خارش مهبل

ـ چه وقت به پزشک مراجعه کنیم:

خارش بیش از سه روز طول بکشد، با درمان خانگی از بین نرود، یا بدتر شود.

ـ خارش مهبل نشانهٔ چیست:

ناحیه‌ٔ تناسلی انسان معمولاً چند لایه پوشش دارد. بنابراین طبیعی است که گرما و رطوبت جمع شده در آنجا ایجاد خارش کند. خارش مهبل نیز می‌تواند ناشی از جمع‌شدن طولانی مدت باکتری‌ها در آن باشد. گرما و رطوبت مهبل محیط بسیار مناسبی برای رشد باکتری‌هاست. در واقع این خارش کارت دعوتی است برای عفونت‌ها، از التهاب باکتریائی مهبل گرفته تا عفونت مخمر (کاندیدا آلبیکانس یا مونیلیا) و تریکوموناز. گاهی نیز این خارش در اثر حساسیت به مواد شیمیائی صابون، خوشبوکننده، یا رنگ است. خارش مهبل می‌تواند نشانهٔ نزدیک شدن به دوران یائسگی نیز باشد.

ـ درمان خارش مهبل:

حمام آب نمک کنید. نیم فنجان نمک معمولی را در یک تشت یا وان آب‌گرم حل کرده و ۱۰ تا ۱۵ دقیقه در آن بنشینید. بگذارید آب نمک داخل مهبل را بشوید. با دو یا سه شب حمام آب نمک انواع ساده‌تر خارش مهبل از بین می‌رود. نزدیکی نکنید. تا زمانی که خارش مهبل دارید از رابطهٔ جنسی خودداری کنید. نزدیکی در این هنگام باعث انتقال عامل عفونی و ابتلای مجدد هر دو نفر می‌شود.

امکان حساسیت را بررسی کنید. خارش ممکن است ناشی از حساسیت به وسایل جلوگیری از آبستنی باشد. این امکان را بررسی کرده و در صورت داشتن آلرژی روش دیگری برای جلوگیری از آبستنی انتخاب کنید. در مورد رفع حساسیت یا انتخاب روش‌های دیگر با پزشک خود مشورت کنید.

نزد پزشک بروید. برای تعیین نوع عفونت عامل خارش مهبل به پزشک مراجعه کنید. اگر سابقهٔ وجود عفونت مخمر دارید، با علائم آن آشنا هستید و می‌توانید پزشک را در تشخیص و درمان یاری دهید. تریکوموناز و عفونت‌های باکتریائی هم با آنتی‌بیوتیک‌های خاص خود درمان می‌شوند. از پزشک بخواهید از نظر وجود ویروس پاپیلوم انسانی شما را کنترل کند. این ویروس که ایجاد زگیل تناسلی می‌کند، از عوامل خارش مهبل است.

شروع یائسگی را بررسی کنید. اگر به دوران یائسگی نزدیک می‌شوید، برای رفع خارش آن از پزشک کمک بخواهید. درمان جایگزینی هورمون راه خوبی است، ولی اول کرم‌های هورمونی را امتحان کنید. خود را با فشار نشوئید. شستن با فشار مهبل نه تنها کمکی به رفع خارش نمی‌کند، بلکه ممکن است با فرستادن مواد عفونی به‌درون گردن زهدان ایجاد بیماری التهابی لگن کند.

استفاده از پور تالک یا نشاستهٔ ذرت هم درست نیست، چون در دراز مدت ذرات آنها در نزدیکی تخمدان‌ها جمع شده و خطر سرطانی شدن آنها را بالا می‌برد. مبارزه با مخمر. در زنانی که زیاد به عفونت مخمر مبتلا می‌شوند، بهترین کار جلوگیری از بروز آن است. قند نخورید. مواد قندی مخمرها را تغذیه می‌کنند. بنابراین از خوردن مواد غنی از قند خودداری کنید. ویتامین C بخورید. روزی دو بار ۵۰۰ میلی‌گرم ویتامین C بخورید. ویتامین C محیط مهبل را بیشتر اسیدی کرده و برای رشد مخمر نامناسب می‌کند.

مهبل را خشک کنید. رطوبت برای رشد مخمر خوب است. بنابراین، بعد از حمام کردن یا دوش گرفتن، با استفاده از سشوار مهبل را خشک کنید تا رطوبت در آنجا باقی نماند. سشوار را داغ نکنید و کمی دور نگاه دارید تا باعث سوختگی نشود. حمام اسید بوریک کنید. ماهی یک بار بعد از پایان قاعدگی حمام اسید بوریک کنید. برای این کار سه قاشف اسید بوریک را در یک تشت آب گرم حل کرده و ۵ تا ۱۰ دقیقه در آن بنشینید. با این کار امکان رشد را از مخمرها می‌گیرید.ژ

ماست بخورید. خوردن روزانه یک فنجان ماست کم‌چربی باعث رشد لاکتوباسیل اسیدوفیلوس می‌شود که محیط را برای رشد مخمر نامساعد می‌کند. آزمایش حساسیت کنید. اگر با این همه باز هم عفونت مخمر ایجاد می‌شود، ممکن است به کاندیدا حساسیت داشته باشید. برای بررسی این آلرژی، پزشک روش خاص آزمایش پوستی را به‌کار می‌گیرد. مخمر نخورید. اگر نتیجهٔ آزمایش پوستی مثبت باشد، باید از خوردن غذاها و نوشیدنی‌های حاوی مخمر خودداری کنید. دارو بخورید. اگر مرتباً دچار عفونت مخمر می‌شوید، پزشک همراه با هر آنتی‌بیوتیکی داروی ضد مخمر هم تجویز می‌کند. چون آنتی‌بیوتیک تمام باکتری‌های مفید و مضر را از بین برده و راه را برای رشد مخمر پاک می‌کند.

مواد محرک مصرف نکنید. هر مادهٔ تحریک‌کنندهٔ مهبل به رشد مخمر کمک می‌کند. راه حل آن هم جلوگیری از تماس مواد شیمیائی، مثل عطر، کاغذ توالت رنگی، زیرپوش رنگی، خوشبوکننده‌ها، و نرم‌کننده‌های شیمیائی با مهبل است. در شستشوی لباس هم از شوینده‌های بدون بو استفاده کنید. نرم‌کننده به لباس نزنید، و زیرپوش گشاد سفید نخی به پا کنید. جوراب شلواری را هم کنار بگذارید.