انتخاب کار لذت‌بخش

انتخاب شغل، سراسر زندگی را متأثر می‌کند به همین دلیل نیازمند اندیشه، توجه و دقت است.
هر کس بنا به استعدادهای ذاتی خود اشتیاق به انجام کاری دارد، پیش از انتخاب شغل، باید اشتیاق خود را در نظر گرفت، زیرا حرفه‌ای که مورد علاقه‌ فرد نباشد، خوب و درست انجام نشده و موفقیتی را به همراه نخواهد داشت.
کسی که شغل خود را دوست دارد، به آسانی در انجام آن کار موفق خواهد بود و در حرفه خود به پیشرفت قابل ملاحظه‌ای دست خواهد یافت.
علاوه بر این مورد با زیردستان و همکاران خود تعاملی در خور توجه خواهد داشت و سختی‌ها و مشکلات شغل مورد علاقه را با نیروی عشق و علاقه از بین خواهد برد.
هر چند که پس از یک مدت و بنا به عمل انجام شده و عادت حتی با شغلی که مورد رضایت و پسند ما نیست آشنا و علاقه‌مند می‌شویم ولی بهتر آن است که در صورت امکان، شغل خود را مطابق نظر و به دلخواه خود انتخاب نماییم.
علاقه و استعداد مکمل یکدیگرند: اگر به حرفه خاصی علاقه داریم که استعداد انجام آن را در خود سراغ نداریم باید شعله انجام آن کار را در خود فرو نشانیم، زیرا هر چقدر همت و توان خود را صرف کنیم در آن شغل بجایی نخواهیم رسید.
خوشبخت کسی است که استعداد خود را موضوع کار و حرفه خویش قرار داده باشد. اگر در جهان هستی کار بی‌ارزشی وجود داشته باشد کاری است که صاحب کار از عهده آن برنیاید و‌گرنه هر عملی که با مهارت و کمال انجام شود موجب افتخار و سربلندی است. اما آن قدرت و نیرویی که در هر شغلی از لوازم اولیه به شمار می‌رود تندرستی است.
چه بسا عدم موفقیت و ناکامی که معلول بیماری یا ضعف بنیه و سستی اعصاب و روان است، چرا که شخص ناتوان، نه توانایی کار کردن دارد و نه خلق خوش که با دیگران و همکاران خود بتواند کنار بیاید.
▪ کار آسان، رضایت خاطری نمی‌بخشد: فراموش نشود که قبل از انجام و اقدام هر کاری، نیرو و قدرت خود را با دشواری‌های آن حرفه و عمل کردن به آن قیاس کرد و سنجید ولی از مشکلی که با اراده و به کارگیری توان مضاعف می‌توان از پیش رو برداشت نباید هراسید، زیرا قسمتی از انجام هر عملی در کوشش و میزان انگیزه برای به پایان رساندن است و نه در نتیجه عمل!
▪ حرفه خانوادگی: اگر شما برای انجام دادن ۲ کار مختلف و متفاوت ذوقی و استعداد داشته باشید، کاری مقدم است که حرفه خانوادگی شما باشد چرا که ذهن و فکر شما بر اثر گفتگوهایی که داخل خانواده در مورد آن مسائل بوجود آمده است آماده و مهیا برای همان شغل است.
▪ رفتار با دیگران: در تمامی شغل‌ها و حرفه‌ها ، خواه‌ناخواه با کارفرما و همکاران خود سر و کار داریم. کارمند و کارفرما باید تقاضای خود را بشناسند و خود را با آن سازگار نمایند.
به عنوان مثال بعضی از کارفرمایان رفتار سخت و خشک دارند و بعضی شوخ و خودمانی، بعضی تمایل دارند دستوراتشان بی‌کم و کاست انجام شود ولی برخی دیگر مایلند که کارمند در انجام کار از خود ابراز شخصیت و ابتکار نماید.
● بطور کلی توقعات و درخواست عمده کارفرما از کارمندان این است که:
۱) وظیفه خود را به خوبی و به نحو احسن انجام داده و به پایان برساند.
۲ ) به انجام دادن آن کار علاقه‌مند باشد یعنی کار را برای خود بداند و بخواهد.
۳ ) ساعت رفت و آمد خود را رعایت نموده و در صورت نیاز بیش از ساعات معمول وقت صرف نمایند.
۴ ) از حیث پوشش و پاکیزگی خود را مناسب با شغل و محل بسازد.
۵ ) در صورت رخ دادن کار غیرمترقبه آن را قبول و با روی گشاده آن را انجام دهد.
۶ ) مشغول به کار خویش بوده و زمان را به صحبت کردن‌های بیهوده تلف نکنند.
۷ ) در حین انجام کار از شوخی‌های بی‌مورد جلوگیری شود.
۸ ) ایرادات و دستورات را به آسانی پذیرا باشد.
● اما نکات عمده‌ای که در اصول رفتار با همکاران باید رعایت کرد عبارتند از:
۱) باید صمیمانه همکاران خود را دوست داشته باشد.
۲ ) از شوخی کردن نباید رنجیده خاطر شد ولی حتی‌الامکان از شوخی‌های بی‌مورد باید حذر کرد.
۳ ) در کار دیگران نباید دخالت کرد مگر با اجازه و یا درخواست خود آنها.
۴ ) نباید خود را همه کاره و عزیز کارفرما نشان داد.
۵ ) از خبرچینی و بدگویی به شدت باید پرهیز کرد.

منبع : راه نرفته