درمان ناباروری در زنان، شاد باشید

آیا مدت‌هاست که تلاش ‌های تان به نتیجه نرسیده است؟ از IVM جدیدترین جایگزینIVF   مطلع هستید. روشی که از آن برای بالغ و بارور کردن تخمک ها در خارج از بدن استفاده می شود.

روند به بلوغ رساندن در آزمایشگاه ( IVM ) با بارور سازی در آزمایشگاه ( IVF ) چه تفاوتی دارد؟

در روند آی‌ وی‌اف، مادر برای مدتی بین نه تا پانزده روز، دو تا سه مرتبه در روز تزریقاتی را دریافت می ‌کند که تخمک‌ های بالغ و زیست ‌پذیری را تولید کند. پزشکان تخمک ‌ها را خارج و آنها را در آزمایشگاه بارور می ‌سازند و دوباره آنها را در رحم جایگزین می ‌کنند. آن گاه مادر تزریقات مضاعفی دریافت می ‌کند. در روش آی‌ وی ‌ام، وقتی کیسه‌ های تخمک و تخمک‌ها نا بالغ است، آنان را بازیابی می‌ کنیم. آنان بسیار کوچک هستند. آنها را در ظرف‌ های شیشه‌ ای مخصوص و در شرایط مخصوص کشت و بالغ می‌ کنیم که این فرآیند حدود چهل و هشت ساعت طول می‌ کشد و سپس آنان را بارور می‌ سازیم. مادر در یک دوره کوتاه سه روزه تزریقات هورمونی می ‌گیرد و متعاقب آن برای آماده‌ سازی لایه‌ های رحمی و جایگزینی از مکمل‌های هورمونی استفاده می‌ کند. از این مقطع به بعد، مراحل روند مانند آی ‌وی‌ اف است، اما بدون تزریقات مضاعف. احتمال هر گونه خطری در هر دو روند مشابه است: در اطراف جای تزریق خطر کمی (یک در پنجاه هزار مورد) برای عفونت وجود دارد. در آسیا، اروپا و کانادا، روند آی ‌وی‌ ام بسیار معمول‌ تر است. به‌ طورکلی، میزان موفقیت در این روندها عبارت است از 75 درصد در آی‌ وی ‌ام برای بانوان زیر 35 سال و 77 درصد در آی ‌وی ‌اف.

بزرگ‌ ترین مزیت های آی ‌وی ‌ام در مقایسه با آی‌ وی ‌اف

چشم گیرترین فایده، صرفه‌ جویی در مخارج است. همچنین تاخیری در انتقال رویان از آزمایشگاه به بیمار وجود نخواهد داشت، یعنی به منجمد کردن تخمک‌ها نیازی نیست، اما در آی‌ وی ‌اف گاهی ضروری است. آی ‌وی ‌ام را می ‌توان ماه به ماه امتحان کرد، زیرا بین چرخه‌ ها استراحت (وقفه) الزامی نیست. در روند آی‌ وی ‌اف، برای پاک شدن هر پسماند‌ هورمونی از کیست‌ های رحمی باید مدت زمانی را به عنوان وقفه در نظر بگیرید.

کدام بیماران برای این روند درمانی مناسب ‌ترند؟

روند آی‌ وی ‌ام اساسا برای بانوانی با شمارش زیاد تخمک طراحی شده است که تخمک ‌گذاری نمی‌ کنند، مثل آنانی که دچار سندرم پلی‌ کیستیک رحمی هستند. تخمک‌ های این بانوان به خودی‌ خود رشد نمی‌ کند. اگر دچار بیماری‌های حساسیت به استروژن هستید (یا برای این مشکل در خطرید)، این روند مطلوب است، مثل سرطان پستان یا اختلال لخته‌ خونی، زیرا تزریقات هورمونی زیادی دریافت نخواهید کرد.