مسمومیت

مسمومیت ، یکی دیگر از خطرات و حوادث مهمی است که در خانه مخصوصا برای بچه ها رخ می دهد . مسمومیت های خانگی در اثر عوامل مختلفی بروز میکند ، از مصرف داروهای عوضی گرفته تا انواع مواد پاک کننده مثل محلول آمونیاک و سفید کننده ها . اغلب مایعات قابل اشتعالی که در کاراژ یا کارگاهها یافت می شوند مثل بنزین ، نفت سفید و مایعات لکه گیری و رقیق کننده های رنگ نقاشی ، نیز از عوامل موثر در بروز مسمومیت های کشنده به شمار می روند . چون علائم و اثرات ناشی از انواع مسمومیتها بسیار متفاوت و متنوع است ، هیچ قانون کلی وجود ندارد که طبق آن توصیه شود که آیا شخص مسموم را باید وادار به استفراغ و خارج ساختن ماده سمی کرد یا نه .
معمولا نباید بیمار را تحریک به استفراغ کرد مگر آن که کمکهای پزشکی فوری امکان پذیر نباشد . اگر مسموم هوشیار باشد و هیچگونه تشنج و تکانی در او مشاهد نشود ، خوراندن یک لیوان آب یا شیر به رقیق شدن ماده سمی در بدن وی کمک خواهد کرد ، مخصوصا اگر مدت کوتاهی از مسومیت گذشته باشد . زغال چوب که از داروخانه ها می توان تهیه کرد در آب نیز برای رقیق شدن به کار می رود .
مسموم در صورت خوردن بیش از حد دارو باید تحریک به استفراغ شود اما زمانی که مسومیت ناشی از بلعیدن مواد اسیدی یا قلیایی و یا تولیدات و مواد نفتی باشد ، انجام این کار صحیح نیست .
هنگام بروز مسمومیت ، مهمترین کار ، تلفن به مراکز اورژانس و امداد است . پس از آن تا رسیدن کمک ، بهتر است در تماس با متخصصین یک مرکز درمان مسمومیت ، راهنمایی های لازم را جهت کمک های اولیه به مسموم از آنان دریافت دارید . همیشه شیشه دارو و یا ماده ای را که موجب مسمومیت می شود و یا برچسسب آن را برای تشخیص بعدی نوع ماده سمی نگهدارید . اگر مسموم استفراغ کند ، او را به پهلو قرار دهید یا سرش را برگردانید تا راه تنفس او مسدود نگردد و خفه نشود . اگر حالت تشنج به بیمار دست دهد ، سعی نکنید او را مهار نمایید ، تنها پوششهای تنک را از تنش بیرون بیاورید و اشیا تیز را به منظور حفاظت از دسترس وی دور نگهدارید . یک شیشه قی آور نیز در دسترس داشته باشید اما تا وقتی که از جانب پزشک یا مرکز درمان مسمومیت ، دستور مصرف آن تجویز نشود ، آن را به مسموم ندهید .