با هوشیاری کامل مواظب «خانه دو در» و محتوای «دیگی که می‌جوشد» باشیم

۲۷ بهمن سال جاری پنجمین دوره انتخابات نظام پزشکی برگزار می‌شود و جامعه پزشکی بار دیگر در اقدام و انتخابی جدید، جلوه‌هایی تازه از مظاهر جامعه مدنی را به تجربه دوباره می‌نشیند...
راقم این سطور کلام خود را با ابیاتی بس والا و عبرت‌آموز از شمس تبریزی آغاز می‌نماید. او می‌گوید:
«دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد
در این بازار عطاران مرو هر سو چو بیکاران
به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد
ترازو گر نداری پس ترا زوره زند هر کس
یکی قلبی بیاراید، تو پنداری که زر دارد
ترا بر در نشاند او، به طراری که میاید
تو منشین منتظر بر در، که آن خانه دو در دارد
به هر دیگی که می‌جوشد، میاور کاسه و منشین
که هر دیگی که می‌جوشد، درون چیزی دگر دارد
نه هر کلکی شکر دارد، نه هر زیری زبر دارد
نه هر چشمی‌نظر دارد، نه هر بحری گهر دارد
بنال ای بلبل دستان، ازیرا ناله مستان
میان صخره و خارا، اثر دارد، اثر دارد»
عنایت می‌فرمایید که شمس به خود نهیب می‌زند و ندا می‌دهد که خواننده این ابیات با چشمان تیزبین و با حفظ هوشیاری کامل مواظب «خانه دو در» و «محتوای دیگی که می‌جوشد» باشد!
با تبعیت از شمس و با رجوع به تجربیات بسیار تلخ ده‌ها سال گذشته، هم خود و هم اعضای محترم شورای هماهنگی انجمن‌های پزشکان عمومی‌ ایران را مخاطب قرار داده و می‌خواهم از باب احساس مسوولیت و بدون هرگونه حب و بغض، حق و حقیقت را بدون هر گونه رودربایستی و چشم طمع به قدرت به شرح زیر با شما همکاران محترم در میان بگذارم.
در چهارمین دوره انتخابات سراسری نظام پزشکی (بهمن ۸۳) از میان ۱۷۳۴ عضو منتخب در هیات‌های مدیره سازمان، سهم پزشکان عمومی ‌۸۵۷ نفر و از ۱۳ نفر پزشک منتخب (از ترکیب ۲۵ نفری) شورای عالی سازمان نیز سهم پزشکان عمومی ‌تنها سه نفر بود.
با نگاهی گذرا به آمار فوق، اولین موضوعی که جلب توجه می‌کند، عدم مشارکت فعال پزشکان عمومی‌ به صورت گسترده در این انتخابات می‌باشد! و از همه رنج‌آورتر اینکه علی‌رغم حضور تعداد قابل توجهی از پزشکان عمومی‌ به عنوان نماینده از شهرهای مختلف ایران در مجمع عمومی، ‌تنها سه نفر پزشک عمومی ‌توانستند به شورای عالی سازمان وارد شوند!
به نظر من علت اصلی عدم موفقیت پزشکان عمومی‌ در ورود به شورای عالی، فقدان یک مدیریت واحد در جهت هدایت آگاهانه نمایندگان این قشر به طرف هدف خاص بوده، زیرا پزشکان عمومی ‌در مجمع عمومی ‌سردرگم و بدون رهبر و تشکیلات و به عبارتی چون ارکستری که رهبر ندارد، هر کسی ساز خود را می‌زد و عاقبت رای پزشکان عمومی‌ به سایر گروه‌های پزشکی تعلق پیدا کرد.
هدف اصلی نگارش این سطور آن است که عزیزان بیایید با همت بالا در مدت زمان باقی‌مانده به انتخابات، با استفاده از خرد جمعی، برنامه کاربردی تهیه کنیم و نگذاریم این فرصت نیز به خسران تبدیل بشود.
شاعرمی‌گوید:
«آب این رود به سرچشمه نمی‌گردد
باز بهتر آن است که غفلت نکنیم»
از آغاز شورای عالی سازمان به عنوان دومین رکن سازمان تنها جایی است که پزشکان عمومی‌ باید به نسبت جمعیت‌شان در ترکیب آن نماینده داشته باشد. حداقل ۷۰ درصد پزشکان عضو سازمان را پزشکان عمومی‌تشکیل می‌دهند، ولی تا به‌حال هم پزشکان عمومی ‌در این مرکز قدرت بسیار اندک بوده است فراموش نباید کرد بنا به اعلام یکی از اساتید: «... متاسفانه در حال حاضر هر گروهی از پزشکان تنها گروه خودشان را در نظر می‌گیرند و....»
شمس تبریزی در جای دیگری می‌گوید:
«گفتا برای دعوی، قاضی گواه خواهد
گفتم گواه اشکم، زردی رخ علامت»
بیایید برای گواه نه به اشک و زردی رخ پزشکان عمومی‌، بلکه به مطلبی دیگر از سخنان همین استاد که در گذشته وزیر و امروزه به عنوان نماینده در مجلس حضور دارد رجوع نماییم: مقاله «از نظام پزشکی تا نظام عدالت»، به قلم دکتر مسعود پزشکیان در نشریه سپید شماره ۱۲۷ مورخه ۸۷/۸/۱۶ ص ۲.
این استاد فرزانه د ر قسمتی از این مقاله می‌فرماید: «...نبود ساز و کار مناسب پرداخت در شرایط فعلی موجب شده که برخی از پزشکان تا سقف یک میلیارد تومان در ماه درآمد داشته باشند (!) و برخی دیگر به دنبال یک جایگاه شغلی مناسب تحصیلات خود بگردند. این ضعف‌ها و اشکالات نشان می‌دهد که ساختارنظام سلامت حاکم بیمار است و به هیچ وجه ساختار عدالت محوری حاکم نیست...»
در جای دیگری از این مقاله آمده است: «... نظام پزشکی، دولت، مجلس باید بی‌عدالتی‌های موجود را بپذیرد و دنبال حاکم کردن عدالت در این بخش باشند، پذیرفتن کافی نیست، بلکه قبول کردن، کوتاه آمدن و اجرایی کردن عدالت مهم است. اگر عدالت حکم می‌کند که جراح قلب در آمدش مقداری پایین بیاید تا درآمد متخصصان دیگری بالا برود، باید پزشکان این موضوع را بپذیرند و بدانند که یک جراح قلب نباید ۳۰-۴۰ برابر یک متخصص دیگر درآمد داشته باشد، چرا که همه پزشکان استعداد بالایی داشته‌اند و تنها بر حسب علاقه به شاخه متعدد طب وارد شده‌اند، بنابراین دلیلی برای وجود این اختلافات فاحش وجود ندارد و نظام پزشکی باید تلاش کند تا این بی‌‌عدالتی‌ها به حداقل برسد...»
▪ همکاران محترم
شنیدن صریح این مطالب، آن هم از زبان یک فردی که خود نیز امکان دارد از درآمد میلیاردی برخوردار باشد، باید برای یک بار هم شده ما پزشکان عمومی‌ را به این امر متوجه نماید که مشکل پزشکان عمومی ‌با درآمد ماهیانه سیصد هزارتومانی را فقط نمایندگان آگاه و مستقل و دلسوز از میان خود پزشکان عمومی‌ می‌توانند پیگیری نمایند، نه آنهایی که درآمد‌های آن‌چنانی دارند!
موید این نظر را می‌توان در ترکیب شورای‌عالی در سال‌های دور و نزدیک و نوع مصوبات شورای‌عالی در ده‌ها سال گذشته جستجو کرد که عملکرد آنها نه تنها اشک و زردی رخ پزشکان عمومی‌ را کاهش نداده، بلکه در خیلی از مواقع آن را تشدید نیز کرده است.
نباید فراموش کرد که آینده بسیار پرتوقع و سخت‌گیر است و به هر سواری، رکاب نمی‌دهد. بزرگ‌ترین غفلت، از دست دادن فرصت است. بیایید استفاده از توانایی خویش را با در نظر گرفتن خرد جمعی در انتخابات ۲۷ دی‌ماه به نمایش بگذاریم و با حفظ هوشیاری مواظب «خانه دو در» و«محتوای دیگی که می‌جوشد»، باشیم.

دکتر ولی رستم‌زاده - رییس انجمن پزشکان عمومی - عضو هیات مدیره سازمان نظام پزشکی ارومیه

منبع : هفته نامه سپید