مصرف ارتباط جمعی در مدل وینداهال (۲)

- در بسيارى از فراگردهاى ارتباطي، پيامد، بيشتر ناشى از نتايج مصرف خود وسيله است تا ويژگى محتواء آن. مصرف وسيلهٔ ارتباطى ممکن است ساير عملکردهاى وسيلهٔ ارتباط جمعى را کاهش دهد و يا حتى حذف کند. همچنين ممکن است به نتايج روانى خاصى چون عادت به مصرف يک وسيله و يا وابستگى به‌وسيلهٔ ارتباطى خاص منتج شود. حال وقتى مصرف وسيلهٔ ارتباطى دليل اصلى پيامد آن باشد مى‌توان به آن برچسب نتيجه داد (در مدل، اين احتمال به‌صورت کادر نقطه‌چين محتواء وسيله و مصرف وسيله به‌صورت خطوط پر نشان داده شده است.

- البته ممکن است برخى فکر کنند که پيامد‌هاى حضور وسايل ارتباط جمعى به‌طور نسبى به‌وسيلهٔ محتواء وسايل ارتباطى تعيين مى‌شوند در حالى که سهمى از اين پيامدها ناشى از مصرف وسيلهٔ ارتباط جمعى و سهمى ناشى از محتواء آن است. بنابراين تقريباً دو فراگرد به‌طور همزمان با يکديگر کار مى‌کنند که سبب ايجاد حالتى مى‌شوند که آن را تأثيرات باهم (conseffects) مى‌توان ناميد.

به اين ترتيب سهمى از پيامد وسايل ارتباط جمعى ناشى از تشويق از سوى محتواء آن است مثل يادگيرى که وينداهال به آن تأثير مى‌گويد. بخشى از آن نتيجهٔ فراگردى است که به‌طور خودکار ناشى از مصرف آن وسيلهٔ به‌خصوص است که به آن نتايج مى‌گويد و سهمى نيز ناشى از همزمانى در فراگرد محتواء و مصرف است. که به آن تأثيرات با هم مى‌گويد.

اين پيامدها ممکن است به‌وسيلهٔ يک فرد در همان سطح روى دهد که در يک سطح اجتماعى روى مى‌دهد.

وينداهال، سرانجام مدل خود را به‌صورت مدل شکل زير ارائه مى‌دهد. در اين مدل، ابتدا تصميم به مصرف وسيلهٔ ارتباطى و محتواء وسيله گرفته مى‌شود (ويژگى اين مدل، تفکيک اين دو از يکدگير است). سپس مصرف وسيله به‌صورت مقدار محتواء مصرف شده، نوع محتواء مصرف شده، روابط بين محتواء مصرف شده و روش مصرف نشان داده مى‌‌شود. اين مصارف از ويژگى‌هاى وسيله و محتواء عبور کرده و پيامدهائى را در دو سطح ايجاد مى‌کند.

سطح نخست، پيامدهاى مربوط به سطح فردى است که شامل تأثيرات، نتايج و تأثيرات با هم است. سطح دوم مربوط به پيامدهاى مربوط به سطح اجتماعى است. (McQuail,1986,pp81-83)