خداوند؛ اولین ستایشگر فاطمه

حضرت صدیقه طاهره، دخت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله ستایشگران بی شمار دارد و از فضایل، مناقب و مقامات عالیه او ستایش های فراوانی شده است. دوست و دشمن، به کمال و عظمت او اعترافات کرده و جلالت شأن وی را ستوده‌اند. در این مجموعه قصد آن داریم تا ستایشها و ستایشگران بانوی آب و آیینه را به منظر چشم شما آوریم.
ذات لایزال الهی، بزرگ ترین ستایشگر بانوی دو جهان است و نخستین وصف کننده جلال و کمال فاطمه طاهره خداوند متعال جلّ جلاله می‌باشد؛ مدح و ثنای آن سیده نسوان در لسان وحی، مکرراً آمده، قرآن کریم نیز آیاتی در مدح و ثنای ایشان دارد، گاهی به صورت خصوصی و دگرگاه به صورت محوریت عده‌ای خاص از آن کانون شرف و افتخار یاد کرده است. چنان که در مواردی، احادیث شریفه، بیانگر ستایش خداوند بزرگ از زهرای طاهره است. اکنون برای هر یک از این سه مورد نمونه ای ارائه می‌نماییم:
۱) فَاستَجابَ لَهُم رَبُّهُم اِنّی لا اُضیعُ عَملَ عامِلٍ مِنکُم مِن ذَکَرٍِ اَو اُنثی
خداوند، ذکر و نیایش اولوالالباب و سحرخیزان پاکدل را اجابت کرده و می‌فرماید: «من پاداش عمل هیچ عمل کننده ای را از مرد و زن، ضایع نخواهم کرد»
ابن شهر آشوب در ذیل آیه، «انثی"را با فاطمه تطبیق کرده و این واژه را با آن یگانه دوران، تفسیر یا تأویل نموده است.
آری! فاطمه آن بانوی سحرخیز و شب زنده داری است که شب خود را با قیام و یاد خدا، قرائت و تلاوت آیات کریمه قرآنی به صبح آورده است و خداوند، عمل خالص و الهی او را- که در دل تاریک شب، دور از چشمان همه انجام داده- بازگو می‌کند و وعده قطعی پاداش این عمل صالح را می‌دهد و واژه «انثی"را به خصوص ذکر می‌کند تا یادآور آن در یگانه و بانوی بانوان جهان باشد.
و خدا گـفت بدانیـد که محبـوبـترین زنـان در نـزد خود را به محبوبترین مردان در نزد خودم بعد از پیامبران تزویج کردم
فاطمه علیها‌السلام آنچنان در عبادت مشهور شد که حسن بصری که خود از عباد معروف است می گوید: «ما کان فی هذه الامّة اعبد من فاطمه علیها‌السلام کانت تقوم حتی تورم قدماه» [ مناقب ج ۳ ص ۳۴۱، احقاق الحق ج ۱۰ ص ۲۶۱ ] در امت محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله هیچکس در عبادت به پایه فاطمه علیها‌السلام نمی رسد، آنقدر به عبادت قیام می کرد تا اینکه پاهایش متورم شده بود.
۲) قل لا اسألکم علیه اجرأ الاالمودة فی القربی
بگو (ای پیامبر) من از شما درخواست اجر و پاداشی نمی‌کنم مگر دوستی و مودت در مورد نزدیکانم.
روایات به نقل فریقین، شیعه و اهل سنت، ذوی القربی را با ذوات مقدسه علی، فاطمه، حسن و حسین صلی‌الله‌علیهم منطبق می‌کنند و مقصود از آن را این چهار نور پاک می‌دانند؛ همه می‌دانیم که فاطمه طاهره در این جمع نورانی و آسمانی جنبه محوریت دارد و میان او و پیامبر بزرگوار، هیچ واسطه ای نیست؛ قرابت خاص و جایگاه ویژه آن حضرت، با وجود پاک رسول الله روشن تر خواهد گردید و تعابیر بلندی که نبی اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرموده اند، گویای این حقیقت است.
۳) پیامبر بزرگوار اسلام در ضمن حدیث شریفی پیرامنون دخت گرامی خود می‌فرماید: مَتی قَامَت فِی مِحرابها بَینَ یَدَی رَبّها جَلّ جَلالَهُ زَهَرَ نورُها لِمَلائکَةِ السماءِ کَما یَزهرُ نورُ الکواکِبِ لِاَهلِ الاَرض.
زمانی که فاطمه در محراب خود پیش روی پروردگارش جلّ جلاله (به عبادت و نیایش) می‌ایستد، نور او برای فرشتگان آسمان مانند نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد.
و در جایی دیگر می‌فرماید: یَقولُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلمَلائِکَة: یَا مَلائِکَتی اُنظُروا اِلی اَمَتِی فَاطِمَةَ سَیدَةِ اِمائِی قَائِمَةََ بَینَ یَدیَّ تَرتَعِدُ فَرائِضَها مِن خِیفَتی وَ قَد اَقبَلَتْ بقََلبها اِلی عِبادَتی اُشهِدُکُم اَنی قَد اَمِنتُ شِیعَتَها مِن النار.
خدای عزیز و جلیل به فرشتگان می‌فرماید: ای فرشتگان من! کنیز من فاطمه، سرور کنیزان مرا بنگرید که چگونه پیش رویم ایستاده و ارکان بدنش از خوف و خشیت من می‌لرزد و او با قلب، به عبادت من روی آورده، من شما را شاهد می‌گیرم که شیعیان و پیروان او را از آتش دوزخ ایمن گردانیدم.
گزاف نیست اگـر در پـی کلام حضرت حـق و وصف بس جالب او از فاطمه، او را «محمد ثانی» بنامیم
بنگرید خداوند بزرگ که این همه عبادت، بندگی و نیایش را از بندگانش، اعم از انسان و فرشتگان دیده، به عبادت ویژه فاطمه هنگامی که در محراب عبارت با توجهات معنوی، حال منقلب، لرزش اندام و خوف و خشیت، مشغول مناجات می‌شود بر ملائکه آسمان ها فخر و مباهات می‌کند و آنان را به تماشای آن منظره تکان دهنده فرا می‌خواند.
از فاطمه با عنوان امه، کنیز سراپا عبودیت، سیده و خاتم کنیزان خود یاد می‌کند. موقف ایستادن او در جلو روی خود را یادآوری می‌نماید، لرزش اندام او از خوف ذات لایزال الهی را ذکر و اقبال قلبی اش به عبادت را بازگو می‌نماید، و در نهایت ملائکه مقربین خود را بر مصونیت شیعیان او از آتش سوزان دوزخ فرا می‌خواند و آنان را گواذهان صدق بر این نوید آسمانی قرار می‌دهد.
راستی! در مورد کدام بانوی با جلالتی از مریم، ساره، همسر فرعون و یا دیگران این همه ستایش از ناحیه ذات اقدس الهی صادر شده است؟ کدام زن به کمال رسیده ای این همه مورد تقدیس، تقدیر و اکبار شأن واقع شده است؟!
شرف و افتخار از آن بانوی بزرگی است که خدای بزرگ، خالق آسمان ها، زمین ها و همه مخلوقات را این چنین به تحسین خود واداشته و این همه مقامات عالی و مراتب رفیع معنوی و الهی به او اعطا شده اس. به راستی در مورد این عصاره هستی، این جان جهان و روح مخلوقات چه می‌توان گفت وقتی خداوند با عظمت، ستایشگر او باشد و این همه ستایش های افتخارآمیز برای او ذدکر کند؟!
و دوباره خدا به فرشگانش گفت من شما را شاهد می‌گیرم که شیـعـیان و پـیـروان او را از آتـش دوزخ ایـمـن گـردانـدم
شگفتا! نمی‌تواننم از این همه ستایشگری خداوند بزرگ بگذرم و به ذهنم می‌آید که اگر پیامبر بزرگوار، عبد خدا و رسول اوست پس فاطمه- به سخن صریح خدا و توصیف او از این در یگانه- کنیز خدا و سرور کنیزان پروردگار است و گزاف نیست اگر از باب لازمه کلام حضرت حق و وصف بس جالب او از فاطمه، او را «محمد ثانی» بنامیم.
در جریان ازدواج حضرت صدیقه طاهره، فاطمه زهرا علیها‌السلام آمده که رسول خدا بعد از ذکر مطالبی فرمود:
ثُمَّ نَادَی? مُنادٍ اَلا یَا مَلائِکَتِی وَ سُکّانَ جَنَّتِی بَارِکُوا عَلی عَلِیِّ بنِ اَبی طالِبٍ حَبیبِ مُحَمَّدٍ وَ فَاطِمَةَ بنتِ مُحَمدٍ فََقَد بَارَکتُ عَلیهِما اَلا اَنّی قَد زَوّجتُ اَحبَّ النِساءِ اِلَیَّ مِن اَحَبَّ الرِجالِ اِلَیَّ بَعدَ النَبیین وَ المُرسَلین.
سپس منادی ندا می‌کند: «آگاه باشید ای فرشتگان من و ای ساکنان بهشت من! همانا من این وصلت را بر آن دو مبارک گرداندم. به علی بن ابی طالب، دوست محمد صلی الله علیه و آله و فاطمه دختر محمد تبریک بگویید که من بر آنان مبارک گرداندم. بدانید که محبوبترین زنان در نزد خود را به محبوبترین مردان در نزد خودم بعد از پیامبران تزویج کردم».
در نقل این جریان جالب و شگفت انگیز :
اول اینکه خداوند، خود را مباشر و عامل تزویج فاطمه با علی صلوات الله علیهما معرفی می‌کند.
و دوم اینکه ملائکه را امر می‌کند که در این وصلت مبارک، تبریک بگویند.
و سوم اینکه او را محبوبترین همه زنان به بارگاه خود معرفی می‌کند. چنان که همسر او را «احبّ الرجال»- محبوبترین مردان- در نزد خود می‌خواند.

آیت الله کریمی جهرمی
تنظیم برای تبیان: گروه دین و اندیشه - حسین عسگری
۱- سوره آل عمران، آیه ۱۹۵
۲- مناقب آل ابی طالب، ج ۳، ص ۳۲۰
۳- سوره شوری، آیه: ۲۳
۴- بحارالانوار، ج ۲۸، ص ۳۸
۵- عوالم، ج ۱۱، ص ۳۳۶

منبع : تبیان