بررسی فراوانی هیپوتیروئیدی در نوزادان با هیپربیلی روبینمی غیرمستقیم

● مقدمه:
هیپوتیروییدی در گروه سنی نوزادان با شیوع جهانی یک در ۴۰۰۰ تولد زنده از لحاظ آثار جبران ناپذیری که بر تکامل مغزی و بهره هوشی می گذارد از اهمیت خاصی برخوردار است. از آن جا که ۹۰ درصد نوزادان مبتلا بدون علامت هستند. غربالگری نوزادان توصیه می شود. زردی طول کشیده شاید زودرس ترین علامت بیماری باشد.
● روش کار:
این بررسی یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی با هدف تعیین فراوانی هیپوتیروییدی میان ۴۰۲ نوزاد مبتلا به هیپربیلی روبینمی غیرمستقیم بستری در بیمارستان شهید مصطفی خمینی طی یک سال است. پس از روز سوم تولد، آزمون های تیروییدی شامل T۴ و TSH روی نمونه خون وریدی نوزاد انجام پذیرفت. ملاک تعیین هیپوتیروییدی TSH بالای ۲۰ میکرویونیت در میلی لیتر و T۴ کم تر از ۱۰ میکروگرم در دسی لیتر بود.
● یافته ها:
از ۴۰۲ نوزاد ایکتریک بستری ۵۱ درصد مذکر و ۴۹ درصد مونث بودند. بررسی آزمون های تیروییدی نشان داد که ۱۰ نوزاد (شامل ۵ دختر و ۵ پسر) به هیپوتیروییدی مبتلا هستند که ۲.۵ درصد جمعیت مورد مطالعه (معادل ۲۵ در هزار) را تشکیل می داد. با برقراری آزمون های آماری بین جنس، سن، و وزن نوزادان و ابتلا به هیپوتیروییدی ارتباط معناداری مشاهده نشد. آزمون دقیق فیشر با مقدار OR=۳.۲۲ نشان داد که احتمال ابتلای یک نوزاد با بیلی روبین بیش تر از ۲۰ mg/dL به هیپوتیروییدی تقریبا ۳.۲ برابر همین احتمال برای یک نوزاد با بیلی روبین کم تر یا مساوی ۲۰ mg/dL است.
● نتیجه گیری:
هیپوتیروییدی در بین نوزادان مبتلا به زردی شیوع نسبتا بالایی دارد و اگر تشخیص زودتر و درمان سریع تر انجام شود تاثیر بر روی ضریب هوشی کودک کم تر خواهد بود. لذا انجام آزمون T۴ و TSH پس از سه روزگی در نوزادان زرد و با بیلی روبین بیش تر یا مساوی ۲۰ توصیه می شود.

سیدمحمدباقر اخوی راد
شیوا رفعتی
حاجیه برنا
فرید زائری
مریم صفابخش

منبع : پایگاه اطلاعات علمی