نقاشی کودک، با کدام ابزار؟

 اولين گام براي آموزش درست، شناخت ابزار مناسب است؛ ابزاري متناسب با روحيات و توانايي‌هاي فيزيكي.
اين گروه سني جذب رنگ‌هاي غليظ مي‌شوند. آنها تمايلي به تركيب ندارند و مي‌توانند سطح سفيد كاغذ را با غلظت بالاي رنگي بپوشانند. بنابراين ابزار رنگي كودكان بايد داراي غلظت رنگي مناسب باشد.
پاستل
يكي از مناسب‌ترين ابزار براي اين سن پاستل روغني است البته با كاغذ مناسب. كاغذ پاستل بايد زبر باشد. توجه داشته باشيد كه بافت بسيار درشت و زبر توصيه نمي‌شود، به خصوص براي كودكان. چون كنترل وسيله روي بافت درشت مقوا راحت نيست. پاستل:
1- نوك پهني دارد و غلظت بالاي رنگي
2- به علت جرمي كه دارد مي‌توان به راحتي در نقاشي بافت ايجاد كرد.
3- به علت جرمي كه دارد، اصطكاك آن با كاغذ كم مي‌شود و حركت آن روي كاغذ راحت‌تر است. كودك نيازي به فشار دست ندارد و دست او خسته نمي‌شود.
 گواش
دومين وسيله‌اي كه براي كودكان پيشنهاد مي‌شود گواش است. گواش از غلظت رنگي بالايي برخوردار است. دقت بايد داشت تنها گواش مخصوص كودكان مناسب اين گروه سني است كه احتياج به تركيب كردن آن با آب نيست و مستقيما مي‌توانند قلمو را به داخل رنگ برده و روي كاغذ بكشند. ابعاد كاغذ و كادر براي اين گروه بسيار مهم است.
 كاغذ يا مقوا نبايد آنقدر كوچك باشد كه كودك براي كشيدن نقاشي دچار مشكل شود(چون كشيدن اجسام كوچك و ظريف براي اين گروه سني مشكل است) و نه آنقدر بزرگ باشد كه كودك از كشيدن خسته شده و دچار ياس شود. ابعاد كاغذ بايد متناسب با نوك ابزار باشد.
نقاشي مانند خواب و رويا، كودك خود را از ممنوعيت‌ها رها كرده و ناخواسته و ناخودآگاه درباره مشكلات، كشفيات و دلهره‌هايش صحبت مي‌كند. براي آموزش صحيح نقاشي به كودك، بايد كمترين كپي‌برداري را از مدلي انجام دهيم؛‌ مثلا در نقاشي كودكان خطي بر روي صورت برادر، حذف كردن شخصي، به كارگيري رنگي خاص يا بزرگ كشيدن بيش از حد يك اتفاق همه اينها تعبير دارد.
كودك 1 ساله مداد را در دست مي‌گيرد ولي به سهولت نمي‌تواند ‌آن را بر كاغذ بكشد. فقط با مداد بر روي كاغذ ضربه مي‌زند و سرانجام كاغذ پاره مي‌شود.
(كشيدن خط افقي قبل از خط‌هاي عمودي ظاهر مي‌شود.) 18 تا 20 ماهه موفق به كشيدن خط مي‌شود.
در 2 سالگي خط‌ها دايره‌وار و زاويه‌دار مي‌شوند.
در 5/2 سالگي به علت قدرت عضلاني قادر به تعقيب خط با چشم است كه از محدوده كادر خارج نشود.
در 3 سالگي فقط لذت بردن از كشيدن خط روي كاغذ نيست، بلكه مايل است احساسات دروني خود را از زندگي كوتاهش بيان كنند. در اين سن خط‌هاي عمودي را بيشتر از خط‌هاي افقي رسم مي‌كند. خط عمودي نشانه اظهار وجود كودك است.
در اواخر 3 سالگي شروع به كشيدن خانه و خورشيد مي‌كند.
در 4 سالگي خط‌نگاري‌هاي او جمع شده و براي بزرگ‌ترها معني پيدا مي‌كند.
در 5 تا 6 سالگي امكان يادگيري كودك به نوشتن و حروف الفبا پيدا مي‌شود.