ارتباطات انسانی در مدل اسمیت (۲)

در مدل ۲ کانال‌هائى ارتباطى نشان داده شده‌اند. شماره‌هاى سمت راست اين مدل دلالت بر سطوح يا لايه‌ها دارد.

در مدل شمارهٔ ۳ کارکردهاى رمزگذارى و رمزخوانى نمادى به‌صورت مستطيل‌هائى نشان داده شده که يک بيضى محاط بر آن است. شکل بيضى مشخص‌کنندهٔ همانندى فراگرد رمزگذارى و مقررات ارتباطى است. در واقع سطح بيضى نشانگر سيستم رمزگذارى اطلاعات براى انتقال است. فلش‌هاى دوسويه که مستطيل‌ها را به يکديگر مرتبط مى‌کنند نمايندهٔ مقررات هستند و لايهٔ جهان فيزيکى پايهٔ ساير لايه و سطوح است. اين سطح مى‌تواند معانى سطوح بالاتر را مستحکم کند و همان واقعيت است.

در مدل شمارهٔ ۴ کادر رمزگذارى نمادى در حوزه‌اى که مقررات آنها را به يکديگر مرتبط مى‌کند، به‌صورت يک بيضى با برچسب سيستم انتقال اطلاعات مشخص شده است. در واقع در اين مدل، فراگردى که سبب تجمع انديشه‌ها، حافظه‌ها، احساس‌ها و رفتارهاى انسانى مى‌شود ارتباطات است. به همين ترتيب فراگردهاى ارتباطى سبب رشد گروه و منتهى به وفاق گروهى (group consciousness) و رفتارهاى مشخص اجتماعى خواهد شد.

سيستم فيزيکى بخش آخر مدل ۴ است. اين سيستم دلالت بر محيط و اشياء فيزيکى ساخته شده‌اى دارد که ما افراد جامعه به ارث برده‌ايم. ساختمان‌ها، ادارات، اتوبان‌ها، مبلمان، سيستم‌هاى تلفن، کتابخانه‌ها و... بخشى از آنها است. سيستم فيزيکى ممکن است در مواردى با ديگر لايه‌هاى سيستم‌هاى ارتباط مرتبط باشد و يا حالتى خنثى به خود گيرد. مثلاً پوشيدن روپوش و کراوات آبى در يک محيط صنعتى ممکن است انتقا‌ل‌دهندهٔ اطلاعاتى در سيستم عاطفى باشد. اطلاعاتى در زمينهٔ وابستگى قدرت. يا دکور و مبلمان يک محيط ادارى احتمال دارد که چنين نقشى را ايفاء و اطلاعاتى را عرضه کند. (Smith,1988,p7)

اسميت در اينجا به نقش فاصله در ارتباطات مى‌پردازد: 'مبادلات بيانى ميان مردم در فاصلهٔ بيش از ۳۰ فوت (حدود ۹ متر) به‌خوبى امکان‌پذير نيست. و در فاصله بيش از ۱۰۰ فوت (حدود ۵/۳۰) متر غيرممکن است. چنين به‌نظر مى‌رسد که مناسب‌ترين فاصله براى ديدن و شنيدن و ساير حس‌ها ميان ۳ تا ۱۰ فوت (حدود ۹۰ تا ۳۰۰ سانتى‌متر است). او مى‌افزايد که وسايل ارتباط مثل تلفن يا شبکهٔ پستى اجازه داده است که انسان بر اين محدوديت غلبه کند.' (Smith,1988,p8-8)

طراح اين مدل در مورد اهميت انواع رمزگذارى اطلاعات، با ارائهٔ مثال‌هائى در کار مهندسى مى‌نويسد: 'انتقال مؤثر اطلاعات انسان به انسان وقتى انجام مى‌شود که حداکثر اطلاعات يا داده‌هاى با معنى را در برگيرد. معمولاً اين امر سبب کاهش زمان لازم، راحتى تشخيص و بالا بردن محتواء اطلاعاتى مى‌شود. به‌‌عنوان مثال در مراحل يک پروژهٔ مهندسي، رمزگذارى گرافيکى فراتر از رمزگذارى نوشتنى عمل مى‌کند زيرا گرافيک در مقايسه با نوشته، در برگيرندهٔ اطلاعات قابل استفادهٔ بيشترى در محدودهٔ شناخت است، همان‌گونه که خلاصه‌هاى هندسي، برنامه‌هاى نمايش کالا، نمودارها و غيره در اين راستا قرار دارند.' (8.Smith,1988,p8) او در مدل شمارهٔ ۵ اهميت انواع شيوه‌هاى رمزگذارى را در يک پروژهٔ مهندسى نشان مى‌دهد و مى‌افزايد: 'نوشته در شروع و پايان هر فراگرد توسعهٔ مهندسى داراى اهميت و تسلط است. به‌عنوان مثال طراحى پروژه و مشخص کردن ويژگى‌ها به‌‌صورت نوشته، آغاز اکثر پروژه‌ها و جمع‌آورى اسناد انتهاى هر پروژه است. در وسط فراگرد مدل شمارهٔ ۵ انواع ديگر رمزگذارى براساس اهميت‌ آنها صعود و نزول کرده‌اند. در اين مورد، گرافيک به دليل طراحى ويژه و روش‌هاى اجرائى مهندسى اهميت خود را حفظ مى‌کند و در تمام طول فراگرد مدل شمارهٔ ۷۸ از درجهٔ اهميت بالائى برخوردار است.