ژاپن: روح گریزان

نویسنده : دله - نلی
مترجم : پاشایی - عسکریپاشایی - نسترن
ویراستار : طباطبائی - صالح
محل نشر : تهران
تاریخ نشر : ۱۳۸۲/۱۰/۰۷
رده دیویی : ۹۵۲.
قطع : رقعی
جلد : گالینگر
تعداد صفحه : ۱۵۴
نوع اثر : ترجمه
زبان کتاب : فارسی
شماره کنگره : DS۸۲۱/د۹ژ۲
نوبت چاپ : ۱
تیراژ : ۵۰۰۰
شابک : ۹۶۴-۳۳۴-۱۳۷-۲

در این کتاب تلاش شده تصویری از تاریخ و فرهنگ و تمدن ژاپن به دست داده شود. نویسنده به این ویژگی ها از ژاپنی ها اشاره می کند: نوآوری و سرزندگی سنت ژاپنی در همه هنرها _ به ویژه نقاشی , معماری , پیکره سازی , باغبانی , نمایش و هنرهای تزئینی _, گذار از دوره پیش از تاریخ ژاپن , راه یابی کیش بودایی به ژاپن , پیدایش فرهنگ درباری موقر و اخلاق پهلوانی , رواج آیین ذن , و ظهور طبقه جدید بازرگانان در دوره 'ادو' . کتاب از شش فصل تشکیل شده است . فصل اول با عنوان 'قلمرو کاهی ' شامل این مطالب است : اساطیر ژاپنی , دوره 1100 ق م . تا 300 ق م ., دوره یایویی (300 ق , م تا 300 م .) , دوره 'گورتل', شین تو, و کامی . فصل دوم که درباره تمدن بودایی ژاپن است این مباحث مطرح شده است : ورود آیین بودا به ژاپن , نارا پایتختی سیاسی و دینی , مجمع خدایان بودایی : منبع الهام هنرمندان , میوئو و اونی , راهبانی که همچون خدایان مورد احترامند, اختراع خط ژاپنی , و راهبان هنرمند. در فصل سوم هنر درباری ژاپن , با این مباحث , معرفی شده است : زندگی درباری , زبان و ادبیات زنان , دربار خوش گذران , هنر 'ئه ماکی', قصرها و باغ های آغازین , تاثیر آئین بودا, دوره مومویاما, کاتسورا ریکیو, تزئین و نقاشی, تئاتر نو. فصل چهارم که درباره طریقت جنگ آوران و اخلاق پهلوانی در ژاپن است . این مطالب را شامل می شود: کاست یا طبقه جنگاوران , جنگ قبایل , زره و ابزار جنگ , طریقت شمشیر و طریقت کمان , نبرد ساراشینو, و قلعه حواصیل سفید. در فصل پنجم از بنیادهای ذن , هنر نقاشی آب مرکبی , آیین چای , طراحی باغ , راهبان و شاعران صحبت می شود. آخرین فصل درباره دوره 'ادو' است که بعدها, 'توکیو' نام گرفت . گفتنی است قرن هفدهم , مردم پایین ترین سطح جامعه که پیوندی با معابد یا دربار نداشتند و از هیچ حقوق مدنی برخوردار نبودند, زمام ان‌دو یا توکیو , یعنی شهر شوگون , را در دست گرفتند. آنها این کار بزرگ را تنها از طریق استعداد و نبوغشان در ابداع زبان هنری کاملا جدید به دست آوردند که 'اوکی یو _ ئه ' یا هنر جهان گذار نام داشت . باسمه ها و تئاتر کابولی فرم های اصلی بیان آن بود. فصل ششم درباره دوران تحولات یاد شده است .