تنگی مادرزادی پیلور، نقش داروهای مصرفی مادر

تنگی مادرزادی پیلور (تنگی‌ هیپرتروفیک‌ پیلور) اختلالی‌ در شیرخواران‌ است که‌ در جریان‌ آن‌ عضلات‌ مدور دهانه‌ خروجی‌ معده‌ بزرگ‌ شده‌ و موجب‌ انسداد می‌گردد. این‌ عارضه‌ دریچه‌ پیلور (مجرایی‌ عضلانی‌ که‌ غذا را از معده‌ به‌ سوی‌ روده‌ کوچک‌ عبور می‌دهد) را درگیر می‌سازد.پسرها به خصوص فرزندان اول تقریبا ۴-۶ برابر دخترها گرفتار می شوند. بروز تنگی پیلور در گروه های خونی B و O بیش تر است.

علت

علت تنگی دریچه پیلور مشخص نیست، اما بعضی عوامل شرح داده شده اند. ارتباطی با مصرف اریترومایسین در نوزاد یافت شده است که بیش ترین خطر آن با تجویز دارو در دو هفته اول زندگی بوده است. گزارش هایی از بروز بیش تر تنگی دریچه پیلور در شیرخواران دخترکه مادران آنها با آنتی بیوتیک های ماکرولید ( مثل اریترومایسین، کلاریترومایسین و آزیترومایسین …)  در طی بارداری و شیردهی درمان شده اند ،گزارش شده است.

تظاهرات و نشانه ها

استفراغ غیر صفراوی نشانه اولیه تنگی پیلور است . استفراغ ممکن است پس از هر نوبت تغذیه روی داده و حاوی مواد غذایی خورده شده باشد یا متناوب باشد. استفراغ معمولا پس از ۳ هفتگی شروع می شود، اما نشانه ها ممکن است در هفته اول زندگی یا ماه پنجم نیز ایجاد شوند. پس از استفراغ شیرخوار گرسنه است و می خواهد که دوباره تغذیه شود. در صورت آگاهی بیش تر از علائم تنگی پیلور و تشخیص سریعتر تعداد کمتری از بیماران دچار سوءتغذیه مزمن و کم آبی شدید می شوند. یکی دیگر از علائمی که بسیار با تنگی پیلور همراهی دارد، هیپربیلی روبینمی (زردی) می باشد.

به طور معمول تشخیص با لمس توده سفت ، قابل حرکت و زیتونی شکل با طول ۲ سانتی متر است که از سمت چپ بهتر لمس شده و در بالا و سمت راست ناف در وسط اپیگاستر زیر لبه کبد قرار دارد. توده زیتونی شکل پس از استفراغ راحت تر لمس می شود.این توده در بیش از نیمی از بیماران به دست می خورد. سونوگرافی در بسیاری از موارد تشخیص را تایید می کند. سونوگرافی حساسیت ۹۵ درصد دارد.

درمان

روش جراحی انتخابی برای درمان تنگی مادرزادی دریچه پیلور، پیلورومیوتومی (بریدن‌ عضله‌ ضخیم‌ شده‌) است. درمان جراحی تنگی پیلور علاج بخش است و مرگ ومیر ۰-۰٫۵ درصد است.