شیخ محمدتقی فلسفی

جنسیت: مرد
نام پدر: شیخ محمدرضا تنکابنی
تولد و وفات: (۱۳۲۷ -۱۴۱۹) قمری
محل تولد: ایران - تهران - تهران
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، خطیب ، واعظ ، متکلم ، مفِّسر و محدث
مقدمات و ادبیات و سطوح را نزد اساتیدی همچون پدر خود ، آیت‌الله تنکابنی ، و آقا شیخ یونس قزوینی و آقا شیخ علی رشتی ، و معقول و فلسفه را از میرزا طاهر تنکابنی و آقا میرزا محمود قمی و میرزا مهدی آشتیانی فرا گرفت. وی حدود دو سال در زمان آیت‌الله حایری یزدی در قم اقامت داشت و از محضر اساتید حوزۀ علمیه بهره‌مند شد. سپس به تهران آمد و به ادامه تحصیل و مطالعۀ کتب مختلف و متنوع پرداخت. وی در منبر و خطبه روش نوینی را پایه‌گذاری کرد و تحول عمیقی در فن سخنوری به‌وجود آورد و شاگردان بسیاری را تربیت کرد. خدمات دینی و اجتماعی او بسیار و مسافرت‌های تبلیغی او به کشورهای عربستان ، عراق ، پاکستان و همچنین به شهرهای مختلف ایران قابل توجه است. در تهران ، در پایان جلسه درس ، درگذشت و در جوار حضرت عبدالعظیم حسنی در کنار عمو و پدر همسر خود ، آیت‌الله حاج شیخ محمدحسین تنکابنی ، دفن شد. آثار علمی و قلمی او منشوری آموزنده با نثری جذاب است. عمده آثار وی که تحت عنوان کلی "گفتار فلسفی" انتشار یافته عبارتند از: "کودک" ، از نظر وراثت و تربیت ، دو مجلد؛ "جوان" ، از نظر عقل و احساسات ، دو مجلد؛ "بزرگسال و جوان" ، از نظر افکار و تمایلات ، دو مجلد؛ "آیهٔالکرسی" ، پیام آسمانی توحید؛ "اخلاق" ، از نظر روح و جسم ، سه مجلد؛ "سخن و سخنوری" ، از نظر بیان و فن خطابه؛ "شرح و تفسیر دعای مکارم‌الاخلاق" ، از صحیفۀ سجادیه ، سه مجلد.

منبع : مطالب ارسالی