقیقات نشان دهنده رابطه بین تربیت پدرانه و شعور كلامی پسران می باشد.
ما اغلب از پدر به عنوان شخصی كه می تواند دلسوزی، خصوصیات اخلاقی خوب، تعاون و همكاری و همدلی را به دیگران علی الخصوص فرزندانش بیاموزد، یاد می كنیم اما در پایان ۲۶ سال تحقیق و مطالعه، یك گروه سه نفری از محققان به نتیجه تقریباً حیرت انگیزی دست یافتند. مطالعاتی كه این پژوهشگران انجام دادند روشن كرد كه مهم ترین عامل در پیشرفت حس همدلی، دخالت پدران در تربیت فرزند بوده است. هنوز روشن نیست كه چرا پدران در باور كردن این ویژگی ها این همه نقش مهم بنیادی دارند. احتمالاً وقتی پدران با فرزندانشان هستند، وجود رابطه ای دلسوزانه را حس می كنند. شاید این مسأله ربطی به نوع بازی كردنشان با شیوه استدلالشان داشته باشد.گروه دیگری كه از عصر جدیدی سرپرستی رنج می برند زنان هستند. در این زمان طعنه هایی كه زنان بدون شوهر می شنوند غیرقابل تحمل است. شكی نیست كه خیلی از زنان در نبود مردان خیلی خوب با مشكلات زندگی كنار می آیند اما از آن جا كه مرد نقش به سزایی در كنترل بچه ها بازی می كند نداشتن پدر، به صورت عاملی در تعمیم خشونت بیشتر علیه زنان بروز كرده است. تقریباً این مسأله پذیرفته شده است هرچه تعداد مردان مجرد جهان افزایش پیدا كند میزان وقوع خشونت علیه زنان نیز بالا می رود. بازگرداندن پدران به وضع اولیه در زندگی فرزندانشان نیاز به یك دگرگونی فرهنگی دارد. ازدواج باید به عنوان سنت اجتماعی محكمی پایه گذاری شود. گام هایی سودمند بسیاری در این راه می توان برداشت.رابطه پدران با فرزندان، ارتباط نزدیكی با مهارت های پیشرفته كلامی و حل مشكل و كسب موفقیت های تحصیلی بالاتر دارد مطالعات متعددی حاكی از این مطلب است كه حضور پدر یكی از عوامل مؤثر مهارت دختران در ریاضیات است.مثلاً كارفرمایان می توانند خیلی سخاوتمندانه با دادن ساعات كاری بیشتر به پدران یا مرخصی دادن این زمینه را فراهم كنند. مراجع دینی هم می توانند به وسیله آموزش پرهیز از وسوسه نسبت به مساوی داشتن روابط متعهدانه طرفین به امر ازدواج، فرهنگ طلاق و ازدواج نكردن را از اذهان پاك كنند. مشاورین ازدواج می توانند اشتیاق به ازدواج را در افراد برانگیزند و در مورد نیازهای اولیه خانواده كه حداقل آنها ازدواج است، برای مراجعه كنندگان خود توضیح دهند.به خاطر محیط جامعه و مشغولیات ذهنی تقریباً توجه به تشویق دختران مجرد به امر ازدواج و مذمت بی وفایی زوجین كاهش پیدا كرده است. در این زمینه باید قانون طلاق را در نظر بگیریم ازدواج هایی كه فرزندی حاصل آن نباشد نسبتاً راحت تر فسخ می شود اما ازدواج هایی كه فرزندی هم ثمره آن باشد مقاوم ترند.زوج های مطلقه ای كه بچه ها نیز در زندگی آنها مشاركت دارند احتمالاً با وساطت و كدخدامنشی شخص ثالث دوباره می توانند به زندگی خود بازگردند.اگر خواهان پیشرفت بسوی جامعه ای انسانی و منطقی هستیم باید موجی كه پدران را از خانواده هایشان جدا می كنند.، تغییر دهیم هیچ چیز برای فرزندان آینده ما به اندازه وجود یك جامعه سالم مهم نیست.
پدران همچنین مجموعه ای از خصوصیات واحدی را به ارمغان می آورند كه با بعضی از آنها آشنا هستید. از جمله این كه همه پدران می توانند الگو و حامی بچه ها باشند. پسران نوجوان كه پدر ندارند، به راحتی دچار نارضایتی و اضطراب می شده اند. دختران، نسبت به پسران با مشكل نبود پدر راحت تر كنار می آیند. اما آن ها، باید از پدران خود مسایلی را بیاموزند، مسایلی را كه از مادرانشان نخواهند آموخت.آنها باید چگونگی برخورد با مردان را یاد بگیرند. آنها از پدرانشان نحوه اعتماد كردن به جنس مخالف، صحبت كردن و دریافت برخی تفاوت ها را می آموزند. یاد می گیرند كه قدر و منزلت زندگی شان را از جنس مذكری كه مهم ترین نقش را در زندگی شان دارند بفهمند. مهم تر از همه این است كه از طریق دوست داشتن و دوست داشته شدن توسط پدر، در می یابند كه سزاوار دوست داشتن هستند.یكی از نقش های مهم پدر در توجه به سرگرمی و تفریح بچه هاست. پدران، از ابتدای تولد فرزندانشان تا بلوغ آنها بیشتر به بازی آنان توجه دارند تا مراقبت و سرپرستی.
بازی كردن پدر با بچه ها هم برای آنان خوشحال كننده است و هم مهیج. برای بچه های بزرگ تر، بازی های دسته جمعی بهتر است. مادران بیشتر با بچه ها هم سطوح می شوند و با آنان بازی می كنند. آنان تمایل دارند كه به بچه های خود اجازه بازی مستقیم ر ا بدهند. بچه ها در دوران كودكی ترجیح می دهند كه با پدرانشان بازی كنند. طی تحقیق كه بر كودكان ۵/۲ ساله انجام شد بیشتر از دو سوم آن ها بازی كردن با پدرانشان را ترجیح می دادند.
روشی كه پدرها برای بازی كردن با بچه هایشان انتخاب می كنند، بر همه چیز از شكل گیری احساسات تا اندیشه و موفقیت های تحصیلی اثر می گذارد به خصوص در تشویق حس خود كنترلی نقش به سزایی دارد. طبق نظریه یك متخصص، بچه هایی كه پدرانشان با خشونت رفتار می كنند، خیلی دیر یاد می گیرند كه كتك كاری و سایر اشكال تنبیه های بدنی، رفتاری نادرست و مخالف با انسانیت است آنها می آموزند كه چه موقع بر خشم خود فائق آیند.در بازی و سایر حیطه ها، پدران تمایل دارند كه روی حس رقابت به مبارزه طلبیدن، ابتكار و به جان خریدن خطر تأكید كنند. مادران به عنوان پرستاران تأكید بر امنیت احساسی و سلامت تشخیص دارند. در پارك پدران اغلب سعی می كنند بچه ها را بالاتر از حد معمول تاب دهند در صورتی كه مادران محتاط هستند و نگران وقوع یك حادثه.ما همچنین می دانیم كه رابطه پدران با فرزندان، ارتباط نزدیكی با مهارت های پیشرفته یكی از نقش های مهم پدر در توجه به سرگرمی و تفریح بچه هاست. پدران از ابتدای تولد فرزندانشان تا بلوغ آنها بیشتر به بازی آنان توجه دارند تا مراقبت و سرپرستی. بازی كردن پدر یا بچه ها هم برای آنان خوشحال كننده است وهم مهیج.بچه ها در دوران كودكی ترجیح می دهند كه با پدرانشان بازی كنند طی تحقیقی كه بر كودكان ۵/۲ ساله انجام شد بیشتر از دو سوم آنها بازی كردن با پدرانشان را ترجیح می دهند.مطالعات متعددی حاكی از این مطلب است كه حضور پدر یكی از عوامل مؤثر مهارت دختران در ریاضیات است. همچنین تحقیقات جدید نشان داده است كه در كنار سختگیری پدرانه مدت زمانی كه پدران صرف خواندن با فرزندانشان می كنند، باعث افزایش قدرت كلامی دخترانشان می شود. در مورد پسرها هم نتایج به طور یكسانی چشمگیر بود. مطالعات یك ارتباط قوی بین پدران و توانایی های ریاضیاتی فرزندانشان را آشكار می كند سایر تحقیقات نشان دهنده رابطه بین تربیت پدرانه و شعور كلامی پسران می باشد.
ما اغلب از پدر به عنوان شخصی كه می تواند دلسوزی، خصوصیات اخلاقی خوب، تعاون و همكاری و همدلی را به دیگران علی الخصوص فرزندانش بیاموزد، یاد می كنیم اما در پایان ۲۶ سال تحقیق و مطالعه، یك گروه سه نفری از محققان به نتیجه تقریباً حیرت انگیزی دست یافتند. مطالعاتی كه این پژوهشگران انجام دادند روشن كرد كه مهم ترین عامل در پیشرفت حس همدلی، دخالت پدران در تربیت فرزند بوده است. هنوز روشن نیست كه چرا پدران در باور كردن این ویژگی ها این همه نقش مهم بنیادی دارند. احتمالاً وقتی پدران با فرزندانشان هستند، وجود رابطه ای دلسوزانه را حس می كنند. شاید این مسأله ربطی به نوع بازی كردنشان با شیوه استدلالشان داشته باشد.گروه دیگری كه از عصر جدیدی سرپرستی رنج می برند زنان هستند. در این زمان طعنه هایی كه زنان بدون شوهر می شنوند غیرقابل تحمل است. شكی نیست كه خیلی از زنان در نبود مردان خیلی خوب با مشكلات زندگی كنار می آیند اما از آن جا كه مرد نقش به سزایی در كنترل بچه ها بازی می كند نداشتن پدر، به صورت عاملی در تعمیم خشونت بیشتر علیه زنان بروز كرده است. تقریباً این مسأله پذیرفته شده است هرچه تعداد مردان مجرد جهان افزایش پیدا كند میزان وقوع خشونت علیه زنان نیز بالا می رود. بازگرداندن پدران به وضع اولیه در زندگی فرزندانشان نیاز به یك دگرگونی فرهنگی دارد. ازدواج باید به عنوان سنت اجتماعی محكمی پایه گذاری شود. گام هایی سودمند بسیاری در این راه می توان برداشت.رابطه پدران با فرزندان، ارتباط نزدیكی با مهارت های پیشرفته كلامی و حل مشكل و كسب موفقیت های تحصیلی بالاتر دارد مطالعات متعددی حاكی از این مطلب است كه حضور پدر یكی از عوامل مؤثر مهارت دختران در ریاضیات است.مثلاً كارفرمایان می توانند خیلی سخاوتمندانه با دادن ساعات كاری بیشتر به پدران یا مرخصی دادن این زمینه را فراهم كنند. مراجع دینی هم می توانند به وسیله آموزش پرهیز از وسوسه نسبت به مساوی داشتن روابط متعهدانه طرفین به امر ازدواج، فرهنگ طلاق و ازدواج نكردن را از اذهان پاك كنند. مشاورین ازدواج می توانند اشتیاق به ازدواج را در افراد برانگیزند و در مورد نیازهای اولیه خانواده كه حداقل آنها ازدواج است، برای مراجعه كنندگان خود توضیح دهند.به خاطر محیط جامعه و مشغولیات ذهنی تقریباً توجه به تشویق دختران مجرد به امر ازدواج و مذمت بی وفایی زوجین كاهش پیدا كرده است. در این زمینه باید قانون طلاق را در نظر بگیریم ازدواج هایی كه فرزندی حاصل آن نباشد نسبتاً راحت تر فسخ می شود اما ازدواج هایی كه فرزندی هم ثمره آن باشد مقاوم ترند.زوج های مطلقه ای كه بچه ها نیز در زندگی آنها مشاركت دارند احتمالاً با وساطت و كدخدامنشی شخص ثالث دوباره می توانند به زندگی خود بازگردند.اگر خواهان پیشرفت بسوی جامعه ای انسانی و منطقی هستیم باید موجی كه پدران را از خانواده هایشان جدا می كنند.، تغییر دهیم هیچ چیز برای فرزندان آینده ما به اندازه وجود یك جامعه سالم مهم نیست.
منبع : روزنامه کیهان
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست