بیمار روانی 3 - Psycho lll

سال تولید : ۱۹۸۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : یونیورسال
کارگردان : آنتونی پرکینز
فیلمنامه‌نویس : چارلز ادوارد پوگیو، برمبنای شخصیت‌هائی خلق شده توسط رابرت بلاک.
فیلمبردار : بروس سورتیس.
آهنگساز(موسیقی متن) : کارتر برول.
هنرپیشگان : پرکینز، دایانا اسکاروید، جف فاهی، روبرتا ماکسول، هیو گیلین، لی گارلینگتن، رابرت آلن براون، استیو گوئه‌وارا و دانوون اسکات.
نوع فیلم : رنگی، ۹۶ دقیقه.


«مارین کویل» (اسکاروید)، راهبه نوآموز، دچار بحران بی‌اعتقادی می‌شود و اقدامش برای خودکشی به مرگ ناخواسته یک راهبه می‌انجامد. «مارین» می‌گریزد و سر از «متل بیتس» درمی‌آورد که مجدداً بازگشائی شده است. در آنجا «نورمن» (پرکینز) او را می‌بیند و خاطره «ماریون کرین» برایش تداعی می‌شود. ندای مادرِ «نورمن» به او فرمان می‌دهد که «مارین» را بکشد. «نورمن» با بی‌میلی اطاعت می‌کند. سپس در لباس مادر و چاقو به دست، «مارین» را زیر دوش می‌پاید و در کمال تعجب شاهد اقدام به خودکشی او می‌شود...
* انگیزه پرکینز از کارگردانی دنباله دومی برای بیمار روانی (آلفرد هیچکاک، 1960)، عمدتاً جذابیت‌های فیلم‌نامه و گفت‌وگوهای آن بوده است. صحنه افتتاحیه، ادای دین آشکاری به سرگیجه (هیچکاک، 1957) استو صحنه برج ناقوس را بازآفرینی می‌کند. مایه‌های کاتولیکی و تکرار شونده در سراسر فیلم تداوم می‌یابند و اصولاکلیت اثر متکی بر ارجاع به نسخه اولیه است؛ اما افراط در این رویکرد کار را به ملال می‌کشاند. نقطه قوت فیلم بازی فوق‌العاده و پُر زیر و بم پرکینز است، هر چند نکته تازه‌ای درباره شخصیت‌ «نورمن» ارائه نمی‌شود.‌