آموزش ندادن به کودک هم نوعی بدرفتاری است

پرسش: من و همسر و فرزندم در کانادا زندگی می کنيم. پسرم 22 ماه است و تازه وارد مهد کودک شده است. چون ما در خانه فارسی صحبت می کنيم و انگليسی بلد نيست وقتی مربيان مهد کودک با او صحبت می کنند يا از او چيزی می خواهند که انجام دهد متوجه نمی شود و وقتی به زور آن کار را انجام می دهند شروع به گريه می کند. آيا اين روند در روحيه او تاثير بدی دارد؟ چگونه با او برخورد کنم؟ و از مربيان بخواهم چگونه با او برخورد کنند؟ وقتی گريه می کند حتی حرف های محبت آميز آن ها را درک نمی کند و معمولا به گريه او در برابر خواسته های نابجايش بی توجهی می شود. آيا اين بی توجهی در برابر خواسته های نابجای او تاثير بدی دارذ؟
پاسخ: شما کودک را در يک تعارض رفتاری قرار داده ايد. از طرفی در محيطی زندگی می کنيد که زبان و فرهنگشان متفاوت است و کودک را در محيط همين اجتماع يعنی مهدکودک قرار داده ايد و از طرفی زبان اين فرهنگ و محيط را به او آموزش نداده ايد.
کودک و البته هر انسانی برای دوام آوردن در چنين محيطی نياز به ارتباط برقرار کردن دارد اما در حال حاضر هم مجبور است چنين محيطی را تحمل کند هم راه ارتباطی را بلد نيست. مسلم است که تاثير نامطلوبی در روحيه او خواهد گذاشت. بنابراين 2 راه کار برای شما وجود دارد:
يا زبان انگليسی را بايد به او ياد دهيد بعد او را به مهد بفرستيد.
يا کلا از فرستادن او به چنين محيط هايی که خودش مجبور باشد به تنهايی ارتباط برقرار کند منصرف شويد.
برای عضویت در خبرنامه نی نی بان و اطلاع از بهترین و پربیننده ترین مطالب، کافی است یک بار فرم عضویت ما را از اینجا پر کنید.‬