دو (۲)

	دوست آن است کو معايب دوست	همچو آئينه روبه‌رو گويد (اسيرى اصفهانى؟ سعدى؟ نشانى هلوى؟)
		رک: دوست بايد چو آينه باشد چو اندرو نگري
	دوستان در زندان به‌کار آيند که بر سر سفره دشمنان همه دوست نمايند (سعدى)
		نظير:
		دوست آن باشد که گيرد دست دوست	در پريشان‌حالى و درماندگى
		دوست مشمار آنکه در نعمت زند	لاف‌ياريّ و برادرخواندگى (سعدى)
		ـ مرا در روز محنت يار بايد	و گرنه روز شادى يار بسيار
	دوستان را به گاه سود و زيان	بتوان ديد و آزموده و شناخت
		رک: يار نيک را روز بد شناسند
	دوستان را دلنوازى کن که جانبازى کنند (ابن يمين)
	دوستان وفادار بهتر از خويشند ٭
		نظير:
		بيگانه اگر وفا کند خويش من است (خيّام)
		ـ دوست خوب بهتر از برادر است
		ـ يک يار نيک بهتر از برادر نزديک
		ـ يک يارِ يار بهتر از صد برادر ناسازگار
			٭ مرا به‌علت بيگانگى ز خويش مران	................................. (سعدى)
	دوست بايد چو آينه باشد چو اندرو نگرى (انورى)
		نظير:
		دوست آن است کو معايب دوست	همچو آئينه روبه‌رو گويد (سعدى)
		ـ آنکه عيب تو گفت يار تو اوست	و آنکه پوشيده داشت مار تو اوست (اوحدى)
		ـ به دوران دو کس را اگر ديدمى	به دور سرِ هر دو گرديدمى
		يکى آنکه گويد بدِ من به من	دگر آنکه گويد بدِ خويشتن (اسيرى)
		ـ دوست آن است که با تو راست گويد نه آنکه دروغ تو را راست انگارد (مرزبان‌نامه).
	دوست به دنيا و آخرت نتوان داد
		رک: دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را
	دوست خوب بهتر از برادر است
		رک: يک يارِ نيک بهتر از برادرِ نزديک
	دوست دارم که دوست عيب مرا	همچو آئينه روبه‌رو گويد
		رک: دوست آن است کو معايب دوست...
	دوست در خانه و ما گرد جهان مى‌گرديم٭
		رک: آب در کوزه و ما تشنه‌لبان مى‌گرديم
			٭ عمرها در پى مقصود به جان مى‌گرديم	................................... (سعدى)
	دوست را از دريچهٔ دل بايد ديد
	دوست را چيست بِهْ ز ديدن دوست (مرزبان‌نامه)
		نظير:
		کدام باغ به ديدار دوستان مانَد؟ (سعدى)
		ـ زاهدان فردوس مى‌جويند و ما ديدار دوست
		ـ هيچ شادى نيست اندر اين جهان	برتر از ديدار روى دوستان (رودکى)
		ـ ديدار دوست راحت حيات است
		ـ ديدار دوست مزهٔ عمر است
		ـ ديدار خليل شفاى عليل است
		ـ زاهدان فردوس مى‌جويند و ما ديدار دوست
		ـ هيچ شادى نيست اندر اين جهان	برتر از ديدار روى دوستان (رودکى)
		ـ ديدار دوست راحت حيات است
		ـ ديدار دوست مزهٔ عمر است
		ـ ديدار خليل شفاى عليل است
	دوست را زود دشمن توان کرد اما دشمن را دوست گردانيدن دشوار بوَد (قابوس‌نامه)
	دوست گو يار شو و هر دو جهان دشمن باش٭
		رک: دشمن چه کند چو مهربان باشد دوست
			٭ .............................	بخت گو روى کن و روى زمين لشکر گير (حافظ)
	دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را٭
		نظير:
		دوست به دنيا و آخرت نتوان داد
		ـ ما را بهشت صحبت ياران همدم است (سعدى)
		ـ زاهدان فردوس مى‌جويند و ما ديدار دوست
			٭گر مخيّر بکنندم به قيامت که چه خواهى	................................. (سعدى)
	دوست مرا ياد کند يک هل پوچ!
		نظير: هر چه از دوست مى‌رسد نيکوست
	دوست نادان بَتَر ز صد دشمن٭
		نظير:
		دوستى ابله بتر از دشمنى است (مولوى)
		ـ دوستى جاهل به دوستى خرس مانَد
			٭اين مَثَل زد و زير با بهمن	.................................... (سنائى)
	دوست نبايد ز دوست در گله باشد٭
		نظير:
		گله از دست دوستان عيب است
		ـ نه شرط است ناليدن از دست دوست (سعدى)
			٭ ..............................	مرد نبايد که تنگ حوصله باشد (ناصرالدين شاه قاجار ـ فروغى بسطامى)
	دوست و سکّه هر دو کهنه‌اش خوب است
		نظير:
		قبا نوآش خوب است، رفيق کهنه‌اش
		ـ خيرالاشياء جديدها و خيرالاخوان قديم‌ها (از مرزبان‌نامه)
	دوست همه‌کس دوست هيچ‌کس نيست
	دوستى ابله بَتَر از دشمنى است٭
		نظير: دوست نادان بتر ز صد دشمن (سنائى)
			٭......................	او به هر حيله که دانى راندنى است (مولوى)
	دوستيِ اهل صفا٭چه در روى چه در قفا
			٭يا: مودّتِ اهل صفا...
	دوستى با مردم دانا نکوست٭
		رک: همنشين از مردم دانا گزين
			٭..................	دشمن دانا بِهْ از نادان دوست (نظامى)
	دوستى با هر که کردم خصم مادرزاد شد٭
		رک: به هر کس دوستى کردم شد آخر دشمن جانم
			٭ .........................	آشيان هر جا نهادم خانهٔ صيّاد شد
			آن رفيقى را که من با خون جگر پروردمش	وقت مردن بر سرِ دار آمد و جلاّد شد (لاادرى)
	دوستى به جا، بُزغاله يکى هفتصد دينار
		رک: حساب حساب است، کاکا برادر
	دوستى به دوستى، جو بيار زردآلو ببر! (عا).
		رک: حساب حساب است، کاکا برادر
	دوستى به زور و مهمانى به تکلّف نمى‌شود
	دوستى بى‌جهت مى‌شود، دشمنى بى‌جهت نمى‌شود
	دوستى جاهل به دوستى خرس مانَد
		نظير:
		دوستى ابله بتر از دشمنى است (مولوى)
		ـ احمق از حلوا نهد اندر لبم	من از آن حلواى او اندر تبم (مولوى)
		ـ مِهر ابله مهر خرس آمد يقين (مولوى)
	دوستى جاهل دوستى خاله خرسه است
		رک: دوستى جاهل به دوستى خرس مانَدْ