با کودک خود به ‌مهد‌ می روید؟

روزنامه جام‌جم: بسیاری از مادران و پدران با شنیدن اسم مهدکودک، یاد والدین کارمند می‌افتند و تصور می‌کنند مهدکودک جایی است که می‌توانند فرزندشان را برای چند ساعت به افرادی بسپارند و خودشان به کارشان برسند، اما در یک کلام باید گفت مهدکودک صرفا جایی نیست که سرپرستی کودکتان را بپذیرد، بلکه جایی برای آموزش و اجتماعی شدن اوست.
 

 

در فرهنگ ما وابستگی بین والدین و بچه‌ها بیش از حد است و این وابستگی در رشد بچه اختلال به وجود می‌آورد.

بهتر است والدین بدانند که در رشد و تکامل کودک خود، فقط تا مرحله مشخصی می‌توانند برای کودک کافی باشند، به بیان دیگر معمولا تا دو‌، سه سالگی محیط خانه،مادر و پدر برای رشد کودک کفایت می‌کند، ولی بعد از آن می‌طلبد که کودک در محیط دیگری قرار بگیرد.

 

والدین باید این آمادگی را پیدا کنند که فرزندشان از آنها جدا شود و به محیط دیگری که همان مهدکودک است، برود.‌ از این سن به بعد، کودکان به تجربه‌های اجتماعی نیز نیاز دارند. بنابراین ارتباط با همسالان و آموختن بسیاری از مفاهیم را می‌توان از طریق اجتماع برای فرزندان مهیا کرد.

 

رشد اجتماعی کودک، نحوه ارتباط با دیگران و یادگیری زبان و درک مفاهیم کلامی و غیرکلامی در یک مهدکودک خوب که از معیارهای لازم برای رشد اجتماعی و کلامی کودکان برخوردار باشد، ضروری به نظر می‌رسد. ‌بهترین مهدکودک، جایی است که جو عاطفی و رابطه دوستانه در‌آنجا بر‌قرار شود و کودک مورد اذیت قرار نگیرد.

 

بعضی کودکان در دو هفته اول برای رفتن به مهد گریه می‌کنند. خوب است که والدین با کودک خود به مهد بروند تا کودک به فضای جدید اعتماد پیدا کند.

باید کودک را برای رفتن به مهد تشویق کرد. کودک با رفتن به مهد رابطه خوبی با مربی پیدا می‌کند،‌ ابتدا احترام به بزرگ‌تر را یاد می‌گیرد و در مرحله بعدی یاد می‌گیرد که چگونه با بچه‌های دیگر ارتباط برقرار و بازی کند. در مهد‌کودک بعد از سه یا چهار سالگی آموزش هم وارد بازی می‌شود. باید توجه داشته باشید که آموزش‌های بیش از حد هم به بروز احساس ناخوشایند در کودکان منجر می‌شود.