و خدا زن را آفرید

كار آشپزخانه برای مرد نیست. یعنی مرد برای این كار ساخته نشده است. لااقل تا آنجا كه ما از «فلسفه آفرینش» مطلعیم، آفریننده، مرد را برای شستن ظرف و هم زدن آش و درست كردن سالاد نیافریده است. فمینیست ها معترض نشوند و نگارنده را به اتهام مردسالاری از خود نرانند، اگر اندكی صبر كنند من منظورم را توضیح می دهم؛ توضیحی نسبتاً فلسفی- عرفانی كه می توانید آن را بپسندید یا نپسندید، اما نمی توانید با آن دشمنی كنید، كه دشمنی با مباحث نظری- هر بحثی كه باشد- كار خردمندان نیست. «مردها» آفریده شده اند برای هلاك شدن، برای آتش زدن، برای جنگیدن و... مرد با «مرگ» هم ریشه است و اگر دور و بر خود یك اتیمولوژیست باانصاف سراغ دارید، از او بخواهید سیر مرگ تا مرد را روی كاغذ برایتان شرح دهد. «مرد»، نه من و نه این مردهای دور و بر كه می بیند، مرد به معنای واقعی كلمه كسی است كه میل به مرگ دارد و ترجیح می دهد به استقبال خطرات مرگ آفرین برود... اما در این میان، آفریننده موجود دیگری ساخته است كه پای این موجود مردنی را ببندد و به دنیا و مافیها، علاقه مندش كند... و خدا زن را آفرید. زن و زندگی هم هر دو از یك ریشه اند. بی زن زندگی جریان پیدا نمی كند و اصلاً «هستی» مختل می شود. گفت: «زن از نخست بود ركن خانه هستی/ كه ساخت خانه بی پایه ای و بی بنیان» و بسیار حكیمانه گفت. زن به موجود مرگ اندیش كنار خود انگیزه زندگی و حیات و آبادانی می دهد. اگر به مردها بود، آجر روی آجر نمی آمد، اما به بركت وجود زن، جهان به این آبادانی رسیده است كه می بینید. بحث زن خوب و زن بد و مرد خوب و مرد بد نیست. بحث این است كه زنان بدون مردان می توانند زندگی كنند، اما مردان بدون زنان حتی اندكی تاب نمی آورند.
در افسانه ها و _ شاید- تاریخ، اجتماعات كوچك زنانه ای داشته ایم كه هیچ مذكری، مگر اسب و الاغ و دد و دام را به جمع خود راه نمی داده اند، معذلك همه امور زندگی شان- مگر اندكی- به راحتی رتق وفتق می شده است. اما مردان تا گردهم آمده اند جز به «وندالیسم» و اغلب به خودویرانگری نپرداخته اند. این موجود خودویرانگر هر چه پای اجاق و سر یخچال نرود بهتر است. زن یعنی زندگی و زندگی به یك اعتبار چیزی جز آشپزخانه نیست و مرد مردنی مرگ اندیش وندالیست در این مكان مقدس زندگی چه باید بكند و چه دارد كه بگوید؟ به من و مردهای دور و برتان نگاه نكنید. ما عموماً تغییر ماهیت داده ایم و موجودی بینابینی هستیم كه آشپزخانه را به زمین كشت و كار و میدان نبرد ترجیح می دهیم- بگذریم كه این رشته سر دراز دارد... منظورم این بود كه من برای مردانی دستور آشپزی می دهم كه برای آشپزخانه ساخته نشده اند، اگرچه از بد حادثه، اینجا به پناه آمده اند. ای مردی كه هر لحظه بیم آن می رود كه كبوتر جانت قفس كالبدت را بدرد و به سرشاخ های بلند رستگاری بپرد. لحظه ای گوش بدار تا بگویم كه برای شام امشب چه باید بیندیشی و چه باید بكنی...
در فریزر اگر اندكی گوشت چرخ كرده باشد، برای یك جشن دونفره كفایت می كند. فعلاً برو كتاب بخوان یا تلویزیون ببین تا یخ گوشت وا برود. اگر در گوشه ای از آشپزخانه دستگاه مایكروفر خودنمایی می كند، احتیاجی به كتاب خواندن و تلویزیون دیدن نیست. گوشت را بگذار داخل و دكمه آب شدن را بزن. هرگز و هرگز برای باز شدن یخ گوشت از آب جوش استفاده نكنید و از بخار سماور هم مدد نگیرید. یا باید خودش آب شود یا پرتو این دستگاه های پرتوافكن به داد برسد. راه های دیگری هم هست كه كدبانوهای خانه بلدند، اما به درد این مرد میدان های نبرد ما نمی خورد. دو پیاز را بشویید و پوست بگیرید و رنده كنید و با گوشت مخلوط كنید. قبل از اینكه با پنجه های آهنین خود به جان آنها بیفتید، هر ادویه كه باب سلیقه تان است به این متریال اضافه كنید و اگر از من می شنوید یك گوجه گوشتی پدر مادردار را در آن رنده بفرمایید و یك تخم مرغ هم در آن بشكنید. از هیچ چیز نترسید و اندكی سماق و نمك را هم به آن اضافه كنید و بعد از اینكه انگشتری ها را از انگشت درآوردید، به جان این مخلوط بیفتید و تا حد امكان چنگ بزنید. این كار را داخل تابه انجام دهید تا چربی حاصل از گوشت به دیواره و كف تابه بچسبد. حالا این گوشت خمیری است در دست شما كه به هر شكل بخواهید، می توانید آن را دربیاورید. از من می شنوید، هنرتان را اینجا خرج نكنید و به روش متداول گوشت را كف تابه پهن كنید و به اندازه كباب های كوبیده معمولی، برش هایی در سطح این مخلوط پدید آورید. تابه را روی شعله بگذارید و صبر كنید تا گوشت و پیاز، آب بیندازد. خودتان كه به چشم خودتان آب را دیدید، شعله را پائین بكشید و بگذارید كباب های تابه ای به نیكوترین شكل ممكن بپزند. انداختن تكه های كوچكی كره روی كباب ها دست پخت شما را تا حد اعجاز ارتقا می دهد. در تابه ای دیگر تعدادی گوجه ورقه ورقه شده و پیاز حلقه حلقه شده را سرخ كنید و تا می توانید به این گوجه و پیاز، فلفل و گردغوره بزنید. اندكی نمك و پودر سیر هم در خوش طعم شدن آن كمك می كند. فراموش نكنید كه این پیازها نباید به شكل پیازداغ درآید. باید تا حدی سرخ شوند كه سختی آن زیر دندان خودنمایی كند. با كمال تاسف باید بگویم كه آقایان اطبا، مرا از خوردن برنج به هر شكلش محروم ساخته اند. اما شما را كه كسی منع نكرده. قابلمه برنج را كته كنید و رویش زعفران بریزید و با همان قابلمه سر سفره ببرید. كباب ها را هم با همان تابه وسط سفره بگذارید تا دلبری كند. برای چاشنی من پیشنهاد سالاد شیرازی می دهم. تا شما خود چه بپسندید. نازنین همسرتان یا عزیزترین دوست تان را به سر سفره بطلبید و چنان بخورید كه هم سفره شما متوجه علاقه بی حد شما به مرگ بشود.

امیر رازی

منبع : روزنامه شرق