آسم در بارداری، کنترل با دارو

کورتیکواستروئیدهای استنشاقی برای پیشگیری و کنترل التهاب تجویز می‌شوند و درمان کنترل کننده ارجح در بیماران مبتلا به آسم، از جمله در زنان باردار هستند. به نظر می‌رسد که این داروها علائم آسم را بهبود داده و عملکرد ریه را بهتر می‌کنند.

 

کورتیکواستروئیدهای استنشاقی که اخیرا در بازار موجود هستند عبارتند از بکلومتازون، بودزوناید، سیکلزوناید، فلونیزولاید و فلوتیکازون. بودزوناید برای دوران بارداری ارجح است؛ زیرا اثربخشی و بی‌خطری آن در چندین مطالعه وسیع به اثبات رسیده است.

 

در بیمارانی که تنها با کورتیکواستروئیدها علائم‌شان کنترل نمی‌شود، بتاآگونیست‌های طولانی اثر بهترین گزینه دارویی برای اضافه شدن به گروه کورتیکواستروئیدها هستند. شواهد اندکی در مورد بی‌خطری مصرف این گروه دارویی در دوران بارداری وجود دارد.

 در جعبه اطلاعات دارویی بتاآگونیست‌های طولانی اثر در مورد افزایش خطر مرگ در مصرف‌کنندگان آن هشدار داده شده است. این افزایش خطر به طور اولیه با مونوتراپی بتاآگونیست‌های طولانی اثر مرتبط است و ربطی به ترکیب درمانی آن با کورتیکواستروئیدها ندارد.

هرچند که تئوفیلین درمان ارجح در آسم محسوب نمی‌شود، ممکن است درمان آلترناتیو در بیمارانی باشد که با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی به تنهایی آنچنان که باید کنترل نشده‌اند.

 

هرچند که کرومولین داروی بی‌خطری است، تجویز آن در مبتلایان به آسمی که باردار هستند توصیه نمی‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که کرومولین اثربخشی کمتری در مقایسه با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی دارند.

 

مونته لوکاست و زفیرلوکاست، دو آنتاگونیست گیرنده لوکوترین هستند که درمان ارجح در آسم محسوب نمی‌شوند، اما می‌توان از این 2 دارو به عنوان آلترناتیو درمان آسم پایدار استفاده کرد.

 

مطالعات کافی برای قضاوت در مورد استفاده از امالیزوماب در بارداری وجود ندارد. امالیزوماب برای بیماران بالای 12 سال که به آسم آلرژیک متوسط تا شدید مبتلا هستند و به دنبال مصرف کورتیکواستروئیدها به خوبی کنترل نشده‌اند تجویز می‌شود.