لارس و دختر واقعی ‏ (Lars and The Real Girl)

▪ کارگردان: کریگ گیلسپای
▪ فیلمنامه: نانسی اولیور
▪ موسیقی: دیوید تورن
▪ مدیر فیلمبرداری: آدام کیمل
▪ تدوین: تاتیانا اس. ‏ریگل
▪ طراح صحنه: ارویندر گره وال
▪ بازیگران: رایان گازلینگ (لارس لیندستروم)، امیلی مورتیمر (کارین)، پل ‏اشنایدر (گاس)، پاتریشیا کلارکسون (داگمار)، کلی گارنر (مارگو)، نانسی بیتی (خانم گرونر) و کارن رابینسون (سیندی)
▪ مدت فیلم: ۱۰۶ دقیقه
▪ محصول ۲۰۰۷ کانادا
▪ داستان فیلم
لارس، جوانی دست و پاچلفتی، مؤدب و به‌شدت خجالتی، او سرانجام موفق می‌‏شود نامزد رؤیاهایش را به خانه‌یی که در آن همراه با برادر و زن برادرش زندگی می‌کند بیاورد؛ اما مشکل ‏این‌جاست که این نامزد واقعی نیست بلکه عروسک پلاستیکی است که لارس آن را از طریق اینترنت خریداری ‏نموده (!) و این ظواهر نیستند که ذهن لارس را به خود مشغول کرده‌، او به دنبال یک رابطه‌ی عمیق احساسی با ‏عروسک است.
زن برادرش از این که می‌بیند لارس با این عروسک همچون انسانی واقعی ‏رفتار می‌کند نگران است؛ برادرش هم فکر می‌کند که لارس دیوانه شده، اما اهالی شهر کوچکی که لارس در آن زندگی می‌کند تصمیم دارند برخلاف آن ‏دو از خیالات پسر خوش‌طینت شهرشان که همیشه او را دوست داشته‌اند حمایت کنند ...
● نقد فیلم
جوان ۲۷ ساله‌یی که توسط پدری بسیار کم‌حرف پرورش‌ یافته و مادرش را نیز در زمان تولد از دست داده، با ‏مشکلات احساسی بزرگی روبه‌رو بوده و از ارتباط با انسان‌ها گریزان است! «لارس» در ‏گاراژی پشت خانه‌ی کودکی‌اش زندگی می‌کند؛ خانه‌یی که اکنون توسط برادر بزرگش و همسر او ‏اشغال شده است. لارس سعی می‌کند که دعوت‌های مداوم این زوج را نادیده بگیرد و زندگی اجتماعی‌اش شامل رفتن ‏به کلیسا و گوش دادن به موسیقی‌های یکی از همکارانش است.
«کریگ گیلسپای» سابقه‌یی طولانی در ساختن آگهی‌های تلویزیونی دارد و چندین بار از سوی ‏اتحادیه‌ی کارگردانان آمریکا برای ساخت آگهی‌های ‏متفاوت نامزد و برنده‌ی ‏جایزه بوده و تحسین‌ شده است. «لارس و دختر واقعی» اولین فیلم اوست که با فاصله‌یی اندک از دومین فیلمش «آقای ‏وودکاک» به نمایش درآمده و در جشنواره‌ی شیکاگو نیز خوش درخشیده است؛ یک درام کمیک و ملایم که با وجود آشنا بودن محتوایش، سوژه‌ی غیرعادی آن می‌تواند فیلم را ‏به اثر هنری ماندگاری تبدیل کند.
گیلسپای در کارگردانی این فیلم سعی نموده به سطح شوخی‌های ساده تنزل نکند و نقاط ضعف انسانی را با لطافت و همراه با شوخی‌های ‏بصری ملایم به تصویر بکشد، درست همان‌طور که گفت‌وگوهای پرمغز «نانسی اولیور» مانع خنده‌یی آشکار می‌شوند.‏
بازی‌ها همه خوب هستند. شخصیت کمیک «رایان گازلینگ» در این نقش که با کارهای گذشته‌اش تفاوت ‏دارد همدردی‌برانگیز است.
«اشنایدر»، «مورتیمر» و «کلارکسون» نیز سه بُعد اثرگذار هستند. در میان نقش‌های جانبی، «نانسی ‏بیتی» به عنوان همسایه‌یی ساده و «کارن رابینسون» در نقش مسئول پذیرش اداره به خوبی ظاهر می‌شوند.

منبع : سورۀ مهر