عدالت آموزشی!

در مجموع تصمیمات و اقدامات دولت نهم در حوزه‌های مختلف، این بار ترکش تصمیم‌های عجیب دامن دانشجویان شهرستانی را گرفته است.طرح سهمیه‌بندی جنسیتی اولین شوک را به فرزندان متعهد این مملکت وارد آورد. اینک در حالی که مدیران سازمان سنجش اعلا‌م می‌کنند از قبل دانشجویان شهرستانی را از طرح بومی - استانی مطلع کرده بودند، داوطلبان بااستعداد شهرستانی با بحرانی جدی روبه‌رو شده‌اند.بر اساس اخبار منتشرشده، با طرح جدید سازمان سنجش پذیرفته‌شدگانی که رتبه‌های تک‌رقمی و دو رقمی نیز داشته‌اند در برخی حوزه‌ها موفق به ورود به دانشگاه نشده‌اند! ‌ این طرح گویا مصوبه شورای‌عالی انقلا‌ب فرهنگی به ریاست رئیس‌جمهور و احتمالا‌ نام آن نیز عدالت آموزشی است.
بر اساس این نگره، هر داوطلب مجاز است دانشگاه‌های محل سکونت خود را انتخاب نماید، در غیر این صورت در دو مرحله یکی با مانع جنسیت و دیگری مانع محل زیست از ورود به دانشگاه محروم خواهد شد. به زبان ساده‌تر دانشگاه‌های برتر کشور که عموما در مرکز قرار گرفته‌اند، دانشجویانی را می‌پذیرند که از نظر شرایط علمی، استعداد تحصیلی و رتبه کنکور در مرتبه بالا‌تری نبوده‌اند. به این معنا که اگر یک جوان روستایی در اطراف یاسوج موفق به کسب رتبه ممتاز شود نمی‌تواند به دانشگاه تهران راه یابد اما یک داوطلب متوسط با رتبه پایین‌تر‌ که ساکن تهران و اطراف پایتخت است، می‌تواند به این دانشگاه راه یابد. نام این تصمیم‌گیری را چه می‌توان گذاشت؟بر اساس قانون اساسی، تحصیل و استفاده از امکانات آموزشی کشور برای همه برابر و یکسان است. این اصل بدان معنا است که جوانی که در تبریز زندگی می‌کند با فردی که در زابل و یا اهواز ساکن است، به یک میزان حق رقابت و حق انتخاب دارد. در حالی که با تصمیم جدید، دولتی که با شعار خدمت به محرومان آمده بود، عملا‌ موقعیت برتر را در اختیار کلا‌نشهرنشینان قرار می‌دهد. از منظر عدالت نیز این تصمیم با اشکال روبه‌رو است. آیا این عدالت است که مثلا‌ دختر یا پسر نورآبادی، ایلا‌می و... در حالی که از وضعیت علمی بالا‌تری برخوردار است و در کنکور رتبه بالا‌تر آورده، نتواند به دانشگاه صنعتی شریف، علم و صنعت، امیرکبیر یا تهران راه یابد؟یادمان باشد در سال‌های گذشته بسیاری از داوطلبان کنکور که حائز رتبه برتر شده و وارد دانشگاه‌های معتبر می‌شدند، اهل شهرکرد، ایلا‌م، اصفهان، یزد، بابل و... بوده‌اند. به این ترتیب دیگر امکان تکرار چنین رویدادی مقدور نیست.
با این تصمیم خسارت جبران‌ناپذیری بر بنیه علمی و آینده کشور زده خواهد شد، مضافا اینکه ضربات روانی این تصمیم بر داوطلبان و خانواده‌هایشان قابل اندازه‌گیری نیست.خیلی ساده نتیجه تصمیم دولت نهم برای <بومی‌گزینی> اینگونه می‌شود که از این پس دانش‌آموزان مرکز (پایتخت و استان‌های همجوار) با هر رتبه‌ای (نه رتبه‌های برتر) به بهترین دانشگاه‌های پایتخت وارد می‌شوند و حق تحصیل را از بهترین دانش‌آموزان مناطق دیگر ۲۲ و ۳) که با تلا‌ش خود بهترین رتبه‌های کنکور را به دست می‌آورند، می‌گیرند.بسیاری از دولتمردان یادشان باشد، اگر قرار بود این سیستم در زمان تحصیل ایشان اعمال می‌شد، چه‌بسا دیگر امکان تحصیل در دانشگاه‌های معتبر را به دست نمی‌آوردند. زیرا این امکان وجود داشت که داوطلبان نزدیک‌تر از نظر جغرافیایی بر کرسی ایشان تکیه زنند. حال تصور نمایید چنین تصمیمی در دانشگاه‌های معتبر جهان گرفته می‌شد، چه اتفاقی روی می‌داد؟ هیچ داوطلبی از آسیا، آفریقا و محتملا‌ اقیانوسیه امکان تحصیل در دانشگاه‌های معتبر آمریکا و اروپایی را نمی‌داشت. آیا آنگاه ما از آن اقدام با عنوان عدالت یاد می‌کردیم؟

منبع : روزنامه اعتماد ملی