یک راز پزشکی- تاریخی

برای چند دهه در کرملین و کاخ های اروپا زمزمه هایی وجود داشت اما هرگز بیش از یک شایعه تلقی نمی شد تا اینکه اخیراَ گروهی از پزشکان اسرائیلی اعلام کرده اند که که یک راز پزشکی ۸۰ ساله را حل کرده اند. تشخیص پس از مرگ دو روانکاو و یک متخصص اعصاب که بتازگی در مجله نورولوژی اروپا چاپ شده است حاکی از آن است که ولادیمیر لنین رهبر انقلاب کبیر روسیه و بنیانگذار شوروی بطور دردناک و زجرآوری در اثر بیماری سفلیس مرده است. تشخیص این پزشکان در مورد سیفلیس عصبی خزنده ای که باعث تخریب مغز و زوال عقلی لنین در دو سال آخر عمرش شد‏، بیش از یک کنجکاوی تاریخی برای لوث کردن چهره بنیانگذار شوروی است.
این بیماری و چندین دهه مخفی کردن آن توسط زمامداران شوروی که لنین را تا حد یک خدایگان در کشور نوبنیاد خود تبدیل کرده بودند، نمونه برجسته ای از خطر اختفای سلامت روانی رهبرانی است که زندگی و سرنوشت میلیونها نفر در دست آنهاست. این بیمار و ناتوانی لنین در اداره و رهبری کشور در مقطعی حساس از تاریخ، بر زندگی میلیونها نفر تاثیر گذاشت. مقطعی که با هرج و مرج و خلاء قدرت در شوروی همراه شد که متاسفانه این خلاء توسط استالین پر شد.
این تشخیص گذشته نگر میتنی بر اسنادی است که بعد از سقوط اتحاد شوروی در ۱۹۹۱ منتشر شده است و شامل پرونده پزشکی لنین، نتایج کالبدشکافی و خاطرات پزشکان معالج لنین - که بعد از مرگ وی در سال۱۹۲۲مجبور به سکوت شده بودند- می شود. علت رسمی مرگ وی در آن زمان تصلب شرائین مغزی اعلام گردید اما فقط ۸ نفر از ۲۸ پزشکی که لنین را درمان کردند و در اتوپسی حاضر بودند این گزارش را امضاء کرده اند. در هر کدام از ۸ گزارش کالبد شکافی علت متفاوتی برای مرگ وی ذکر شده است که یکی از آنها سیفلیس بوده است. اثبات مرگ ناشی از سیفلیس مشکل و پیچیده است زیرا این باکتری قابل انتقال از راه آمیزش جنسی در قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ در اروپا یسار شایع و غیر قابل درمان بود و معمولاً با سایر بیماریهای عصبی اشتباه می شده است و بهمین جهت سیفلیس را یک مقلد بزرگ نامیده اند. شاید محکم ترین دلیل، تصمیم تیم پزشکان معالج که شامل متخصصین سیفلیس نیز بوده است، در تجویز داروی سالوارسان Salvarsan برای درمان لنین در سال ۱۹۲۲است. داروی قوی سالوارسان از مشتقات آرسنیک است که با عوارض جانبی دردناکی همراه است و فقط برای درمان سیفلیس استفاده می شده است.
جالب اینکه تمام آزمایش های خون که معمول ترین و قاطع ترین راه تشخیص سفلیس است از پرونده پزشکی ناپدید شده است اما آزما یش های کم اهمیت تر مثل مایع مغزی نخاعی و ادرار وجود دارند. بعلاوه این پزشکان تغییرات شخصیتی لینن تا چند سال قبل از آشکار شدن بیماری بررسی کرده اند. حدود ۱۰ تا ۲۰ سال طول می کشد تا سیفلیس به مغز برسد. لینن حتی قبل از پیروزی انقلاب روسیه نسبت به سرو صدا بسیار حساس و کم تحمل بوده است و گاهی کنترل خود را نیز از دست می داده است. مغز لنین که در موسسه ای در مسکو نگهداری می شود می تواند مدرک نهایی برای تشخیص باشد، اما این پزشکان مطمئن نیستند که مقامات رسمی روسیه اجاز بررسی علمی مستقل روی نمونه بافت مغز وی را بدهند

منبع : انگل‌شناسی پزشکی