مامان ، من ‌هم ‌غمگینم‌

● افسردگی در نوزادان‌
نوزادان به هیجان های زیادی از شادی، تعجب و علاقه گرفته تا خشم، ناکامی و اندوه مبتلا می شوند. تقریباً از همان هنگام تولد، نوزادتان به شما که مراقب اولیه اش هستید، دلبستگی شدید پیدا می کند و به همین دلیل است که وقتی فرزند نوزادتان حتی برای یک ساعت از شما جدا می شود، انتظار می رود گریه کند، قهر کند یا دیگر نشانه های اندوه و اعتراض را ابراز دارد.
پیوند قوی میان شما و فرزندتان پیوندی کاملاً سالم است. این پیوند به فرزند خردسال شما اجازه می‌دهد، حس طبیعی کنجکاوی خود و خواست رشدیابنده اش را برای استقلال و خودمختاری، تکامل بخشد. مادامی که اطمینان دارد یک مراقب قابل اعتماد و دوست داشتنی دارد تا به او رو آورد، می تواند از محیط خود خارج شود و دنیای پیرامون خود را کشف کند.
در واقع، یک کودک نوپای سالم و بهنجار معمولاً در مقابل هر تلاشی که کاوش های او را محدود کند عصبانی، اندوهگین و ناکام می شود و ممکن است در اعتراض به شما که سعی می کنید مانع شوید که انگشت هایش را به سرپیچ چراغ بزند یا از یخچال بالا برود، گریه کند یا فریاد بزند.
بیشتر متخصصان بهداشت روان، افسردگی نوزادان و کودکان نوپا را شکلی از اختلال دلبستگی می دانند؛ یعنی پیوند یا وابستگی میان نوزاد و والد او (یا دیگر بزرگسال مهم در زندگی او) یا بخوبی پایه ریزی نشده یا آن که خللی در آن ایجاد شده است.
▪ حالت چهره اندوهگین یا بدون احساس:
نوزادان سالم مجموعه ای از حالت های مختلف چهره را نشان می دهند. آنان اخم می کنند، لبخند می زنند، می خندند، چشمان خود را می گشایند و کنجکاوی خود را نشان می دهند. کودکان افسرده، چندان احساسی نیستند. بر عکس، چهره آنان منفعل و نا مشخص است.
▪ پاسخگو نبودن یا بی احساسی و گوشه‌گیری:
نوزادان بهنجار به آسانی واکنش نشان می دهند. بسرعت با کلام شما، لحن صدایتان، اسباب بازی های رنگی یا اشیای براق، تصاویر کتاب و موسیقی مشغول می شوند. مشغول کردن کودکان افسرده به بازی، دشوار است و آنها معمولا بدون واکنش نشان دادن، به محلی دور دست نگاه می کنند. کندی رشد: نوزادان باید از نوزادی تا کودکی دائم رشد و وزن اضافه کنند. پزشک متخصص اطفال برای ردیابی سلامت ایشان، پیشرفت نوزاد را روی یک جدول رشد، ثبت می کند. نوزادانی که در طیف بهنجار باقی نمی مانند یا الگوی رشدشان ناگهان تغییر می کند، بدقت مورد سنجش و بازبینی قرار می گیرند.
▪ کسالت جسمی مداوم:
بیشتر نوزادان و کودکان نوپا، گاهی مریض می شوند، گاهی سرما می خورند، گلودرد می گیرند، دچار اسهال می شوند یا سرشان یا دلشان درد می گیرد؛ اما کودکان افسرده معمولاً بدون هیچ دلیل آشکاری مشکلی دائمی دارند.
▪ ابراز اندوه به صورت کلامی:
بیشتر کودکان نوپا برای بیان احساس شادمانی یا ترس خود، توانایی کلامی دارند. اگر کودک خردسال شما بگوید که اندوهگین است، اما دلیل آن را نمی داند، ممکن است دچار افسردگی شده باشد.فقدان علایق اجتماعی: نوزادان بزرگ‌تر و نوپا معمولاً بازی با دیگر کودکان را دوست دارند. کودک خردسالی که هنگام بازی کودکان دیگر تنها می نشیند، ممکن است افسرده باشد.

منبع : روزنامه جام جم